KODEKS NORYMBERSKI I ETYKA PRZECIWKO PRZYMUSOWI SZCZEPIEŃ

Przymusowe szczepienia, za którymi otwarcie opowiada się np. Bill Gates, stały się ostatnio jednym z głównych tematów na świecie. Ludzie zaczynają zastanawiać się, jak uniknąć tej „cudownej” manipulacji w ich zdrowie. Oczywiście nikt nie zna przepisów we wszystkich krajach, bo są różne, jednak istnieje prawo uniwersalne. Nazywa się je „kodeksem norymberskim”.

Kodeks etyczny

Kodeks norymberski to międzynarodowy dokument regulujący zasady przeprowadzania eksperymentów i procedur medycznych na ludziach.

Kodeks został opracowany  przez aliancki Trybunał Wojskowy i przyjęty po norymberskim procesie lekarzy w 1947 roku.

W jego wyniku wielu obywateli, w tym wielu lekarzy wysłano na szubienicę, w szczególności za przymusowe podawanie ludziom różnych szczepionek.

Wyrok sądu w Norymberdze ustanowił również w 10 zasad, na które lekarze muszą się zgodzić w ramach przeprowadzania eksperymentów na ludziach.

Zasady te zapisano w akceptowanym obecnie na całym świecie „kodeksie norymberskim”, który  ustanowił nowy standard etycznych zachowań medycznych w okresie po II wojnie światowej w kwestii praw człowieka.

Kodeks norymberski – zasady

Oto 10 zasad kodeksu norymberskiego.

  1. Absolutnie niezbędnym warunkiem przeprowadzenia eksperymentu medycznego na osobie jest jej dobrowolna zgoda.
  2. Eksperyment medyczny powinien zaowocować korzystnymi dla społeczeństwa rezultatami, przy założeniu, że nie ma innych sposobów ich osiągnięcia (za pomocą innych metod badawczych), nie powinien być losowy.
  3. Eksperyment powinien opierać się na danych uzyskanych w badaniach laboratoryjnych na zwierzętach, znajomości historii rozwoju tej choroby lub innych badanych problemów. Jego wyniki muszą usprawiedliwiać jego konieczność przeprowadzenia na ludziach.
  4. Podczas przeprowadzania eksperymentu należy unikać wyrządzania wszelkiego niepotrzebnego cierpienia oraz szkód fizycznych i psychicznych.
  5. Żadnego z eksperymentów nie należy przeprowadzać tam, gdzie istnieje niejako odgórne przekonanie, że doprowadzi to do śmierci lub trwałego kalectwa z wyjątkiem takiej sytuacji, gdzie uczestnikiem eksperymentu jest lekarz, który dany eksperyment jednocześnie przeprowadza.
  6. Stopień ryzyka związany z eksperymentem nigdy nie powinien przekraczać humanitarnego znaczenia problemu i korzyści, którego dotyczy eksperyment.
  7. Należy poczynić odpowiednie przygotowania i zapewnić odpowiednie udogodnienia w celu ochrony uczestnika przed nawet odległymi możliwościami obrażeń, niepełnosprawności lub śmierci.
  8. Eksperyment powinien być przeprowadzany wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje naukowe. Na wszystkich etapach eksperymentu osoby, które go przeprowadzają lub są w niego zaangażowane, muszą wykazać maksymalną uwagę i profesjonalizm.
  9. Podczas eksperymentu pacjent musi mieć zagwarantowane prawo do natychmiastowego zaprzestania oraz wycofania się z niego, jeśli jego zdaniem stan fizyczny lub psychiczny uniemożliwia kontynuowanie eksperymentu.
  10. Podczas eksperymentu badacz odpowiedzialny za jego przeprowadzenie powinien być przygotowany do zakończenia go na każdym etapie, jeżeli względy zawodowe, sumienność i ostrożność w wymaganych osądach uzasadniają przypuszczenie, że kontynuacja eksperymentu może prowadzić do okaleczeń, niepełnosprawności lub śmierci.

Kwestia szczepień i dobrowolna zgoda

Jak kodeks etyczny ma się do kwestii szczepień?

Otóż kluczowe punkty to 1 i 6 – to znaczy, że osoba zaangażowana w szczepienie musi sama wyrazić na nie zgodę.

Każdy pacjent powinien mieć możliwość korzystania ze swobody wyboru bez interwencji jakiegokolwiek elementu siły, oszustwa, przymusu, bezpośredniego lub ukrytego.

Musi posiadać wystarczającą wiedzę i zrozumienie elementów zagrożenia, który płyną ze szczepionek.

Oczekiwane korzyści muszą przewyższać ryzyko, a także należy unikać niepotrzebnego bólu i cierpienia, a lekarze powinni unikać działań, które szkodzą pacjentom.

Podobne stanowisko w tej sprawie ma uniwersalny dokument prawny art. 6 oświadczenia UNESCO z 2005 r. w sprawie bioetyki i praw człowieka.

Jest tam napisane:

Wszelkie zapobiegawcze, diagnostyczne i terapeutyczne interwencje medyczne powinny być przeprowadzane wyłącznie za uprzednią, bezpłatną i świadomą zgodą zainteresowanej osoby na podstawie odpowiednich informacji. Zgoda musi zostać wyrażona, ale może zostać też cofnięta przez osobę zainteresowaną w dowolnym momencie i z dowolnego powodu.

W żadnym wypadku układ zbiorowy wspólnoty lub zgoda lidera społeczności lub innego organu nie może zastępować świadomej zgody pojedynczych osób fizycznych.

Tak więc wszelkie zarządzenia rządu, ministrów czy jakiegokolwiek innego „przywódcy” w sprawie obowiązkowych szczepień naruszają art. 6 oświadczenia UNESCO w sprawie praw człowieka i bioetyki.

Po drodze naruszają również kodeks norymberski, w szczególności art. 1 i 6.

Wciąż nie wiadomo, w jaki sposób władze różnych krajów będą próbowały ominąć te fundamentalne dokumenty etyczne.

Tymczasem warto wziąć sobie do serca słowa dr med. Franza Hartmanna, który osobiście doznał uszkodzeń po szczepieniu przeciwko ospie.

W książce „Cmentarz szczepień” (1912) pisał: Szczepienie, jeżeli nie znamy jego zagrożenia, jest głupotą, jeśli je znamy, jest przestępstwem.

⇒ Czytaj także: PRZYMUSOWE SZCZEPIENIA – ODMOWA, CZYLI WŁAŚCIWA STRATEGIA POSTĘPOWANIA

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy.

1) Przelew na konto bankowe Dla: Odkrywamy Zakryte. Numer konta: 70 1050 1807 1000 0091 4563 2593

2) Pay Pal  Kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/

Realizujemy również współpracę reklamową [email protected] i ogłoszenia KLIK

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.