Noc Kupały to piękny przykład tego, jak niesamowita i rozbudowana jest kultura naszych przodków. My, jako ich dzieci, Słowianie, z roku na rok coraz mocniej odradzamy się w prawdziwej historii naszych przodków. Słowianie przez wieki byli wymazani z kart historii planety. Jednak jak sami widzimy, tak się nie stało. Dzięki temu powracamy do kultywowania naszej, prawdziwej historia. Noc Kupały to właśnie jedna z wielu rzeczy, która odradza się w coraz to bardziej świadomym społeczeństwie.

Geneza

Noc Kupały to święto wielowątkowe.

Słowiańska kultura opierała swoje wierzenia na siłach natury i kosmosu.

Słowianie podczas tego święta szczególną wagę kładli na ogień i wodę.

Te dwa szczególne żywioły w naszej kulturze symbolizują płodność, miłość i oczyszczenie.

Przodkowie w trakcie trwania najkrótszej nocy w roku obchodzili wiele obrzędów, wykazujących szczególną, magiczną moc.

Przyjrzyjmy się tym, które najmocniej utrwaliły się w naszej pamięci.

Most z siłami duchowymi

Najkrótsza noc stawała się pomostem pomiędzy światem materialnym a duchowym.

Moc magii tego jednego, szczególnego dnia była o wiele potężniejsza i intensywniejsza.

Słowianie przy pomocy sił, nie do końca przez nas rozumianych, mieli wtedy lepszy kontakt z zaświatami, i wchodzili z nimi w szczególną relację.

Obrzędy

Głównymi aspektami święta były dwa żywioły – ogień i woda.

Mężczyźni rozpalali ogromne ognisko, a następnie podczas śpiewów i zabaw w rytmie mistycznej muzyki, przez nie skakano.

Miało to oczywiście odzew symboliczny.

Ogień oczyszcza dusze z tego, co jej nie służy, a sam skok to brama do nowego, czystego życia.

Młode kobiety, wiły piękne wianki ze świecami, a potem puszczały je na wodzie.

Sam wianek nie był jednak tylko ładną ozdobą.

Jego zachowanie mówiło niewiastą o tym, jak będzie wyglądać ich przyszłe życie.

I tak np. jeśli wianek popłynie daleko, to dziewczyna nie prędko odnajdzie swojego ukochanego.

Jeśli zatonie, czeka ją niestety rychła śmierć lub nieszczęście, a jeśli wianek zostanie przechwycony przez młodzieńca, to stanie się on jej przyszłym życiowym wybrankiem serca.

Kwiat Paproci

Ciekawą i swojego rodzaju zabawną kwestią było również szukanie Kwiatu Paproci, nazywanym też Kwiatem Peruna.

Słowianie, kiedy noc opiewała ziemią w najlepsze, udawali się do puszczy w poszukiwanie owego Kwiatu Paproci.

Jednak miało to troszkę inny cel niż poszukiwania magicznej rośliny.

Tej szczególnej nocy, w samo święto płodności opuszczano wszelkie zasady, jeśli chodzi pożycie seksualne.

I tak młodzi i rozbudzeni kochankowie udawali się do lasu pod pretekstem szukania mistycznego Kwiatu Peruna, a w rzeczywistości, poszukiwania kierowały się ku doznawania nowych wrażeń cielesnych.

Rozległość święta

Cywilizacja była bardzo rozległa pod względem terytorium.

Nic więc dziwnego, że na poszczególnych terenach, obrzędy nieznacznie różniły się od siebie.

Przodkowie wróżyli z przeróżnych kwiatów i ziół.

Woda w studniach, z racji swojej specyficznej właściwości również mogła zdradzać, przyszłość danej osoby.

Obchodzono domy z pochodniami, aby blask i ciepło ognia odpędziły wszelkie zło.

Każde święto kończyło się ogromną ucztą i zabawą.

Nie jedne współczesne zbiorowe spotkanie społeczeństwa, mogłoby pozazdrościć Słowianom to, jaki ogromny przepych i urodzaj odzwierciedlał Święto Kupały.

Powracanie do prawdziwej historii

Trzeba również zaznaczyć, że współcześnie kościół katolicki bardzo stara się demonizować kulturę Słowian.

Co rusz możemy usłyszeć, jak to zło i szatan są motywem przewodnik wszelakich obrzędów naszych Dziadów.

Jednak władza kościoła zdała sobie sprawę z tego, że nigdy nie uda im się wyplewić pamięci o naszej historii, tak więc przykładowo Noc Kupały ustawiono świętem Jana Chrzciciela, ze względu na podobną charakteryzację obrzędów.

Obmywanie całego ciała wodą, było nam znane jeszcze przed czasami Chrystusa i tak powoli wracamy do prawdy o naszej historii.

Odrodzenie Słowian

Moje serce przepełnia radość, kiedy widzę jak społeczeństwo Polaków (ale i nie tylko) powraca to korzeni swojej historii i pochodzenia.

Jesteśmy niezwyciężonym, dumnym narodem, wspaniałe wartości takie jak rodzina, duchowość i życie w zgodzie z naturą były dla nas rzeczą nadrzędną.

Widzimy, jak coraz więcej ludzi powraca do tych pradawnych prawd.

Cywilizacja dosłownie, odrodzenia i powstanie z kolan.

Możemy już śmiało powiedzieć, że to tylko kwestia czasu, jak przykładowo Święto Kupały, będzie dniem, na który będzie czekać praktycznie cała Polska.

Dlatego też przyczyniajmy się do tego, aby ten dzień był prędzej niż później. Sława!

Książka Noc Kupały -> kliknij

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.