PIEPRZ BRAZYLIJSKI – NATURALNY POGROMCA ZŁOWROGICH BAKTERII

Pieprz brazylijski wbrew pozorom wcale prawdziwym pieprzem nie jest. Wysuszone, ciemnoróżowe owoce są jednak często składnikiem mieszanek pieprzu kolorowego lub samodzielną przyprawą sprzedawaną jako pieprz różowy. Pochodzą z krzewiastego brazylijskiego drzewa pieprzowego, które występuje na kilku kontynentach, ale pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. W medycynie ludowej surowce brazylijskiego drzewa pieprzowego od lat wykorzystywane są jako potężny środek bakteriobójczy.

Brazylijskie drzewo pieprzowe

Drzewo pieprzowe to niewielki, sięgający ok. 2 metrów, wiecznie zielony krzew o biało-różowych kwiatach, które zamieniają się w zielone owoce, z czasem zmieniające barwę na różową.

Roślina ta ma długą historię użytkowania przez ludność w całej swojej ojczyźnie. Jej liście i kora zawierają wiele aktywnych związków, w tym alkaloidy i olejki eteryczne.

Peruwiańczycy od dawna używają soku z nich jako środka miejscowo oczyszczającego skórę z zarazków, a Argentyńczycy leczą nim dolegliwości układu oddechowego i podrażnienia dróg moczowych.

pieprz-brazylijski.jpg
Pieprz brazylijski foto.depositphotos.com

W Brazylii ekstrakty z kory są stosowane w medycynie, aby rozwiązać problemy sercowo-naczyniowe oraz zlikwidować szkodliwe organizmy i grzyby.

W Polsce pieprz różowy często jest składnikiem mieszanek kolorowego pieprzu i znajduje głównie zastosowanie w kuchni jako aromatyczny dodatek do ryb, owoców morza, szparagów i jasnych sosów.

Ze względu na słodki, aromatyczny, przypominającym terpentynę i owoce jałowca smak dodawany jest również do deserów, czekolady oraz drinków alkoholowych z ginem lub tequilą.

Pieprz brazylijski kontra szkodliwe organizmy

Tradycyjnych, leczniczych zastosowań wyciągów z brazylijskiego drzewa pieprzowego jest wiele i obejmują on m.in. ulgę w objawach choroby wrzodowej, leczenie biegunki oraz problemów z oddychaniem, biegunkę i ze skórą.

Jednak większość współczesnych zastosowań brazylijskiego drzewa pieprzowego koncentruje się na jego aktywności przeciwko szkodliwym organizmom.

Kilka badań potwierdziło, że wyciąg z drzewa jest toksyczny wobec gronkowców.

W badaniu przeprowadzonym przez brazylijski Uniwersytet federalny w Pernambuco pacjentki zespołem zaburzeń w ekosystemie pochwy otrzymały maść zawierającą wyciąg z owoców brazylijskiego drzewa pieprzowego.

Już po pierwszych siedmiu kolejnych nocnych zastosowaniach 21% pacjentek zgłosiła poprawę, przy jednoczesnych rzadkich i niewielkich niepożądanych efektach ubocznych.

pieprz-brazylijski.jpg
Pieprz brazylijski foto.depositphotos.com

Do podobnych wniosków niedawno doszli naukowcy z Uniwersytetu Emory.

Okazało się, że podawany myszom wyciąg z jagód pieprzu brazylijskiego może być przydatny w leczeniu gronkowca złocistego opornego na metycylinę (MRSA), ułatwiając zwalczanie bakterii.

W innych badaniach klinicznych potwierdzono toksyczność wyciągu z owoców brazylijskiego drzewa pieprzowego względem pasożytniczego grzyba Candida albicans.

Kilkakrotnie badano wpływ pieprzu brazylijskiego na zwalczanie Candida i wielokrotnie wykazano, że wstrzymuje on wzrost i namnażanie grzybów poprzez hamowanie tworzenia ich ściany komórkowej.

Takie samo działanie potwierdzono również względem innych, szkodliwych grzybów, np. tych wywołujących chorobę Lutza (drożdżycę brazylijską).

Efekt wyszczuplający

Warto także zaznaczyć, że pieprz różowy znajduje zastosowanie w kosmetyce jako składnik produktów o działaniu antycellulitowym oraz wyszczuplającym.

Ekstrakt z nasion brazylijskiego drzewa pieprzowego wykazuje działanie wyszczuplające i zapobiega „zbijaniu się” mniejszych kropelek tłuszczu w większe cząsteczki.

Dodatkowo pobudza mikrokrążenie, przyspieszając w ten sposób eliminację toksycznych metabolitów.

Wszystko wskazuje na to, że pieprz brazylijski jest nadzieją na walkę z rosnącą antybiotykoopornością i potężną bronią w walce ze złowrogimi bakteriami oraz skutecznym remedium na pomarańczową skórkę i nadmiar tkanki tłuszczowej.

 WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.