Balsam Szostakowskiego (Avilin – obecna nazwa handlowa) to produkt, który począwszy od lat 50. XX wieku, zdobył zaufanie lekarzy większości krajów europejskich. Doceniany m.in. za właściwości bakteriostatyczne, przeciwświądowe, przeciwbólowe i łagodzące, szybko zyskał popularność wśród pacjentów, którzy wykorzystywali go w samoleczeniu, głównie wtedy, gdy zawodziły tradycyjne metody terapii. Przez pewien czas zapomniany, niedawno znów wrócił na rynek.

Profesor Szostakowski i jego produkt

Profesor Michaił Fiodorowicz Szostakowski (1905-1983) był wybitnym rosyjskim chemikiem, zawodowo specjalizującym się w związkach winylowych, w organicznych związkach krzemu, cyny i ołowiu oraz acetylenu.

W 1939 roku podczas prób przeprowadzenia syntezy nowej żywicy polimerowej profesor przypadkowo uzyskał substancję, którą później nazwano od nazwiska uczonego „balsamem Szostakowskiego”.

Był to eter poliwinylobutylowy – bardzo gęsta, lepka ciecz o lekko złotawej barwie, bez smaku, o charakterystycznej woni eterowo-spirytusowej.

Nie rozpuszcza się w wodzie, ale dobrze miesza się z tłustymi olejami i niektórymi tłuszczami stałymi.

Co najważniejsze, środek ten jest nietoksyczny, nie wywołuje reakcji alergicznych oraz nie przenika do krwi i limfy, tylko działa miejscowo na komórki.

Początkowo balsam Szostakowskiego wprowadzono tylko na rynek lecznictwa rosyjskiego, gdzie od lat 40. XX wieku wykorzystywany był w warunkach wojennych do leczenia i ochraniania ran, oparzeń i odmrożeń.

Począwszy od lat 50. XX wieku, środek ten zdobywał coraz większe uznanie wśród lekarzy większości krajów europejskich.

Kiedy liczne badania i analizy toksykologiczne oraz farmakologiczne na ludziach i na zwierzętach wykazały, że stosowanie balsamu nie przynosi żadnych skutków ubocznych, jego popularność szybko wzrosła.

W latach 70 i 80. ubiegłego wieku Polacy na szeroką skalę wykorzystywali cenne właściwości balsamu Szostakowskiego w samoleczeniu wielu uporczywych dolegliwości.

Wyleczy wrzody i refluks

Z racji tego, że balsam Szostakowskiego (Avilin) nie ulega degradacji w środowisku przewodu pokarmowego, nie wchodzi w reakcje z substancjami naturalnie tam występującymi, w latach 60. XX wieku zaczęto polecać go do przyjmowania doustnego w leczeniu i profilaktyce choroby wrzodowej oraz przy nadkwasocie treści żołądka i zgadze.

Badania naukowe potwierdziły skuteczność tego środka w poprawie czynności układu pokarmowego.

Okazało się, że już 1-2 łyżeczki balsamu przyjętego raz dziennie po kolacji przez 18 dni, zmniejsza wydzielanie pepsyny i kwasu solnego w żołądku, spowalnia perystaltykę jelit, zwiększa wydzielanie żółci w dwunastnicy oraz łagodzi objawy stanów zapalnych.

Poza tym dzięki wysokiej lepkości balsam Szostakowskiego utrzymuje się na błonach śluzowych i skutecznie je zabezpiecza, stwarzając odpowiednie środowisko dla naturalnych procesów gojenia i regeneracji tkanek żołądka i dwunastnicy.

Głównymi wskazaniami do stosowania wewnętrznego Avilinu są dolegliwości związane z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, nieżytem żołądka, nadkwaśnością, zgagą i refluksem.

Przeciwwskazaniem do stosowania doustnego tegoż środka jest żółtaczka mechaniczna oraz ostre zapalenie wątroby.

Balsam Szostakowskiego na zapalenia i problemy skórne

Nie bez przyczyny balsam Szostakowskiego znalazł zastosowanie w wielu szpitalach wojskowych i polowych.

Wówczas wykorzystywano przede wszystkim jego właściwości przyspieszające gojenie się głębokich oparzeń oraz ran.

Balsam Szostakowskiego okazuje się bardzo pomocny w zapobieganiu i terapii zmian skórnych takich jak:

• egzemy, dermatozy, odparzenia i nadżerki skóry rąk;

• pęknięcia i zapalenia skóry;

• atopowe zapalenie skóry;

• odleżyny;

• oparzenia i odparzenia;

• odmrożenia;

• suchość skóry;

• trudno gojące się rany;

• czyraki;

• trądzik i wypryski;

• ropne stany zapalne skóry;

• owrzodzenia żylakowate podudzi;

oraz

• zapalenie sutka;

• stany zapalne moszny i prącia

• świąd odbytu;

• nadżerki ginekologiczne zewnętrznych narządów płciowych;

• paradontoza i stany zapalne dziąseł różnego pochodzenia.

Zmiany chorobowe po użyciu Avilinu, zwłaszcza te dotyczące stanów zapalnych, ustępują zazwyczaj w ciągu dwóch tygodni.

Balsamowe mieszaniny

Doustne przyjmowanie balsamu Szostakowskiego wymaga zazwyczaj wypicia 1 łyżkę stołową preparatu raz dziennie, wieczorem.

Stosowanie zewnętrzne bazuje na wykonywaniu opatrunków i wielogodzinnych okładów, zmienianych dwa razy dziennie.

Wszelkie zmiany w jamie ustnej oraz w okolicach intymnych należy smarować balsamem 2-3 razy dziennie, najlepiej przy użyciu patyczka z watą lub jałową gazą.

Balsam Szostakowskiego można wykorzystywać także do przygotowywania mieszanin, głównie olejowych, które dodatkowo wzmocnią jego właściwości lecznicze.

Tak przygotowane preparaty należy stosować do smarowania i robienia okładów.

Wystarczy 25-50 g balsamu (Avilinu) dokładnie połączyć z 50-75 g oleju lnianego lub naturalnego tranu i posmarować chore miejsce.

Do pielęgnacji i ochrony skóry narażonej na zmienne warunki atmosferyczne można wykorzystać mieszaninę 25 g balsamu Szostakowskiego, 25 g oleju z czarnuszki lub naturalnego tranu oraz 50 g maści nagietkowej.

Balsam Szostakowskiego pod handlową nazwą Avilin można kupić bez recepty.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje są prywatnymi opiniami i poglądami. Nie są pisane przez lekarza. Nie są one fachową opinią, ani poradą medyczną. Nie mogą zastąpić opinii i wiedzy pracownika służby zdrowia, np lekarza. Wszelkie rady które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.