Guz brzozy, który zwany jest również czyrem albo czagą uważany jest za najskuteczniejszy naturalny środek przeciwnowotworowy. Natomiast huba brzozowa ma działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne. Można ją stosować nie tylko w celu wzmocnienia organizmu, ale też pomaga leczyć schorzenia układu trawienno–wydalniczego. Czym się od siebie różnią? Jak przygotować preparaty z guzem brzozy?

Wyjaśnienie terminologii

W dzisiejszych czasach powszechnie są używane zamiennie dwa określenia, jakimi są „huba brzozowa” i „guz brzozy”, ale tak naprawdę odnoszą się one do dwóch różnych surowców.

Huba brzozowa inaczej określana jest, jako białoporek brzozowy, a jest to grzyb, którego łacińska nazwa to Piptoporus betulinus.

Wywodzi się on z rodziny pniarkowatych i ma jasny kolor, gdzie góra kapelusza jest jasnobrązowa, a spód jest biały.

Do tego jego kształt przypomina tradycyjną hubę.

Najczęściej hubę brzozową można znaleźć na drzewach, które już obumarły albo są obumierające.

W jej składzie można znaleźć naturalny antybiotyk, czyli piptaminę oraz triterpeny pentacykliczne, kwasy polyporenowe A i C, a także kwas betulinowy i betulinę.

Natomiast czyr, czyli czaga to błyskoporek podkorowy, którego łacińska nazwa to Inonotus obliquus.

Wyglądem przypomina czarnego, rozlanego guza, który nacieka na korę drzewa i ma mocno nieregularną oraz chropowatą powierzchnię.

Czasami pomiędzy pęknięciami widać jest ciemnopomarańczowe lub intensywnie brązowe tkanki wewnętrzne.

Niestety jest to pasożytnicza narośl, która powoduje rozkład drzewa i doprowadza do jego śmierci.

W czadze można znaleźć kwas agarycynowy oraz związki terpenowe, czyli triperteny, a w tym znajduje się lanosterol, a także inotodiol i małe ilości betuliny.

Właściwości huby brzozowej i guza brzozy

Zarówno huba brzozowa, jak i guz brzozy mają właściwości lecznicze, ale w jednym i drugim przypadku są one różne.

Huba brzozowa wpływa korzystnie na układ pokarmowy i w związku z tym była stosowana w medycynie ludowej do łagodzenia objawów chorób żołądka, układu trawiennego oraz dolegliwości, które były spowodowane przez pasożyty przewodu pokarmowego.

Dzisiaj niektórzy twierdzą również, że pomaga łagodzić objawy chorób odkleszczowych, np. zapalenia stawów oraz zapalenia mózgu.

Trzeba również podkreślić, że huba brzozowa nie ma żadnych właściwości przeciwnowotworowych.

Takie właściwości przeciwnowotworowe ma tylko guz brzozy.

Ma on pozytywne działanie wzmacniające, a także poprawiające działanie układu immunologicznego.

Ma też działanie antymutogenne, a także inicjuje mechanizmy apoptozy, czyli takiej naturalnej śmierci komórek nowotworowych.

Jaki guz brzozy będzie najlepszy na raka?

Nie każdy guz jest dobry na to, aby można go było zastosować w leczeniu nowotworów.

Bardzo ważna rzecz!

Najlepsze właściwości prozdrowotne mają mieć guzy brzozy, które rosną tylko w Puszczy Białowieskiej, a także na Syberii.

Trzeba je zbierać tylko i wyłącznie z brzozy, a nie z olchy czy modrzewia.

Poza tym taki guz powinien być suszony w odpowiedniej temperaturze, która nie będzie wyższa niż 50 stopni Celsjusza, bo inaczej wszystko to, co jest dobre w takim grzybie, z niego wyparuje.

Szkoła falenicka i otwocka

Można wyróżnić szkołę falenicką oraz otwocką, które podają, jak przygotowuje i stosuje się preparaty z guzem brzozy.

Pierwsza z nich opiera się na zaleceniach medycyny rosyjskiej i twierdzi, że skuteczne jest robienie wyciągów wodnych.

Druga natomiast chwali wyciągi wodno–alkoholowe i opiera się na wiedzy współczesnych bioterapeutów polskich.

Jednak i jedni, i drudzy twierdzą, że leczenie powinno trwać nie krócej niż sześć miesięcy.

W źródłach pisanych cyrylicą można znaleźć informację, że czyr można pić niemalże w ilościach nieograniczonych i to wiele razy dziennie.

Czyr do picia

Do picia czyr najlepiej przygotować jest z drobno zmielonego surowca.

Pół szklanki czyru należy zalać wrzącą wodą tak, aby woda pokryła grzyb.

Następnie nakrywamy to i odstawiamy do zaparzenia na kilka godzin.

Później napar należy rozcieńczyć litrem ciepłej wody i tak przygotowany odstawić na dwa dni.

Po tym czasie odstany i naciągnięty macerat należy pić mniejszymi porcjami w ciągu dnia, a po sześciu miesiącach robi się miesiąc przerwy.

Przepis Białorusinów

Inny jest przepis Białorusinów, którzy twierdzą, że 2 łyżeczki sproszkowanego guza brzozy należy zalać pod wieczór 150 ml przegotowanej wody.

To wszystko odstawiamy na noc, rano zagotowujemy, odcedzamy i pijemy trzy razy dziennie po 50 ml.

Przepis Wołonocieja

Inny jest jeszcze przepis Aleksandra Wołonocieja, który jest słynnym zbieraczem i znawcą guza brzozy.

Jego przepis to: pół szklanki zmielonej czagi należy zalać litrem wody, zagotować,  a następnie odcedzić i wypić.

Jego zaleceniem było picie w ramach profilaktycznych jednej małej szklanki dziennie, a w razie choroby 3 pełne szklanki dziennie.

Wyciągi wodno-alkoholowe

Są jeszcze przepisy szkoły otwockiej, które mówią o wykorzystaniu alkoholu.

Do jego przygotowania potrzebne jest 250 ml suchego, tartego czyru, który należy zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%.

Tak przygotowany odstawia się w ciemne miejsce na 14 dni.

Po upływie tego czasu należy go przefiltrować i pić po 15 ml, czyli 3 – 4 łyżeczki dwa razy dziennie przed jedzeniem, a w przypadku zmian rakowych, czyli wyczucia guzków można go również wcierać w skórę.

Inny przepis jest z dodatkiem ziela glistnika i tutaj trzeba wymieszać pół szklanki ziela glistnika i pół szklanki drobno zmielonego guza brzozy i odstawić.

Następnie przygotowuje się rozpuszczalnik glicerynowy, czyli 50 ml glicerolu trzeba wymieszać ze 100 ml alkoholu o stężeniu 40%.

To wszystko podgrzewa się na wolnym ogniu pomału, mieszając i pilnując, aby mieszkanka się nie zagotowała.

Później tak przygotowanym gorącym rozpuszczalnikiem zalewa się mieszankę ziół, a następnie zamyka w szczelnym naczyniu i ekstrahuje przez siedem dni.

Po siedmiu dniach należy go przefiltrować i pić po 10 ml, czyli 2 łyżeczki, dwa razy dziennie.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.