KOKO – GORYLICA, KTÓRA POSŁUGIWAŁA SIĘ JĘZYKIEM MIGOWYM

Wiele osób chciałoby rozumieć zwierzęta. Jednak zwierzęta nie potrafią mówić, ale są pewne wyjątki. Chodzi tu o małpy człekokształtne, które człowiek może nauczyć języka migowego. Jedną z takich małp jest gorylica Koko, która potrafiła porozumiewać się w języku migowym. Jak to było możliwe?

Narodziny i śmierć gorylicy Koko

Gorylica Koko urodziła się 4 lipca 1971 roku w ZOO w San Francisco i była 50. gorylem, który urodził się w niewoli.

Razem z matką przebywała do czasu usamodzielnienia się, a potem zabrano ją do kliniki, w której została poddana różnym badaniom w celu wyleczenia jej z ewentualnych śmiertelnych chorób.

Później Koko trafiła do fundacji, która została założona przez Francine Patterson.

W tej fundacji przebywała 4 lata i w tym czasie były prowadzone różne badania nad umiejętnościami porozumiewania się Koko.

Kiedy zakończyły się badania, gorylica trafiła do rezerwatu w Woodside, gdzie przebywała razem z gorylem o imieniu Michael, który także uczył się języka migowego.

Gorylica Koko

Gdy w 2000 roku zmarł goryl Michael, Koko związała się z gorylem o imieniu Ndume i to właśnie z nim żyła do swojej śmierci.

Gorylica Koko zmarła we śnie 19 czerwca 2018 roku, mając 46 lat.

Jej śmierć była zaskoczeniem dla wszystkich, ponieważ pomimo swojego wieku, cieszyła się dobrym zdrowiem i kondycją.

Gorylica Koko i nauka amerykańskiego języka migowego

Małpy człekokształtne próbowano uczyć ludzkiej mowy już na przełomie lat 40. i 50. XX wieku.

Wtedy to Keith i Cathy Hayesowie mieli w domu szympansicę Viki.

Nauczyli ją wypowiadać cztery słowa, ale też bardzo często silnie przy tym gestykulowała, gdy chciała dać do zrozumienia, o co jej chodzi.

Tak więc okazało się, że uczenie małp ludzkiej mowy nie będzie miało sensu, ponieważ naczelne nie są wyposażone w odpowiednie do tego narządy.

Dlatego dobrym rozwiązaniem był język migowy.

Jeśli chodzi o gorylicę Koko, to opanowała ona ponad 1000 znaków amerykańskiego języka migowego, a do tego rozpoznawała drugie tyle.

Języka migowego zaczęto uczyć Koko, gdy skończyła pierwszy rok życia.

Jej opiekunka, którą była Francine Patterson, podkreślała, że umiejętności oraz zręczność Koko znacznie wykraczały ponad umiejętności, które do tej pory były przypisywane małpom człekokształtnym.

Poza tym potrafiła wymyślać swoje własne słowa, gdy w jej zasobie opanowanych już znaków, brakowało tego odpowiedniego.

Zdolności gorylicy Koko

Kiedy Koko miała 19 lat, zdała tzw. test lustra.

Dzięki temu testowi okazało się, że potrafiła ona rozpoznawać swoje odbicie w lustrze, a nie uważała się za innego goryla.

Do tego okazało się, że umiała mówić o swoich wspomnieniach, a także potrafiła przywoływać fakty ze swojej przeszłości.

Ponadto potrafiła wyrazić swoje samopoczucie, dzięki czemu uczeni wywnioskowali, że gorylica Koko ma poczucie świadomości swojego istnienia.

Poza tym zaczęto zastanawiać, co z jej inteligencją.

Dlatego w latach 1972 – 1977 wykonano różne badania na inteligencję, które dowiodły, że iloraz inteligencji gorylicy Koko waha się od 70 do 90.

To oznaczało, że jej IQ jest wyższe niż upośledzonego umysłowo człowieka, czyli jest na poziomie zdrowego dziecka.

Jednak jej opiekunka stwierdziła, że wykonywanie wobec niej testów na inteligencję niewiele może powiedzieć, ponieważ goryle i ludzie nie dojrzewają w taki sam sposób, a to oznacza, że takie porównania nie są miarodajne.

Wtedy niektórzy uczeni zaczęli mówić o pewnych wątpliwościach, gdyż twierdzili, że nie da się ostatecznie stwierdzić, czy gorylica Koko tak naprawdę opisuje swoje uczucia.

Uczeni sądzili, że pokazuje ona określone znaki na jakiś umówiony sygnał albo w pewnych okolicznościach.

Dla przykładu mówiono tu o słynnym koniu o imieniu Hansa, który miał umieć rozwiązywać zadania matematyczne, a potem okazało się, że była to mistyfikacja opracowana przez jego opiekunów.

Jeśli chodzi o Koko, to nikt nie udowodnił, że dopuszczono się tutaj oszustwa.

Gorylica Koko i jej zainteresowanie kotami

Gorylica Koko bardzo interesowała się kotami i w 1983 roku wyraziła chęć dostania kota na święta Bożego Narodzenia.

Najpierw dano jej wypchane zwierzę, a poprzez to gorylica stała się osowiała i ciągle pokazywał gest, który oznaczał „smutna”.

W związku z tym na jej urodziny w 1984 roku podarowano jej kota rasy Manx, któremu sama dała imię All Ball.

Koko względem kotka była bardzo delikatna i troskliwa tak, jakby opiekowała się swoim dzieckiem i wiedziała, że to nie jest zabawka.

Jednak tego samego roku w grudniu kot uciekł z pomieszczenia i wpadł pod samochód.

 

Kiedy opiekunka pokazało Koko, że kot zginął, to gorylica zaczęła pokazywać znaki, które mówiły: „smutna, źle, smutna”, a także „płakać, postawione na głowie”.

Przez kilka dni gorylica była osowiała i wydawała z siebie dźwięki, które przypominały ludzki płacz.

Potem w 1985 roku Koko zaprowadzono do kilku kotów i właśnie z nich wybrała dwa, którym nadała imiona: Lipstick oraz Smoky.

Następnie kolejne dwa koty dostała na urodziny w 2015 roku i nazwała je Miss Black oraz Miss Grey i właśnie te koty były z nią do końca jej życia.

Ciekawostki o gorylicy Koko

  • Koko spotkała się z wieloma znanymi osobami ze świata filmu i muzyki, np. z Robinem Williamsem, Leonardem DiCaprio oraz Stingiem. Z każdym ze swoim gości rozmawiała za pomocą języka migowego przy pomocy ludzkiego tłumacza, który znał amerykański język migowy.
  • W 1978 roku powstał o niej film pt. „Koko: A Talking Gorilla”, co oznacza: Koko: mówiący goryl.
  • Na podstawie historii Koko pisarz Michael Crichton napisał powieść „Congo”. Bohaterką powieści była gorylica Amy, która była wzorowana właśnie na Koko.
  • Koko była dużą gorylicą, gdyż ważyła 127 kg, a dziko żyjące goryle osiągają wagę do 90 kg. Jednak w niewoli tak może być, ponieważ zwierzęta zawsze mają tu pod dostatkiem pożywienia oraz mają mniej ruchu niż na wolności.

⇒ Czytaj także: NIEZWYKŁA PRZYJAŹŃ CZŁOWIEKA Z GEPARDEM

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy ⇒ kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.