Huna to jedna z najstarszych duchowości świata, która dzięki swojemu uniwersalnemu charakterowi nazywana jest przez niektórych również filozofią. Sam system tej niezwykłej myśli został odkryty przez Maxa Freedoma Longa, badającego nauki starożytnych kabunów.

W języku hawajskim termin „Huna” oznacza „tajemnicę”.

Mowa jest w tym kontekście przede wszystkim o wiedzy i rodzinnych historiach przekazywanych z pokolenia na pokolenie.

Jak sądzi Serge Kahili King, Huna najprawdopodobniej powstała wraz z pierwszym człowiekiem.

7 zasad Huny

Zgodnie z myślą Huny, to my tworzymy naszą rzeczywistość.

Świat będąc złożony z jednej energii powoduje, że każde nasze najmniejsze działanie odbija się na innym.

Co jednak najważniejsze, Huna nie opiera się na domysłach i staraniach, ale na efektywności.

Tą najstarszą duchowość świata możemy opisać w siedmiu zasadach, których praktykowanie ma doprowadzić człowieka do poczucia szczęścia oraz spełnienia:

Ike – świat jest taki, jaki myślisz, że jest.

Co to oznacza?

Świat tworzymy poprzez nasze subiektywne myśli.

Jeżeli więc wychodzimy z założenia, że otoczenie jest złe, to takie też będzie ono dla nas.

Co więcej, na co dzień doświadczymy tego zła!

Kala – ograniczenia nie istnieją.

Jak dobrze wiemy, wszechświat jest nieograniczony.

My z kolei będąc jego częścią, również podlegamy tej zasadzie.

Nasze wszelkie ograniczenia podyktowane są naturalną potrzebą przekraczania i doświadczania.

Poprzez poszerzanie naszej świadomości, zdajemy sobie sprawę z braku ograniczeń.

Najlepszymi przykładami mogą stać się tutaj mistycy i cudotwórcy.

Makia – energia podąża za uwagą. A zatem wszystko jest energią.

To od nas zależy, gdzie oraz w jaki sposób będziemy ją wysyłać.

Dzieje się to chociażby poprzez negatywne lub pozytywne myśli – nasz umysł podświadomie dąży do ich realizacji.

Manawa – teraz jest chwila mocy.

Jesteśmy „tu i teraz” i tylko w tym momencie możemy wpływać na nasze życie.

Wszelkie wyobrażenia o przyszłości lub wspomnienia są jedynie interpretacjami rzeczywistości.

Aloha – miłość jest po to, aby przynosiła szczęście.

W tym przypadku chodzi o akceptację i radość przebywania z samym sobą oraz innymi.

Szczęście wynika z czystej obecności.

Mana – cała moc pochodzi z wnętrza.

Wszystkie nasze możliwości i talenty pochodzą od nas samych.

To dzięki własnej woli, możemy realizować nasze plany oraz marzenia.

Zbyt często poszukujemy na zewnątrz kogoś, kto zrobi coś za nas.

Tym samym próbujemy oddać odpowiedzialność za nasze życie komuś innemu.

Pono – rezultat jest miarą prawdy.

Nasze życie jest odzwierciedleniem tego, co nosimy wewnątrz siebie.

Jeżeli więc nie jesteśmy zadowoleni z tego, jak egzystujemy,to znak że problem nie leży na zewnątrz, ale w nas samych.

Innymi słowy –  gdy coś nie „działa” lub nam „nie wychodzi” to znaczy, iż dobraliśmy niewłaściwe środki do realizacji wyznaczonego celu.

Starsza niż religia

W przeciwieństwie do różnych systemów religijnych Huna nie opiera się na wierze w bóstwa, jak również magicznych sił.

Co więcej, nie ma tu mowy o skomplikowanych koncepcjach filozoficznych ani potrzebie wyrzeczenia się lub cierpienia.

Podstawą pozostaje jedna praktyczna zasada: otrzymujemy, to co dajemy.

A zatem nasze życie jest w pełni zależne od nas samych, a nie układu gwiazd lub boga.

Praktyka Huny rezygnuje z  wszelkiego rodzaju rytuałów i obrzędów, ponieważ wszelkie działania odbywają się wewnątrz nas.

Omawiana duchowość zakłada nieustanny rozwój, pogłębianie swojego wnętrza, dążenie do pełnej świadomość i co najważniejsze – ciekawość świata.

To od nas zależy, w jaki sposób będziemy chcieli potraktować Hunę; element samorozwoju, nową technikę coachingową….?

Istnieje również możliwość praktykowania tej duchowości wraz z religią.

Zgodnie z tym, Bóg staje się nauczycielem i przykładem dobrego postępowania.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

https://www.youtube.com/watch?v=d3JXBzt_y1o