Kora dębu to surowiec zielarski dębu szypułkowego, wykorzystywany zarówno
w ziołolecznictwie, jak i w kosmetyce. Z jej cudownych właściwości przeciwwirusowych i przeciwbakteryjnych powszechnie korzystano w medycynie ludowej. Dziś warto ponownie wrócić do natury i czerpać z niej to, co najlepsze wykorzystując korę dębu wewnętrznie w leczeniu biegunek i zewnętrznie w usuwaniu różnych stanów zapalnych.

Silny jak dąb

Dąb jest okazałym, długowiecznym drzewem liściastym z rodziny bukowatych.

W Polsce najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest występujący głównie na obszarach nizinnych dąb szypułkowy.

Podstawowym surowcem leczniczym dębu jest kora, jednak w ziołolecznictwie docenia się również tzw. dębiankę (specyficzną narośl na pędach powstałą po złożeniu jajeczka przez samicę owada galasownika) oraz liście i zmielone żołędzie.

O właściwościach powszechnie wykorzystywanej kory dębu zaraz przeczytacie więcej, jednak w tym miejscu warto wspomnieć o sposobach wykorzystywania wspomnianej wyżej dębianki oraz liści i żołędzi.

Dębianka używana jest do produkcji taniny, która jest składnikiem różnych maści i płukanek gardła oraz sprawdza się w hamowaniu krwawienia np. z nosa.

Świeże liście pomagają w zabliźnianiu się ran.

Z kolei dojrzałe, dobrze zmielone żołędzie stosuje się do przyrządzenia tzw. kawy żołędziowej, która doskonale hamuje ostre biegunki.

Siła tkwi w składzie

Kora dębu jest surowcem zielarskim dębu szypułkowego.

Pozyskuje na przełomie marca i kwietnia z młodych pni i gałęzi drzew, zanim te wypuszczą pierwsze listki.

Następnie suszy się ją w ciemnym miejscu, w temperaturze ok. 35 stopni Celsjusza.

Tak przygotowaną korę dębu, bez obaw o utratę jej cennych właściwości, można przechowywać w suchym miejscu przez dwa lata.

Podstawową, najważniejszą substancją leczniczą kory dębu są związki polifenolowe – garbniki (9 – 15%).

Docenia się przede wszystkim ich działanie ściągające, antyseptyczne, wirusostatyczne, przeciwzapalne, przeciwutleniające oraz wzmacniające ściany naczyń krwionośnych.

Poza tym kora dębu zawiera kwasy fenolowe (np. elagowy i galusowy), trójterpeny, flawonoidy (np. kwercetyna, kwercytryna) oraz związki żywicowe i sole mineralne.

Kora dębu – działanie lecznicze

To dzięki dużej zawartości garbników kora dębu jest doskonałym lekarstwem na biegunkę.

W stanach biegunkowych pomaga zapobiec utracie wody i elektrolitów oraz zagęszcza masę kałową.

Kora dębu doskonale radzi sobie także z bakteryjnymi lub wirusowymi zatruciami pokarmowymi oraz podostrymi i przewlekłymi nieżytami żołądka lub jelit.

Wewnętrznie można ją także stosować w zwalczaniu wirusów grypy, polio oraz w przypadku czerwonki, duru brzusznego, żółtaczki, a nawet nowotworów.

Dzięki swoim właściwościom antyseptycznym, ściągającym i przeciwzapalnym stosowana zewnętrznie pomaga również w leczeniu:

• stanów zapalnych skóry;
• zapalenia jamy ustnej i gardła;
• hemoroidów i żylaków odbytu;
• odmrożenia;
• niezbyt rozległych, miejscowych oparzeń I i II stopnia;
• owrzodzeń żylakowych;
• w łagodzeniu stanów zapalnych okolic narządów płciowych lub upławów;
• wysypek skórnych;
• nadmiernej potliwości dłoni i stóp.

W kosmetyce znane jest wykorzystywanie kory dębu jako składnika płukanek do ciemnych lub przetłuszczających się włosów, płynów do higieny intymnej oraz toników zwężających pory.

Do przygotowania odwaru stosowanego wewnętrznie wykorzystuje się 3 g surowca na 1 litr wody (na dobę), zaś zewnętrznie ok. 20 g surowca również na ilość 1 litra wody.

Pokruszoną korę dębu należy przez 10-15 minut gotować na wolnym ogniu, następnie przecedzić i ostudzić.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką oznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.