Pepino, jest rośliną, która wywodzi się z Peru i Chile. Zaliczana jest to tej samej grupy psiankowatych, co papryka, ziemniak, pomidor oraz oberżyna. Z pewnością nie jest dobrze nam znana, a może nawet wcale. Jednak warto poznać jej właściwości i gdy będzie to możliwe wykorzystać, a przede wszystkim skosztować.

Jak wygląda owoc pepino?

Psianka melonowa, czyli pepino jest wiecznie zieloną byliną.

Uprawia się ją w górach w strefie tropikalnej, jak również w szklarniach w cieplejszych rejonach strefy umiarkowanej.

Roślinę tę hoduje się z uwagi na jej jadalne i słodkie owoce.

Owoce pepino są podłużne, a ich kształt określa się jako sercowaty lub też gruszkowaty.

Niektóre osoby uważają, że wyglądem przypomina awokado, które ma kremowy kolor poprzecinany fioletowymi paskami.

Jak smakuje ten tropikalny owoc?

Pepino, zanim dojrzeje, wyróżnia się wytrawnym smakiem, który jest charakterystyczny dla warzyw.

Jednak, gdy w pełni dojrzeje i przybierze właściwą barwę, jego smak znacząco się zmienia i przypomina swoiste połączenie melona, ananasa oraz cytryny.

Gdy pepino jest dojrzałe, jego miąższ ma żółtą barwę, jest soczysty i wyróżnia się intensywnym zapachem.

Owoce uprawiane w gruncie mogą osiągać wagę nawet pół kilograma.

Co wiemy o pepino?

Jeśli uprawiany jest na zewnątrz, to rośliny osiągają wysokość 80 centymetrów, w przypadku uprawy szklarniowej nawet 200 centymetrów.

Łodygi są mocno rozgałęzione.

W czasie kwitnienia wyróżniające są niebiesko-fioletowe kwiaty wyglądem zbliżone do kwiatów ziemniaka, są samopylne.

Jakie zastosowanie ma psianka melonowa?

Owoce pepino są najpowszechniej spożywane na surowo.

Ich popularność plasuje się na wysokim poziomie w Boliwii, Kolumbii, Ekwadorze, Chile oraz Peru.

W innych zagranicznych lokalizacjach występuje zdecydowanie rzadziej, gdyż wykazuje niski poziom odporności na uszkodzenia, przez co transportowanie go na większe odległości jest niemożliwe.

Na terenie Chile oraz Nowej Zelandii podjęte zostały próby wyhodowania komercyjnych i odpornych odmian pepino, które mogłyby być eksportowane.

Na surowo je się jednak jedynie dojrzałe owoce.

Pepino, można również przetwarzać.

Zanim osiągną pełnię dojrzałości, można je gotować, smażyć czy dusić.

Natomiast gdy dojrzeją, przygotowuje się z nich dżemy.

Można je również mrozić, suszyć czy kandyzować.

Owoce psianki melonowej, gdy dojrzeją, są stosunkowo miękkie i silnie podatne na wszelkie odkształcenia, dlatego nie nadają się do długotrwałego przechowywania.

Nabywając owoc, należy wybierać twarde oraz jędrne okazy, na których skórce przeważa kolor żółty.

Właściwości pepino

Przede wszystkim owoc spożywany na surowo jest niezwykle bogaty w witaminy, głównie C, która pozytywnie wpływa na kondycję naszego organizmu i jego zdrowie.

Znajdujemy w nim również witaminę A oraz kwasy organiczne czy składniki mineralne, a pośród nich przede wszystkim jod oraz potas.

Psianka melonowa zawiera również węglowodany.

Nieco historii

Owoce pepino były uprawiane na ternie Stanów Zjednoczonych już w roku 1889 nieopodal San Diego oraz od 1897 w Santa Barbara.

U schyłku XX wieku na terenie Nowej Zelandii wyhodowana została odmiana bardziej ekonomiczna.

Jednocześnie możliwe stało się jej wprowadzenie na rynki w Europie, Japonii oraz Ameryce Północnej.

Rośliny te uprawia się w Maroko, Izraelu, Hiszpanii oraz Kenii.

Uprawa pepino

Jeśli psianka melonowa rośnie w warunkach naturalnych, to można ją spotkać w bardzo różnych lokalizacjach – od poziomu morza do prawie 3000 metrów.

Gdy podejmuje się jej uprawę, to zdecydowanie najlepsze wyniki osiągane są w ciepłym klimacie, w miejscach, gdzie nie występują przymrozki, możliwe jest przetrwanie rośliny w niższych temperaturach do -2,5 stopnia.

Jest to bylina, jednak wysoce wrażliwa na przymrozki, choroby i szkodniki, co sprawia, że uprawia się ją jako roślinę jednoroczną, analogicznie do ziemniaków w Polsce.

Wysiewana jest w gruncie, doniczkach oraz szklarniach.

Za najbardziej wydajne uznaje się wysiewy szklarniowe, gdyż wówczas roślina rośnie nawet do 200 centymetrów, co skutkuje nawet 2-3 krotnie większymi plonami niż w przypadku uprawy gruntowej na zewnątrz.

Roślinę rozmnaża się wegetatywnie z zastosowaniem sadzonek, gdyż stosunkowo łatwo się ukorzenia.

Uprawę psianki melonowej można porównać do pomidorów.

Czasem są to wolnostojące zarośla, a innym razem pojedyncze rośliny odpowiednio wsparte na kijach, uwiązane, aby możliwe było utrzymanie ciężaru stosunkowo ciężkich owoców.

Wzrost również uznaje się za stosunkowo szybki, gdyż dojrzałe owoce występują już po upływie 4-6 miesięcy od momentu posadzenia.

Istotne jest regularne usuwanie chwastów z okolicy sadzonek.

Pepino, może być sadzone w urozmaiconych rodzajach podłoża – gleby, jednak należy pamiętać, że jeśli chcemy uzyskać wysokie plony, konieczne jest utrzymanie stałego poziomu wilgotności.

Zwykle, jeśli roślina dłużej nie jest podlewana, zauważyć można, że wykazuje odporność na takie okresy, jednak susza, może w sposób ujemny oddziaływać na wielkość osiąganych plonów.

Nazewnictwo

Pepino inaczej psianka melonowa, na terenie Ameryki Południowej określana jest nazwą pepino dulce, co z języka hiszpańskiego oznacza słodkie pepino.

W polskich sklepach ogrodniczych również mamy możliwość odszukania pepino, zwykle figuruje pod nazwą pepino gold i jest przeznaczone do uprawy w szklarniach bądź pod folią.

Można się spotkać również z nieprawidłową nazwą botaniczną – melon gruszkowaty.

Jeśli nie posiadamy ogrodu, chcielibyśmy skosztować tego wyjątkowego owocu, możemy również uprawiać go w zaciszu własnego domu w donicy.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.