Polskie miody to jedne z najcenniejszych i najstarszych darów natury. Różnią się barwą, smakiem, zapachem, konsystencją oraz właściwościami. Naturalny miód pszczeli zawiera wiele cennych substancji korzystnie wpływających na nasze zdrowie. Zapraszamy do krainy miodem płynącej…

O prawdziwym miodzie

Dobroczynne działanie na organizm człowieka wywiera tylko prawdziwy miód, który został wyprodukowany przez pszczoły z naturalnych surowców, w naturalnym środowisku.

Świeży miód ma konsystencję gęstego syropu. W miarę upływu czasu dochodzi do jego krystalizacji, co jest jego normalną właściwością.

Właściwości organoleptyczne i skład chemiczny prawdziwego miodu zależą od rodzaju nektaru lub spadzi, sposobu wydobywania miodu z plastra oraz stopnia dojrzałości.

Tylko dojrzały miód ma wysoką wartość odżywczą i dietetyczną.

Jakość miodu zależy również od warunków przechowywania.

Należy trzymać go w szczelnie zamkniętych szklanych lub kamionkowych słojach, w suchym miejscu, z dala od światła i bezpośredniego oddziaływania promieni słonecznych, w temperaturze nie wyższej niż 20°C (optymalna temperatura dla miodu to 6-10°C).

Właściwości odżywcze miodu

Miód pszczeli jest źródłem dużych ilości łatwo przyswajalnych cukrów prostych, kwasów organicznych, enzymów i soli mineralnych (m.in. wapnia, potasu i magnezu).

Zawiera również inhibinę – substancję hamującą rozwój drobnoustrojów.

W miodach dominują węglowodany i cukry proste. Znajdziemy w nich także spore dawki potasu, magnezu, fosforu i wapnia.

W nieco mniejszych ilościach występują witaminy z grupy B, kwas foliowy, żelazo, siarka, miedź, krzem, cynk, fluor, mangan oraz chrom i brom.

Polskie miody i ich typy

Polskie miody pszczele dzielimy na trzy typy: miody nektarowe, spadziowe oraz mieszane (nektarowo-spadziowe).

Miód nektarowy powstaje z nektaru zbieranego przez pszczoły z kwiatów. W zależności od gatunku rośliny są to miody jednoodmianowe (np. akacjowy, lipowy, rzepakowy) lub wielokwiatowe.

Miody spadziowe powstają ze spadzi, czyli słodkiej, lepkiej cieczy, która pojawia się na gałązkach i liściach niektórych drzew i krzewów.

Miody mieszane, czyli nektarowo-spadziowe powstają zarówno ze nektaru, jak i spadzi. Zaliczamy do nich m.in. miód leśny.

Miód akacjowy

Jeśli zgaga ci doskwiera, jeśli wrzód w żołądku wzbiera, miód z akacji cię wspomoże, śluzu doda, kwasy zmoże – Jerzy Gala

Miód akacjowy ma jasną, prawie przezroczystą barwę. Krystalizuje się bardzo wolno, a już po skrystalizowaniu jest biały, przypominający śnieg.

Ma bardzo łagodny aromat i smak, jest najmniej słodki ze wszystkich rodzajów miodu, dlatego też często poleca się go dla dzieci.

Miód akacjowy sprawdzi się w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, gdzie przyspiesza gojenie się istniejących nadżerek oraz owrzodzeń.

Zalecany jest również w leczeniu nadkwasoty, zapaleń błony śluzowej żołądka oraz kurczów jelit.

Miód faceliowy

Miód faceliowy zalicza się mało popularnych, nektarowych miodów. Pozyskiwany jest z kwiatów facelii – w Polsce najczęściej z odmiany „facelia błękitna”, która obficie porasta pola i nazywana jest przez pszczelarzy „królową roślin miododajnych”.

Miód faceliowy ma kolor jasnożółty, niekiedy jasnozielony. Wraz z krystalizacją, zmienia swą płynną konsystencję na kremową i staje się jeszcze jaśniejszy, czasami wręcz biały.

Jest bardzo delikatny w smaku, minimalnie (prawie niewyczuwalnie) kwaskowy.

Miód faceliowy wzmacnia odporność, zapobiega przeziębieniom i stanom zapalnym górnych dróg oddechowych. Jest bardzo pomocny w leczeniu astmy oskrzelowej.

Posiada również właściwości bakteriobójcze oraz jest bogaty w magnez i żelazo, przez co pomaga zachować dobrą kondycję psychiczną i fizyczną.

Dodatkowo miód ten doskonale wspomaga leczenie nadciśnienia, kataru, wrzodów żołądka chorób układu krążenia, niewydolności serca lub miażdżycy.

Miód gryczany

Gdy wątroba ci dokucza, pamięć słabnie, życie wzburza, miód gryczany serce wzmoże a glikogen ci pomoże – Jerzy Gala

Miód gryczany ma ciemny, wręcz brunatny kolor i intensywny aromat kwiatów gryki.

Jest słodki, ostry, lekko piekący. Po krystalizacji przyjmuje na ogół barwę brązową, a konsystencję niejednolitą, gruboziarnistą.

Jest to wyjątkowy miód, ponieważ zawiera cenną rutynę oraz wykazuje bardzo wysoką aktywność antybiotyczną.

Zalecany w chorobach wątroby, przy osłabieniu wzroku, słuchu i pamięci, złamaniach kości oraz w prewencji i leczeniu schorzeń układu krążenia, szczególnie na tle miażdżycowym. Dodatkowo wzmacnia naczynia krwionośne, przyspiesza rekonwalescencję po zabiegach operacyjnych i przyczynia się do wzrostu poziomu hemoglobiny we krwi.

Miód koniczynowy

Produkowany jest przez pszczoły z nektaru białej (słomkowy kolor i słodki smak) lub czerwonej (barwa łososiowa, lekko kwaskowy) koniczyny.

Ulega powolnej krystalizacji, zmieniając swą płynną konsystencję na gęstą, drobnoziarnistą masę.

Działa uspokajająco, wykrztuśnie, moczopędnie i przeciwzapalnie. Stosowany jest w wyczerpaniu nerwowym, anemii, w leczeniu biegunek, zapalenia oskrzeli oraz przy zatrzymaniu moczu.

Miód leśny (nektarowo-spadziowy)

Miód leśny powstaje z połączenia nektaru kwiatów różnych roślin ze spadzią. Najczęściej przybiera barwę brunatnozieloną. Jego smak zależy od rośliny, z której pochodził nektar.

Doceniany jest ze względu na swe silne działanie antybiotyczne.

Ponadto doskonale wspiera i regeneruje wyczerpany organizm, pomaga w zaburzeniach trawienia oraz wspomaga leczenie chorób serca.

Miód lipowy

Kiedy grypa znów cię zmoże, miód lipowy ci pomoże. On wyleczy cię z anginy, bez brania tetracykliny – Jerzy Gala

Miód lipowy w postaci płynnej ma barwę od zielonkawożółtej do jasnobursztynowej. Po skrystalizowaniu jego konsystencja staje się drobnoziarnista, a barwa białożółta lub złocistożółta.

W zapachu wyczuwa się silny aromat kwiatów lipy. Smak miodu lipowego jest dość ostry, wyrazisty, czasami lekko gorzkawy.

Wykazuje działanie antyseptyczne, silnie antybiotyczne, napotne, przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, wykrztuśne i uspokajające.

Miód lipowy stosuje się głównie w leczeniu przeziębienia i grypy, anginy, zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, chorób dróg moczowych, nadciśnienia, nerwicy i reumatyzmu.

Miód malinowy

Pachnie malinami, ma złocisto-malinową barwę i delikatnie kwaskowaty smak. Wykazuje działanie napotne, rozgrzewające, przeciwgorączkowe i antyseptyczne.

Doskonale wspiera odporność (polecany dla dzieci) oraz wspomaga pracę serca.

Miód malinowy podaje się przy przeziębieniu, schorzeniach górnych dróg oddechowych, nieżycie żołądka i jelit, niedokrwistości oraz prewencyjnie w miażdżycy.

Miód nawłociowy

Powstaje z nektaru nawłoci pospolitej. Ma jasnożółtą barwę, przyjemny zapach, a w smaku jest słodko-kwaśny. Bardzo lubiany przez dzieci.

Miód nawłociowy odznacza się dużymi właściwościami antybiotycznymi. Polecany jest w leczeniu grypy, przeziębienia, kataru, biegunki, schorzeń dróg moczowych, zapaleń jelit, pęcherza moczowego, kamicy nerkowej oraz prostaty.

Miód nostrzykowy

Ma bardzo jasny, lekko żółtawy kolor. W zapachu można wyczuć nutę wanilii. Polecany jest przede wszystkim osobom znerwicowanym, przemęczonym, zestresowanym i cierpiącym na bezsenność.

Miód nostrzykowy zawiera kumarynę, która obniża ciśnienie tętnicze krwi. Poza tym wykazuje łagodne działanie uspokajające i nasenne.

Zaleca się go także osobom z chorobą wieńcową serca serca, zakrzepicą naczyń krwionośnych, kobietom zmagającym się z objawami menopauzy i migreną.

Miód rzepakowy

Boli serce, bok drętwieje, już miażdżyca ma nadzieję. Zawał, zator, nadciśnienie? – Nic z tych rzeczy ozdrowienie! Co sprawiło stan odnowy? Propolis i miód rzepakowy! – Jerzy Gala.

Miód rzepakowy charakteryzuje się jasnym, słomowym kolorem i bardzo delikatnym zapachem kwitnącego rzepaku.

Krystalizuje się bardzo szybko i wówczas staje się prawie biały o kremowej konsystencji. W smaku jest słodki, wręcz mdły, a czasami lekko gorzkawy.

Jest dobrze przyswajalny przez wątrobę. Ma duże właściwości detoksykacyjne. Zalecany głównie dla chorych z niewydolnością krążenia oraz ze schorzeniami wątroby i dróg żółciowych.

Dodatkowo miód rzepakowy wyrównuje w organizmie niedobory potasu, dotlenia mięsień sercowy oraz obniża ciśnienie krwi.

Można go stosować również zewnętrznie na oparzoną skórę – zapobiega rozwojowi infekcji
i tworzeniu się pęcherzy.

Miód spadziowy iglasty

Polskie miody ze spadzi iglastej pochodzą głównie z jodły i świerku. Mają ciemną barwę – od szarozielonego po ciemnobrunatny kolor.

Miód spadziowy ulega krystalizacji, która tworzy grudki. Ma korzenny zapach i delikatny, mało słodki smak.

Miody ze spadzi iglastej doceniane są ze względu na swe właściwości bakteriobójcze, przeciwzapalne, wykrztuśne i wysoce antybiotyczne.

Znajdują zastosowanie we wspieraniu obniżonej odporności organizmu, leczeniu stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, stawów i układu nerwowego.

Miód spadziowy liściasty

Miody ze spadzi drzew liściastych (np. buku, klonu, topoli, brzozy, lipy, śliwy) mają barwę zazwyczaj jasnobrązową do czerwonej z delikatnym, zielonkawym odcieniem.

Smak takich miodów jest delikatny, uzależniony od rodzaju spadzi,

Miód spadziowy liściasty ma właściwości moczopędne, żółciopędne, przeciwzapalne
i dezynfekujące.

Polecany jest w leczeniu chorób układu moczowego, dróg żółciowych, zapaleń stawów oraz schorzeń górnych dróg oddechowych.

Doskonale wspiera także osoby przemęczone i znużone długotrwałą pracą przed komputerem.

Miód wielokwiatowy

Miód wielokwiatowy, każdy ci to powie, wyleczy z alergii i zapewni zdrowie – Jerzy Gala

Jest to najpopularniejsza odmiana miodu. Pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z różnych roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i górskich.

Miód wielokwiatowy ma słodki smak, uzależniony od składu nektaru. Barwa w stanie płynnym od jasnokremowej do herbacianej, po krystalizacji staje się jasnoszara lub jasnobrązowa.

Miód ten ma niskie właściwości antybiotyczne, ale za to jest szczególnie polecany w zapobieganiu anemii i w schorzeniach alergicznych.

Miód wrzosowy

Chcesz mieć nerki w dobrym stanie i siusiać na każde wezwanie? Chcesz sprawny mieć gruczoł krokowy? Jedz codziennie miód wrzosowy! – Jerzy Gala

Miód wrzosowy o czerwonobrunatnym zabarwieniu w stanie płynnym szybko ulega krystalizacji i przybiera postać galaretowatą.

Pachnie kwiatem wrzosu, jest ostry, lekko słodki i gorzkawy w smaku.

Stosowany głównie w zapaleniach dróg moczowych i gruczołu krokowego, zapaleniach jelit, kamicy nerkowej, dnie oraz w biegunkach.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje są prywatnymi opiniami i poglądami. Nie są pisane przez lekarza. Nie są one fachową opinią, ani poradą medyczną. Nie mogą zastąpić opinii i wiedzy pracownika służby zdrowia, np lekarza. Wszelkie rady które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.