Ślaz to roślina, która znana jest również jako dzika malwa. W medycynie naturalnej znalazła szerokie zastosowanie, np. w nieżytach dróg moczowych czy w zaburzeniach trawienia. Poza tym ślaz jest składnikiem niektórych syropów, które stosuje się na kaszel. Jakie są jeszcze właściwości ślazu?

Malwa dzika, czyli charakterystyka ślazu

Ślaz dziki znany jest również jako ślaz leśny, a w gwarach ludowych określany jest jako: ślazówka, ślazik, malwa dzika, guziczkowe ziele, kędzierzawiec oraz ślaz zajęczy.

Dawniej ślaz ten stosowany był jako jarzyna, gdyż z jego młodych liści i pędów przygotowywano zupę ziołową oraz sałatki.

Natomiast z suszonych liści parzono herbatki, a kwiaty były dodawane do surówek.

W Polsce roślina ta rośnie dziko i można ją znaleźć praktycznie na całym terenie, czyli od nizin do niższych partii gór.

Ślaz rośnie głównie przy drogach, nieużytkach, na brzegach rzek oraz miedzach, ale też uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Poza tym jest to roślina miododajna.

Do celów leczniczych wykorzystuje się głównie kwiaty ślazu, które należy zbierać od czerwca do sierpnia w okresie zakwitania, a zrywa się je bez szypułek.

Kwiaty należy suszyć szybko, a trzeba je rozkładać cienką warstwą, a do tego muszą leżeć w cieniu i mieć przewiew.

Powinny być suszone w temperaturze do 35 stopni Celsjusza, co pozwoli zachować ich kolor.

Ponadto kiedyś kwiaty ślazu wykorzystywano do barwienia wełny od koloru niebieskofioletowego do granatowego, a także na kolor szary.

Dzięki nim ocet zyskiwał czerwono-purpurowy kolor, ale też wzmacniano za pomocą ślazu kolor czerwonego wina.

Składniki czynne ślazu

Ślaz szczególnie bogaty jest w śluzy polisacharydowe, a do tego w swoim składzie zawiera: sole mineralne, garbniki, flawonoidy, a także antocyjany (malwidynę, delfinidynę, petunidynę oraz cyjanidynę).

Właściwości lecznicze ślazu

Ślaz dziki zawiera w swoim składzie śluzy, które pomagają leczyć stany zapalne górnych dróg oddechowych, a także stany zapalne żołądka i jelit.

Z kolei preparaty ze ślazem łagodzą kaszel, a przeważnie osłaniają błonę śluzową gardła, która została podrażniona właśnie kaszlem.

Można je również stosować jako środek łagodzący przy podrażnieniach oraz w nieżycie żołądka.

Z kolei tradycyjna medycyna ludowa zalecała stosować ślaz w leczeniu różnych dolegliwości, np. w nieżytach dróg moczowych, w zaburzeniach trawienia oraz w zaparciach i biegunkach.

Ślaz polecano też w chorobie wrzodowej żołądka, w problemach z dwunastnicą, przy suchym kaszlu i prazy trudnościach z odkrztuszaniem.

Stosowano go również przy łagodnych schorzeniach nieżytowych gardła i krtani, a także na rany i wrzody oraz do płukania jamy ustnej i gardła.

Poza tym wykorzystywano go do irygacji.

Ślaz stosowany był również zewnętrznie, gdyż sprawdzał się w leczeniu wyprysków, łojotoku, trądziku różowatego, atopowego zapalenia skóry, a także przy podrażnieniach narządów płciowych.

Medycyna ludowa zalecała go także do pielęgnacji włosów, gdyż płukanki do włosów z kwiatów i liści pomagały zwalczać suchy łupież, ale też poprawiały nawilżenie włosów i skóry głowy.

Napar ze ślazu

Składniki: 2 łyżki kwiatów lub liści ślazu oraz szklanka wrzącej wody.

Przygotowanie: kwiaty lub liście ślazu należy zalać szklanką wrzącej wody, a potem odstawić na 30 minut i przecedzić.

Napar można pić po 100 ml do sześciu razy na dobę.

Odwar ze ślazu

Składniki: 2 łyżki suszu ślazowego oraz 200 ml wody.

Przygotowanie: 2 łyżki suszu należy gotować w 200 ml wody od 5 do 8 minut.

Macerat ze ślazu

Składniki: 4 łyżki liści lub suszu kwiatowego ślazu oraz 200 ml letniej przegotowanej wody.

Przygotowanie: liści lub susz kwiatowy należy zalać letnią przegotowaną wodą i odstawić pod przykryciem na 8 godzin.

Po tym czasie należy go odcedzić i można pić tak, jak napar.

Ważna informacja: napar, odwar i macerat ze ślazu można stosować wspomagająco w leczeniu grypy, anginy, a także przy przeziębieniu, zapaleniu oskrzeli oraz w stanach zapalnych błon śluzowych żołądka i jelit, a do tego również przy zaparciach.

Kąpiel ze ślazem

Składniki: garść rozdrobnionych liści i kwiatów ślazu, a także 3 – 4 łyżki kwiatów lipy (albo kwiatów rumianku lub krwawnika).

Przygotowanie: rozdrobnione liście i kwiaty ślazu oraz kwiaty lipy należy włożyć do garnka i zalać je 2 litrami wrzącej wody, a następnie zostawić pod przykryciem na godzinę.

Po tym czasie należy garnek ogrzać do wrzenia, ale nie gotować, a następnie całość razem z ziołami wlać do wanny.

Temperatura takiej kąpieli powinna wynosić od 36 do 38 stopni Celsjusza, a czas trwania od 10 do 20 minut.

Działanie: taka kąpiel ma działanie regenerujące na skórę, a także działanie przeciwzapalne oraz przeciwświądowe.

⇒ Czytaj także: MIODUNKA PLAMISTA – ZIELE PRABABCI NA ZAPALENIE OSKRZELI I PŁUC

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy ⇒ kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.