LUDZIE GWAŁTOWNI – ZROZUM SIEBIE I STAŃ SIĘ ZALANY ŚWIATŁEM SAMOŚWIADOMOŚCI

Porównaj spokojną i prostą wspaniałość kwitnącej róży z twoim życiem pełnym
niepokoju i napięć. Róża obdarowana jest cechą, której tobie brak: jest ona całkowicie zadowolona z tego, czym jest. W przeciwieństwie do ciebie nie zaprogramowano w niej już w chwili narodzin niezadowolenia z siebie, tak więc nawet na myśl jej nie przychodzi, by mogła być czymś innym.

Oto dlaczego jest ona obdarzona naturalnym pięknem i brakiem wewnętrznych konfliktów; stan, który w świecie ludzi można spotkać u małych dzieci i mistyków.

Zastanów się nad swoim smutnym położeniem.

Jesteś ciągle z siebie niezadowolony, bez przerwy chcesz się zmienić.

Tak więc w konsekwencji pełno jest w tobie gwałtu i braku tolerancji dla samego siebie, które w miarę wysiłków, by się zmienić, tylko potęgują się.

Każdej zmianie, którą udaje ci się osiągnąć, towarzyszą wewnętrzne konflikty.

Ty sam cierpisz, gdy widzisz, że inni osiągają to, czego ty nie posiadasz, albo stają się kimś, kim ty nie jesteś.

Czy byłbyś tak dręczony zazdrością i zawiścią, gdybyś jak róża był zadowolony z tego, kim jesteś i gdybyś nie pragnął być kimś innym?

Ale ty ciągle dążysz, czyż tak nie jest, by być kimś innym; kimś, kto więcej wie, lepiej wygląda, kto jest bardziej popularny czy kto odniósł większy sukces życiowy.

Pragniesz być bardziej cnotliwy, chcesz być bardziej kochany, więcej rozmodlony, chcesz znaleźć Boga, chcesz bardziej zbliżyć się do swoich ideałów.

Pomyśl o smutnej historii twoich wysiłków, by stać się coraz doskonalszym, które kończyły się zwykle całkowitym fiaskiem albo dokonywały się za cenę walki i bólu.

Załóżmy teraz, że całkowicie rezygnujesz z wysiłków, by stać się kimś innym, i że zgadzasz się na siebie takiego, jakim jesteś.

Czy byłbyś w takim przypadku skazany na bierną akceptację siebie takiego, jakim jesteś, i swego otoczenia takim, jakie ono jest?

Oprócz pracowitego zmagania się ze sobą albo zupełnie biernej akceptacji istnieje jeszcze
jedna droga.

Jest to droga samozrozumienia.

To wcale nie jest droga łatwa, gdyż aby zrozumieć, kim naprawdę jesteś, musisz się całkowicie uwolnić od pragnienia zmiany siebie na kogoś innego, musisz się nastawić na coś
zupełnie innego.

Zrozumiesz to, jeśli porównasz postawę uczonego badającego zachowanie się mrówek bez najmniejszej nawet próby oddziaływania na nie z postawą trenera, który poznaje zwyczaje psa, by nauczyć go określonych zachowań.

Jeśli będziesz przyglądał się sobie bez zamiaru zmieniania siebie, jeśli będziesz poznawał swoje reakcje wobec ludzi i przedmiotów bez osądzania czy potępiania, czy wreszcie bez pragnienia reformowania siebie, to twoja obserwacja nie będzie selektywna, ale wszechogarniająca, nie będzie prowadzić do sztywnych wniosków, ale będzie w każdej chwili świeża i otwarta.

Wtedy dostrzeżesz, iż dzieją się w tobie cudowne rzeczy: będziesz zalany światłem
samoświadomości, staniesz się przejrzysty i przekształcisz się.

A więc zmiana się dokona. Ależ tak. W tobie i w twoim otoczeniu.

Ale nie będzie wynikiem działań twego chytrego i niespokojnego „Ja”, które zawsze musi walczyć, porównywać, wywierać nacisk, moralizować i manipulować poprzez swoje ambicje,
prowadząc do powstawania napięć, konfliktów i oporów pomiędzy tobą i Naturą.

Jest to wyczerpujący i prowadzący do samozniszczenia proces, przypominający jazdę
samochodem przy włączonych hamulcach.

Tutaj dzieje się zupełnie coś innego.

Przekształcające światło samoświadomości pomija twoje schematyczne i szukające siebie ”ja” i pozostawia całkowitą swobodę Naturze, która dokonuje w tobie podobnych zmian jak w kwiecie róży: naturalnych, pełnych wdzięku, bezwiednych, zdrowych i nieskażonych
wewnętrznymi konfliktami.

Jako że wszelkie zmiany są gwałtowne, również i ta zmiana nie obejdzie się bez
gwałtu.

Jednakże gwałtowność Natury ma w sobie tę cudowną cechę, że nie jest ona
konsekwencją nietolerancji i nienawiści wobec samego siebie.

Tak wiec w gwałtownej ulewie znoszącej wszelkie przeszkody nie ma gniewu, tak jak nie ma go w rybie pożerającej swoje młode potomstwo, posłusznej tylko tym nie znanym nam prawom ekologii, albo w komórkach ciała, które niszczą się nawzajem dla dobra całego organizmu.

Kiedy Natura niszczy, to nie czyni tego z żądzy niszczenia czy dla zaspokojenia własnych ambicji, ale dlatego, że jest posłuszna tajemniczym prawom, które zapewniają dobro całego kosmosu za cenę życia i dobra poszczególnych części.

Ten sam rodzaj gwałtu budzi się we wnętrzu mistyków, którzy walczą przeciwko ideom i strukturom zakorzenionym w społeczeństwach i kulturach, kiedy samoświadomość budzi w nich wrażliwość na zło, podczas gdy im współcześni stali się na nie zupełnie głusi.

Ten sam rodzaj gwałtu sprawia, że róża minio wrogich jej sił, zakwita.

Ta sama gwałtowna siła sprawia, że róża, podobnie jak mistyk, bezgłośnie umrze po wystawieniu swych wonnych płatków na słońce, żyjąc w delikatnym, pełnym wrażliwości uszczęśliwieniu, niepomna, by dodać choćby jedną minutę do wyznaczonego jej czasu życia.

Tak oto żyje pełna błogosławieństwa i piękna jak ptak powietrzny i jak kwiat polny, bez śladu niepokoju czy niezadowolenia, zazdrości, lęku czy rywalizacji tak charakterystycznej dla ludzi usiłujących wszystko kontrolować i do czegoś zmuszać, zamiast pozwolić zakwitnąć samoświadomości, pozostawiając całą troskę potężnym siłom Boga w Naturze.

♦ Są to fragmenty książki Wezwanie do miłości – dzieła będącego zbiorem ostatnich zapisków i medytacji indyjskiego jezuity i psychoterapeuty Anthoniego de Mello – w całości tutaj -> kliknij.

Czytaj także: PO PROSTU BĄDŹ SOBĄ – KILKA MĄDROŚCI KRÓLA SALOMONA

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.