Podążanie Szlachetną Ośmioraką Ścieżką Buddy związane jest raczej z praktyką niż z wiedzą intelektualną. Aby można było prawidłowo zastosować ścieżkę, to musi ona zostać odpowiednio poznana. Tak naprawdę to prawidłowe zrozumienie ścieżki samo w sobie będzie już częścią praktyki. Czym tak dokładnie jest Szlachetna Ośmioraka Ścieżka Buddy?

Czym jest Szlachetna Ośmioraka Ścieżka Buddy?

Szlachetna Ośmioraka Ścieżka jest ostatnią z Czterech Szlachetnych Prawd Buddy, a jest to:

• prawda o cierpieniu – wskazuje ona na podstawowy problem egzystencji;
• prawda o przyczynie cierpienia – wskazuje na źródło problemu;
• prawda o ustaniu cierpienia – mówi, że negatywne elementy ludzkiej kondycji nie są niezmienne;
• prawda o ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia – wskazuje, jak można zmienić swój sposób postrzegania rzeczywistości oraz jak wykroczyć poza cierpienie.

Z kolei Szlachetna Ośmioraka Ścieżka Buddy dzieli się na:

• właściwy pogląd,
• właściwą intencję,
• właściwą mowę,
• właściwe działanie,
• właściwy sposób życia,
• właściwy wysiłek,
• właściwą uważność,
• właściwe medytacyjne wchłonięcie.

Ta ścieżka wyznacza praktykę, której zadaniem będzie pokonanie cierpienia.

Poza tym te poszczególne części tej ścieżki łączy się głównie w trzy grupy, gdyż każda ona przedstawia pewien aspekt programu treningu i określane są one jako trzy treningi.

Można powiedzieć, że pierwsze dwie części stanowią pewną całość, która określana jest jako mądrość, gdyż związana jest ona z podstawową zmianą sposobu postrzegania, co jest bardzo ważne, aby wkroczyć na ścieżkę.

Z kolei trzy następne określane są jako etyka, ponieważ stanowią trening etycznej postawy oraz postępowania.

Natomiast trzy ostatnie etapy tworzą aspekt takiego medytacyjnego wchłonięcia, gdyż związane są one z rozwijaniem skupienia.

Właściwy pogląd

Ten właściwy pogląd pozwala zobaczyć praktykę w odpowiedniej perspektywie, ale też stanowi on zwiastun całej ścieżki, a do tego jest takim przewodnikiem dla wszystkich pozostałych jej czynników.

Dzięki prawidłowemu poglądowi można zrozumieć punkt wyjściowy, miejsce docelowe, ale też punkty zwrotne, na które trafia się w miarę rozwoju praktyki.

Jeśli chcemy się zaangażować w praktykę, ale gdy robi się to bez fundamentu prawidłowego poglądu, to może to doprowadzić do zgubienia się w chaotyczności ruchów.

Można to porównać do tego, jak chce się dojechać do jakiegoś miejsca bez sprawdzania mapy drogowej albo bez wskazówek od doświadczonego kierowcy.

Gdy w takim przypadku zaczyna się jechać to, zamiast przybliżać się do celu, coraz bardziej się od niego oddalamy.

W związku z tym, aby osiągnąć cel, trzeba posiadać ogólną wiedzę kierunku oraz dróg, które do niego prowadzą.

Jeśli chodzi o wartość prawidłowego poglądu, to można ją oszacowania na podstawie tego, że patrzenie na zagadnienia rzeczywistości oraz wartości nie powinno być ograniczane tylko do teoretycznych osądów.

Poglądy danej osoby nie muszą być jasno sformułowane w umysłach, gdyż może to być tylko np. niedookreślenie.

Jednak nieważne jest to, czy te poglądy są sformułowane lub nie albo, czy zostały wypowiedziane lub nie, ponieważ mają one dalekosiężne wpływy.

Wpływają one na budowę percepcji, a także ustalają wartości człowieka.

Poza tym poglądy warunkują działanie, gdyż leżą u podłoża wyborów oraz celów, a także wysiłków, aby te cele stały się faktem.

Poglądy można podzielić na dwie klasy:

• poglądy prawidłowe – to one odpowiadają temu, co jest prawdziwe;
• poglądy błędne – odchylają się od realiów, przez co potwierdzają to, co jest fałszywe.

Według Buddy te dwa odmienne typy poglądów prowadzą do różnych sposobów działania, a to z kolei prowadzi do odmiennych rezultatów.

Jeśli wierzy się w błędne poglądy, to prowadzą one do podjęcia takich działań, których skutkiem będzie cierpienie.

Ponadto wyróżnia się dwa typy prawidłowych poglądów, które zostały ustanowione jako prawidłowe, a jest to:

• światowy, doczesny prawidłowy pogląd, a jest to prawidłowy pogląd, który operuje ramach ograniczeń naszego świata;
• ponadświatowy prawidłowy pogląd to wyższy prawidłowy pogląd, który prowadzi do wyzwolenia od świata.

Właściwe intencje

Budda wyróżnia prawidłowe intencje jako trojakie, a jest to:

• intencja wyrzeczenia,
• intencja dobrej woli,
• intencja niewyrządzania krzywdy.

Z kolei te trzy intencje są przeciwstawne trzem odpowiednim rodzajom złych intencji, czyli:

• intencji rządzonej przez pożądanie,
• intencji rządzonej przez złą wolę,
• intencji władanej przez wyrządzenie krzywdy.
• Każdy z tych rodzajów prawidłowej intencji można przeciwstawić odpowiedniemu rodzajowi złej intencji, czyli:

• intencję wyrzeczenia przeciwstawia się intencji pożądania,
• intencję dobrej woli przeciwstawia się intencji złej woli,
• intencję niewyrządzania krzywdy przeciwstawia się intencji szkodzenia.

Właściwa intencja związana jest z rozwijaniem właściwej orientacji, czyli wewnętrznego nastawienia, a to z kolei ma na celu podążania buddyjską ścieżką do oświecenia.

Osoba, która rozwija właściwą intencję, rozstrzyga, co będzie miało ostateczną wartość i nad czym będzie pracowała.

Jeśli chodzi o nauki buddyjskie, to taką ostateczną wartością jest oświecenie, a dla osoby, która kieruje się właściwą intencją, będzie ono stanowiło cel duchowej aktywności.

Jest to bardzo ważna, ponieważ aby zrealizować coś trudnego, np. osiągnąć oświecenie, to taka osoba musi się temu całkowicie poświęcić.

Właściwa mowa

Budda prawidłową mowę dzieli na cztery elementy składowe:

• powstrzymywanie się od fałszywej mowy,
• powstrzymywanie się od oszczerczej mowy,
• powstrzymywanie się od szorstkiej mowy,
• powstrzymywanie się od głupiej paplaniny.

Skutki mowy nie są tak oczywiste, jak skutki czynów cielesnych i dlatego bardzo łatwo je przeoczyć.

Jeśli jednak zastanowimy się, to mowa oraz słowo pisane może mieć zarówno dobre, jak i złe skutki.

Mowa ma wielką moc, ponieważ może komuś złamać życie, ale też może tworzyć wrogów albo rozpoczynać wojny, ale też z drugiej strony może przekazywać mądrość, kończyć wojny i tworzyć pokój.

Właściwe działanie

Takie właściwe działanie oznacza powstrzymywanie się od nieodpowiednich uczynków, które dokonuje się za pośrednictwem ciała.

Tutaj bardzo ważnym elementem jest mentalny czynnik nieobecności.

W związku z tym, że ta nieobecność stosowana jest do czynów dokonywanych przez ciało, to można mówić o właściwym działaniu.

Budda wymienia trzy składniki prawidłowego działania:

• powstrzymywanie się od odbierania życia;
• powstrzymywanie się od brania tego, co nie zostało dane;
• powstrzymywanie się od niewłaściwych zachowani seksualnych.

Właściwy sposób życia

Prawidłowy sposób życia można rozważać jako upewnianie się, że na życie zarabia się w prawidłowy sposób.

Według Buddy jest pięć szczególnych źródeł utrzymania, które przynoszą krzywdę innym i dlatego należy unikać:

• broni;
• żyjących istot i w to wliczając hodowlę zwierząt na rzeź, handel niewolnikami oraz prostytucję;
• rzeźni i masarni;
• trucizn;
• używek.

Poza tym Budda wymienia kilka nieuczciwych sposobów osiągania bogactwa, które zaliczane są do niepoprawnych sposobów egzystencji, a jest to:

• stosowanie oszustw,
• stosowanie zdrady,
• stosowanie podstępu,
• stosowanie wróżby,
• stosowanie lichwy.

Każde zajęcie, które wymaga pogwałcenia prawidłowej mowy oraz prawidłowego działania, będzie złą formą egzystencji.

Natomiast zajęcie, które polega na sprzedaży broni czy używek, może nie naruszać tych czynników, ale i tak będzie złe z powodu skutków, które przynoszą innym.

Z kolei tajski traktat wyróżnia pozytywne aspekty poprawnego sposobu życia, a można je podzielić na trzy kategorie:

• poprawność odnosząca się do działania – oznacza ona, że pracownicy powinni wypełniać swoje obowiązki w sposób pilny i skrupulatny, ale też nie powinni marnować czasu, nie twierdzić, że przepracowali więcej godzin, niż było ich w rzeczywistości, a także nie powinni kraść dóbr, które należą do firmy;
• poprawność odnosząca się do osób – oznacza, że pracodawcom, pracownikom, kolegom oraz klientom należy okazywać respekt, a pracodawca powinien przydzielać zadania pracownikom zgodnie z ich możliwościami, płacić im odpowiednie wynagrodzenie, popierać ich, gdy zasługują na wsparcie, a także udzielać im okolicznościowych urlopów oraz dawać bonusy. Do tego koledzy nie powinni rywalizować, ale współpracować, a handlowcy powinni być uczciwi w stosunkach z klientami;
• poprawność odnosząca się do obiektów – oznacza ona, że w transakcjach biznesowych i podczas sprzedaży należy prezentować prawdziwe informacje o produktach, gdyż nie powinno się stosować nieprawdziwych ogłoszeń albo fałszywych danych, które dotyczą jakości oraz ilości, a także nie wolno stosować nieuczciwych manewrów.

Właściwy wysiłek

Prawidłowy wysiłek ma na celu dostarczyć energii, która jest potrzebna do tego, aby wykonać zadanie.

Poza tym jest on związany z nakierowaniem umysłu na cel, a tym celem jest wyzwolenie.

Dzięki temu można pokonać negatywne uczucia, które zaburzają spokój medytacji, a więc niecierpliwość, lenistwo, dumę, mściwość, a także zainteresowania nieistotnymi sprawami, czyli bogactwo oraz władza.

Jeśli bierze się pod uwagę naturę procesu mentalnego, to prawidłowy wysiłek można podzielić na cztery wielkie starania:

• zapobieganie powstawaniu niezdrowych stanów, które jeszcze nie powstały;
• zaniechiwanie niezdrowym stanom, które już powstały;
• wytwarzanie zdrowych stanów, które jeszcze nie zostały wytworzone;
• podtrzymywanie i doskonalenie zdrowych stanów, które już zostały wytworzone.

Niezdrowe stany to splamienia, ale też wywoływane przez nie myśli, emocje oraz intencje te, które przejawiają się w czynach, a także te, które przejawiają się w zachowaniach wewnątrz.

Natomiast zdrowe stany to stany umysłu, które nie zostały zanieczyszczone przez splamienia, a przeważnie takie, które sprzyjają wyzwoleniu.

Właściwa uważność

Uważność to obecność umysłu, a też jest ona dbałością uwagi i świadomości.

Jeśli chodzi o praktykę prawidłowej uważności, to umysł jest trenowany do pozostawania w teraźniejszości, ale też otwarty, spokojny, czujny oraz kontemplujący obecne wydarzenia.

Ta uważność ma ważną rolę stabilizującą, gdyż bezpiecznie zakotwicza ona umysł w teraźniejszości, aby nie szedł on w przeszłość czy przyszłość wraz z jej wspomnieniami, rozżaleniem, obawami oraz nadziejami.

Czasami umysł pozbawiony uważności jest porównywany do dyni, a umysł umocowany w uważności porównuje się do skały.

Dynia, która zostanie umieszczona na powierzchni wody stawu, szybko odpłynie, ale też zawsze pozostaje na powierzchni wody.

Natomiast skała nie odpływa i pozostaje w miejscu, w którym została umieszczona i szybko pogrąża się w wodzie, spadając na dno.

Gdy z kolei uważność jest silna, to umysł pozostaje ze swoim obiektem oraz dogłębnie przenika jego cechy.

Poza tym nie będzie ona błądziła po powierzchni, jak to jest w przypadku umysłu, który jest pozbawiony uważności.

Uważność ułatwia także osiągnięcie łagodności oraz wglądu, ale też może prowadzić do głębokiego skupienia albo do mądrości, a to zależy od sposobu, w jaki zostanie zastosowana.

Prawidłową uważność można doskonalić przez praktykę, która znana jest jako cztery podstawy uważności, a jest to uważna kontemplacja czterech obiektywnych sfer, czyli:

• ciała,
• uczuć,
• stanów umysłu,
• stanów zjawisk.

Właściwe medytacyjne wchłonięcie

Jeśli umysł nie będzie mógł się skupić na pojedynczym obiekcie bez rozpraszania ospałością czy pobudzeniem, to nie będzie mógł we właściwy sposób wejść w koncentrację.

To z kolei są zaawansowane stany medytacyjne, w których uwaga jest całkowicie skoncentrowana na obiekcie medytacji.

⇒ Czytaj także: OSTATNIA LEKCJA BUDDY DLA LUDZKOŚCI

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy ⇒ kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.