Czy legendarna Atlantyda mogła paść ofiarą przebiegunowania Ziemi? Co zaginiona kraina ma wspólnego z biblijnym potopem? Oto Atlantyda – nieodkryta historia wszech czasów.

Ponad 11 000 lat temu istniał wyspiarski naród, położony na środku Oceanu Atlantyckiego, zamieszkany przez szlachtę bogatą i potężną.

Ludność tej ziemi posiadała ogromne bogactwo, dzięki naturalnym zasobom znalezionym na całej ich wyspie. Wyspa była centrum usług i handlu.

Władcy tej ziemi rządzili nad ludźmi i ziemią swojej wyspy, a także w ludnością w Europie i Afryce.

To była Atlantyda.

Wyspa istniejąca we wspomnieniach

Brak namacalnego śladu po Atlantydzie wcale nie oznacza, że ta cywilizacja została wymyślona przez słynnego Solona – żyjącego w drugiej połowie VI wieku p.n.e.

Solon oczywiście nie był naocznym świadkiem tej zagłady, ale uzyskał w Egipcie niezwykle szczegółowe informacje na temat miejsca zwanego Atlantikos.

Wielki naród, który zachwycił Solona, musiał mieć wybitną historię, bowiem prawodawca Aten nie należał do osób łatwowiernych ani oderwanych od rzeczywistości.

Liczne fakty, drobiazgi zanotowane przez Solona, pozostały jego największą spuścizną, choć nie był on jedynym, który wspominał Atlantydę.

Platon, który przecież także starał się opierać na faktach w swoim życiu, a filozofię budował na podstawie solidnych tez, postanowił kontynuować dzieło zainspirowane wiadomościami pochodzącymi od Solona.

Około roku 360 p.n.e. w dialogach Timaeusa i Kryty opisał historię tajemniczej wyspy.

Atlantyda – wyspa dobrodziejstw

Atlantikos była domeną Posejdona, boga morza. Kiedy Posejdon zakochał się w śmiertelnej kobiecie, Cleito, stworzył na szczycie wzgórza dom, który otoczył pierścieniami z wody i ziemi, aby ją chronić.

Cleito urodziła pięć par bliźniąt. Najstarszy z nich, Atlas został pierwszym królem Atlantydy.

Na szczycie centralnego wzgórza wybudowano świątynię ku czci Posejdona, w której znajdowała się ogromny, złoty posąg Posejdona, który jeździł wozem ciągniętym przez skrzydlate konie.

Platon opisuje Atlantydę jako wyspę większą niż Libia i Azja Mniejsza, zlokalizowaną na Atlantyku.

Wyspa była gęsto zaludniona przez ludność i zwierzęta. Otaczały ją góry, były jeziora, rzeki i łąki.

Oprócz zbiorów, wyspa dostarczyła wszelkiego rodzaju zioła, owoce i orzechy.

Cywilizacja zbudowana wokół ogromnego akropolu, otoczona bogactwem świątyń i pałaców – nowoczesna, dynamiczna, odważnie patrząca w przyszłość budziła podziw.

Aktywnie rozwijająca się gospodarka, opływająca we wszelkiej maści luksusy i racjonalnie zarządzająca posiadanymi dobrami, mogła być ówcześnie wzorem do naśladowania dla innych krain.

Przez wiele pokoleń mieszkańcy Atlantydy żyli prostym, cnotliwymi życiem. Ale powoli zaczęli się zmieniać. Chciwość i władza wzięły górę.

Gdy Zeus widział niemoralność Atlantydów, zebrał innych bogów, aby ustalić odpowiednią karę.

Wkrótce, w jednym gwałtownym przypływie wszystko zniknęło. Wyspa Atlantikos, jej ludzie i pamięć o nich pochłonęły morze.

Racjonalne wytłumaczenie

Co się więc wydarzyło?

Dobrobyt, jak wiadomo wymaga rozsądku i gospodarności.

Wygląda na to, że z czasem na Atlantydzie zabrakło jednego i drugiego.

Platon opisuje rosnącą demoralizację mieszkańców tego świata, odgrodzonego wysokim murem od reszty globu.

Ale czy można za fakt historyczny uznać karę Zeusa na zbyt pewnym siebie i dumnym narodzie?

Z pewnością nie.

Istnieją jednak przekazy z różnych stron kuli ziemskiej, odnoszące się do gwałtownych zmian klimatycznych oraz nagłych katastrof.

Wiele kultur z różnych regionów wspomina o ogromnej powodzi.

Faktem jest, że symulacje zaprojektowane przez niezależnych badaczy rzeczywiście wskazują na topnienie lodowców i bardzo prawdopodobne przebiegunowanie Ziemi akurat w tym horyzoncie czasowym, kiedy nastąpiła zagłada Atlantydy.

Drastyczna zmiany pogody, połączone z ruchami płyt tektonicznych, mogły wpłynąć na zatonięcie znacznych połaci lądu.

Fakt czy legenda?

Atlantydę można byłoby rozpatrywać w kategoriach przypuszczeń czy wręcz legend, gdyby nie liczne informacje, niezależnie podawane przez różne cywilizacje, z różnych stron świata, w różnych horyzontach czasowych.

Oprócz dzieła Platona potop, który zniszczył Atlantydę, opisuje sama Biblia w Księdze Rodzaju – przy okazji historii Noego.

Dokładne opisy tej cywilizacji znajdują się w historycznych podaniach ludów hinduskich – Druidów i Brahminów, jak również społeczeństw z innych stron – Mongołów i Semitów.

Cywilizacja antycznych Tolteków kojarzona była ze spuścizną Atlantydy do tego stopnia, że podejrzewano pokrewieństwo z mieszkańcami zaginionego społeczeństwa.

Gdzie tak naprawdę leży Atlantyda?

Wiele podań z różnych stron świata zgodnie wskazuje obszar obejmujący niemal całe dno dzisiejszego Oceanu Atlantyckiego.

Oczywiście trzeba mieć na względzie ogromne zmiany i ruchy lądów, które doprowadziły do obecnego ukształtowania kontynentów.

Może to być powodem, dla którego do dziś nie odnaleziono namacalnego śladu po tej najbardziej poszukiwanej cywilizacji wszech czasów.

⇒ Czytaj także: DROGA BIMINI – ŚLADY LEGENDARNEJ ATLANTYDY?

Książka TOT Z ATLANTYDY – SZMARAGDOWE TABLICE → kliknij

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.