Błędnik to niewielka część ucha wewnętrznego, która mało kogo interesuje. A przynajmniej nie interesuje do czasu, czyli dopóki nie dokucza. Błędnik jest odpowiedzialny za zmysł równowagi i słuchu, bez niego trudno o normalne życie. Kiedy choruje, daje różne objaw, które są podobne do tych występujący przy innych chorobach. Jak rozpoznać, że błędnik nie pracuje tak, jak trzeba?

Czym jest błędnik?

Błędnik to część ucha wewnętrznego, która znajduje się w części skalistej kości skroniowej.

Wyróżniamy błędnik kostny i błędnik błoniasty.

Pierwszy z nich składa się z jam i kanalików, w których znajduje się odpowiedzialny za zachowanie równowagi i orientację drugi błędnik – błoniasty.

Możliwość zachowania równowagi gwarantują narządy przedsionkowe ucha wewnętrznego – tzw. kanały półkoliste i przedsionek.

Te pierwsze są wrażliwe na ruch obrotowy, z kolei narządy z przedsionka ślimaka reagują na liniowe zmiany położenia.

Nawet przy najdelikatniejszym ruchu dochodzi do podrażnienia komórek zmysłowych i przenoszenia informacji do mózgu, który odczytuje ten sygnał jako ruch.

Warto dodać, że w błędniku błoniastym jest tzw. ślimak, czyli narząd odpowiedzialny za odbieranie sygnałów dźwiękowych o różnej częstotliwości i natężeniu.

Jakie są objawy zaburzenia błędnika?

To właśnie dzięki błędnikowi możemy zachować równowagę i mamy możliwość orientowania się  w przestrzeni.

Zaburzenie błędnika charakteryzuje się zawrotami głowy i niemożnością poruszania, z obawy przed upadkiem.

Zawroty głowy pojawiają się nagle i są silne.

Występują nawet przy zamkniętych powiekach i niezależnie od tego, czy człowiek jest w spoczynku, czy w ruchu.

Wśród objawów, na które najczęściej narzekają chorzy, wymienia się:

• wrażenie wirowania świata lub wrażenie wirowania swojego ciała;
• drganie gałek ocznych;
• światłowstręt;
• oczopląs (powstaje wskutek tego, że zmysł równowagi współpracuje z narządem wzroku, wysyła on do mózgu informację o zmieniającym się otoczeniu);
• wrażenie kołysania lub znoszenia na boki (ze zmysłem równowagi współpracują receptory czucia głębokiego w mięśniach, stawach i ścięgnach);
• wrażenie rozpierania w uchu;
• nudności, wymioty, ból głowy, omdlenia;
• nadwrażliwość słuchowa, szum w uszach, szmer, dzwonienie, szelest, pisk.

Zaburzenie błędnika może powstać w wyniku stanu zapalnego części przedsionkowej błędnika, która jest odpowiedzialna za zmysł równowagi.

Stan zapalny mogą spowodować zakażenia bakteryjne, grzybicze lub wirusowe, a także toksoplazmoza.

Rozpoznanie zapalenia błędnika najczęściej wymaga hospitalizacji na oddziale otolaryngologicznym.

Błędnik i choroba lokomocyjna

Zaburzenia błędnika są również charakterystyczne dla choroby lokomocyjnej zwanej inaczej kinetozą.

Choroba lokomocyjna dotyczy głównie dzieci, ale i dorośli mogą czuć dyskomfort podczas jazdy (najczęściej samochodem lub autobusem).

Kinetoza objawia się zawrotami głowy, osłabieniem, nudnościami, a nawet wymiotami.

Powodem takiej sytuacji jest zmieniający się za oknem krajobraz.

Mózg człowieka otrzymuje informację, że ciało jest w ruchu, ale nie czuje tego błędnik, bo dla niego ciało pozostaje w spoczynku.

Wobec tego do mózgu człowieka dochodzą sprzeczne informacje i wówczas dochodzi do reakcji obronnych autonomicznego układu nerwowego.

O tym, jak radzić sobie z chorobą lokomocyjną więcej dowiesz się TUTAJ.

⇒ Czytaj także: OLEJEK Z CZOSNKU I DZIEWANNY NA INFEKCJE UCHA

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.