Korzeń wielosiłu błękitnego to bardzo cenna, ale wciąż mało popularna roślina lecznicza. Można ją uprawiać w przydomowych ogródkach. A warto, bo wielosił działa ogólnie wzmacniająco, zwiększa odporność na choroby, wspiera funkcjonowanie układu odpornościowego i przede wszystkim mistrzowsko relaksuje.

Piękny kwiat i cenny surowiec

Wielosił błękitny (Polemonium caeruleum) wieloletnia bylina, którą można uprawiać na rabacie ogrodowej.

Wyróżnia się nie tylko walorami estetycznymi, ale także wieloma właściwościami leczniczymi.

Wielosił kwitnie zwykle od czerwca do sierpnia.

Pędy kwiatowe są ulistnione, osiągają wysokość zwykle ok. od 30-50 cm, chociaż w uprawie można spotkać odmiany wysokie nawet do 150 cm.

Niebieskie kwiaty z żółto-pomarańczowymi pylnikami pachną miodem.

Wielosił jest rośliną mrozoodporną.

W ziołolecznictwie wykorzystuje się częściej korzeń wielosiłu niż jego ziele.

Chcąc samodzielnie uzyskać surowiec, musimy jesienią drugiego roku uprawy wykopać kłącza z korzeniami.

Wykopane kłącza oczyszczamy z ziemi, krótko płuczemy pod wodą i kroimy najpierw wzdłuż, a potem wszerz na niewielkie kawałki.

Pozostawiamy korzeń do podwiędnięcia.

Następnie suszymy w przewiewnym, ciepłym miejscu lub w piekarniku z termoobiegiem w temperaturze 50 stopni Celsjusza.

Właściwości wielosiłu

Wielosił to przede wszystkim saponiny triterpenowe, flawonoidy reprezentowane przez kemferol i kwercetynę, olejek eteryczny, żywice z triterpenami, glikozydy saponinowe i terpenowe oraz fenolokwasy.

To właśnie dzięki tym składnikom korzeń wielosiłu ma właściwości:

• grzybobójcze;
• silnie uspokajające;
• wykrztuśne;
• hamujące kaszel;
• ułatwiające oddychanie;
• moczopędne;
• napotne;
• bakteriostatyczne;
• przeciwwzdęciowe;
• odtruwające.

Korzeń wielosiłu – wskazania

Pierwotnie korzeń wielosiłu stosowano w leczeniu różnych chorób wenerycznych, stanów zapalnych układu moczowego, gorączce, zaburzeniach miesiączkowania oraz w stanach nerwicowych.

Rosyjscy zielarze twierdzą, że jego moc uspokajająca jest nawet 10 razy silniejsza niż kozłka lekarskiego.

Naparem z wielosiłu przemywano także zakażoną bakteriami lub grzybami skórę.

Dziś głównymi wskazaniami do stosowania korzenia wielosiłu są:

• infekcje układu oddechowego;
• wzmacnianie odporności;
• zapalenie oskrzeli i krtani;
• uporczywy kaszel;
• infekcja oczu, uszu i gardła;
• infekcje bakteryjne i grzybicze przewodu pokarmowego;
• stres i podniecenie nerwowe;
• padaczka;
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy;
• apatia;
• bezsenność i problemy ze snem.

Stosowanie

Najpopularniejszą formą przyjmowania wielosiłu w warunkach domowych jest przygotowanie naparu.

W tym celu 1 łyżkę korzenia wielosiłu zalewamy 250 ml wrzącej wody, odstawiamy pod przykryciem na 30 minut i przecedzamy.

Pijemy 4 razy dziennie po 1/2 szklanki lub stosujemy zewnętrznie w formie płukanek do narządów płciowych, do przemywania twarzy lub okładów (dwa razy dziennie przykładając namoczoną w naparze gazę na 30 minut w zmienione chorobowo miejsce).

W przypadku infekcji oczu, uszu lub nosa możemy przygotować krople z wielosiłu.

1 łyżkę korzenia wielosiłu gotujemy przez 30 minut w 250 ml wody.

Następnie przecedzamy i studzimy.

Bierzemy 10 ml odwaru i mieszamy z 10 ml soli fizjologicznej (NaCl).

W stanie zapalnym nosa, ucha lub oka wpuszczamy po 2 krople dwa razy w ciągu dnia.

Pozostały odwar możemy zażywać łyżkami np. w celu wzmocnienie odporności lub uspokojenia, zawsze na 2 godziny po jedzeniu.

⇒ Czytaj także: KALENDARZ ZBIORU ZIÓŁ I ROŚLIN LECZNICZYCH

♦ Zareklamuj światu swoją działalność, produkty, miejsce, wydarzenie itd. – dodaj ogłoszenie ⇒ KLIK

♦ Odkrywaj zakryte z nami, wspieraj rozwój portalu ⇒ KLIK

♦ Współpraca reklamowa na portalu ⇒ [email protected]

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.