WIĄZÓWKA BŁOTNA – ROŚLINA LEPSZA NIŻ ASPIRYNA
Wiązówka błotna to bylina, która należy do rodziny różowatych, a występuje głównie w Azji oraz Środkowej i Północnej Europie. Można ją znaleźć na wilgotnych łąkach, brzegach wód i rowów, a także wśród zarośli. Jeśli chodzi o Polskę, to jest to roślina występująca pospolicie. Do tego ma wiele cennych właściwości, które sprawiają, że jest wykorzystywana w lecznictwie.
Charakterystyka rośliny
Roślina ta ma łodygę zakończoną podbaldachem, na który składają się żółtawobiałe kwiaty.
Jej liście występują naprzemianlegle i przerywano, czyli nieparzyste na zmianę z parzystymi.
Owocem wiązówki jest niełupka.
Roślina ta osiąga wysokość powyżej 1 metra, a kwitnie w czerwcu i lipcu.
Surowcem wiązówki są kwiaty, które przypominają kwiaty czarnego bzu.
Zastosowanie wiązówki błotnej
Od bardzo dawna wykorzystywane są lecznicze właściwości wiązówki błotnej.
Prawdopodobnie stosowali ją już druidzi oraz lekarze w kulturze celtyckiej, ponieważ znane były wtedy jej właściwości przeciwgorączkowe oraz przeciwbólowe.
Jest on bogatym źródłem salicylanów, które zostały z niej wyekstrahowane w XIX wieku.
Zaraz później zsyntetyzowano bardzo podobną substancję, czyli aspirynę, która dzisiaj znana jest na całym świecie.
Z tej rośliny najczęściej zbierane są kwiaty, które następnie poddawane są suszeniu w temperaturze, która nie przekracza 35 stopni Celsjusza.
Surowcem zielarskim są zarówno kwiaty, jak i ziele wiązówki błotnej.
Można również zbierać młode liście i kłącza.
We wszystkich tych częściach rośliny można znaleźć glikozydy, izosalicynę, spireozyd, żółty barwnik, ślady heliotropiny, wanilinę, a także garbniki.
Natomiast wolny kwas salicylowy powstaje w związku z rozkładem izsalicyny.
Właściwości lecznicze
Wiązówka działa bardzo często jak aspiryna, a więc można ją brać na przeziębienia, stany zapalne, ból oraz gorączkę.
To wszystko jest możliwe dzięki temu, że posiada glikozydy fenolowe, takie jak salicylany (czyli kwas salicylowy, salican metylu oraz salicyny), które mają działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, napotne, a do tego, poprzez współpracę z występującymi w roślinie flawonoidami, przyczyniają się do wydzielania żółci, ale też działają rozkurczowo.
Czy wiązówka jest lepsza od aspiryny?
Okazuje się, że tak, ponieważ w o wiele mniejszym stopniu będzie podrażniała żołądek niż ten oczyszczony lek.
Dzieje się tak, gdyż różne składniki rośliny wspierają się wzajemnie w działaniu.
Poza tym w wiązówce znajduje się wiele garbników, które mają działanie ściągające, przeciwbakteryjne oraz delikatne przeciwbiegunkowe.
Do tego wiązówka zawiera bardzo dużo związków fenolowych, czyli kwas wanilinowy oraz kwas kawowy, które mają właściwości bakteriostatyczne, immunostymulujące, przeciwzapalne, fungistatyczne i żółciopędne.
Jest też kwas kumarynowy, który pełni funkcję przeciwutleniacza.
Są jeszcze obecne w niej pochodne kwercetyny, które pomagają przy alergiach, a także hiperozyd o działaniu przeciwzapalnym i rutyna, która jest antyoksydantem, spowalniającym wchłanianie witaminy C, ale też uszczelniającym naczynia krwionośne.
Nie można również zapomnieć o spireozydzie, który także działa przeciwzapalnie.
Natomiast wodne wyciągi z wiązówki hamują rozwój bakterii gronkowca złocistego, dlatego też odwarami z tej rośliny można przemywać zakażenia skórne.
Podobne działanie ma również na adenowirusy, czyli na te wirusy, które są odpowiedzialne za choroby migdałków oraz całego układu oddechowego.
Niektórzy naukowcy dowodzą, że wyizolowany z liści wiązówki związek garbnikowy, jakim jest rugozyna D, może mieć działanie przeciwnowotworowe.
W kwiatach wiązówki znajduje się kompleks heparyny, który ma właściwości przeciwzakrzepowe oraz fibrynolityczne, a więc pobudzające fizjologiczny proces rozkładu zakrzepu, czyli fibrynolizę.
Wiązówka ma działanie rozkurczowe i przeciwbólowe, a więc doskonale sprawdzi się u osób spiętych i zdenerwowanych, których z przejęcia zaczyna boleć głowa albo brzuch.
Różne specyfiki na bazie wiązówki pomóc mogą przy nadkwasocie żołądka, zgadze, nieżycie żołądka, a także przy wrzodach żołądka i dwunastnicy.
Na przykład napary z tej rośliny pomóc mogą osobom z bólami stawów i mięśni o podłożu reumatycznym albo po dużym wysiłku fizycznym.
Przeciwwskazania
Wiązówki błotnej nie powinny stosować osoby, które są nadwrażliwe na salicylany oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, ponieważ może pojawić się u nich reakcja alergiczna, np. zmiany skórne, takie jak pokrzywka albo alergiczny nieżyt nosa, obrzęk naczynioruchowy oraz wstrząs anafilaktyczny.
Powinny jej unikać również osoby chore na astmę.
Nie jest też polecana dzieciom do dwunastego roku życia oraz kobietom w ciąży i karmiącym piersią.
Kąpiel z dodatkiem wiązówki
Składniki: 1 łyżka korzenia z kozłka lekarskiego, 1 l wrzącej wody, 2 łyżki kwiatów wiązówki błotnej, 2 łyżki kwiatostanów lipy.
Przygotowanie: korzeń z kozłka lekarskiego zalewamy wrzącą wodą i ogrzewa się go pod przykryciem przez pół godziny.
Następnie dosypujemy 2 łyżki kwiatów wiązówki błotnej i 2 łyżki kwiatostanów lipy.
Całość pozostawiamy pod przykryciem na 30 minut, ale bez ognia.
Po tym czasie przecedzamy i wlewamy do wanny, która jest wypełniona ciepłą wodą.
Tak przygotowana kąpiel nie może trwać dłużej niż 15 minut.
Odwar z wiązówką błotną
Składniki: 1 łyżka kwiatów wiązówki, szklanka wody.
Przygotowanie: łyżkę kwiatów wiązówki zalewamy szklanką wody i gotujemy 5 minut. Następnie odstawiamy na 10 minut pod przykryciem, a potem odcedzamy. Tak przygotowany odwar należy pić 2 – 3 razy dziennie po ½ szklanki odwaru.
Napar z wiązówką błotną
Składniki: 1 łyżka kwiatów wiązówki błotnej, szklanka wrzątku.
Przygotowanie: łyżkę kwiatów należy zalać szklanką wrzątku i zaparzać pod przykryciem przez 20 minut.
Po tym czasie napar odcedzamy.
Działanie: należy pić go 2 – 3 razy dziennie po ½ szklanki naparu przy grypie, przeziębieniu, w schorzeniach pęcherza moczowego oraz nerek.
Przepis na nalewkę z wiązówki błotnej
Składniki: 50 gramów ziela z kwiatami albo bez, ½ litra czystej wódki.
Przygotowanie: ziele z kwiatami albo bez rozdrabniamy, a następnie zalewamy czystą wódką i szczelnie zamykamy, odkładamy w ciemne, ale też ciepłe miejsce.
Tak przygotowaną nalewkę trzymamy przez 2 tygodnie i czasami potrząsamy.
Należy ją pic 2 – 3 razy dziennie po pół kieliszka, czyli jakieś 10 – 15 ml.
⇒ Czytaj także: UCZEP TRÓJLISTKOWY – NIEPOZORNA ROŚLINA NA PROBLEMY SKÓRNE I REUMATYZM
*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.
P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.
