10 najdziwniejszych języków świata wśród wielu tysięcy znanych języków jest praktycznie niemożliwych do naśladowania przez nas. Są używane przez bardzo małą liczbę osób, co oznacza, że za kilkanaście lat większość z nich zniknie i zostanie zastąpiona przez te najczęściej używane, np. język angielski, niemiecki czy francuski. Jakie to języki?

Sentinel

Językiem tym mówi 250 Sentinelczyków z archipelagu Adamanów w Indiach.

Sentinel to język, który znany jest z tego, że jako jedyny na świecie nie został do tej pory zbadany przez naukowców i dlatego język ten jest zagrożony wymarciem, ponieważ mówi nim niewiele osób.

Sentinelczycy od czasów paleolitu nie opuścili wyspy, która ma powierzchnię 60 kilometrów kwadratowych.

Poza tym są oni wrogo nastawieni do obcych ludzi i to właśnie dzięki temu prawdopodobnie przetrwali.

Kiedy podpływali do nich na łodziach kolonizatorzy, to ostrzeliwali je zatrutymi strzałami.

W związku z tym nie da się nic powiedzieć ani o języku, ani o plemieniu.

Rotokas

Językiem tym posługuje się 4000 mieszkańców na wyspie Bougainville, a jest to Papua-Nowa Gwinea.

Ma on bardzo uproszczony system fonetyczny, ponieważ składa się tylko z 11 głosek, czyli 5 samogłosek oraz 6 spółgłosek.

Jednak nie wiadomo, jaką rolę odgrywa w nim akcent.

Jest to bardzo mała liczba dźwięków, ale to nie przeszkadza mieszkańcom w swobodnym porozumiewaniu się.

!O!kung

Językiem tym mówi 5000 Buszmenów północnej Nambii i południowej Angoli.

Jest to język, który należy do rodziny khoisan, czyli do tzw. języków mlaskowych, a występuje w nim największa liczba fonemów, które są odrębnymi dźwiękami.

Ponadto jest w nim 48 mlasków, a są to odgłosy, które można porównać do mlaskania.

W nazwie języka znajduje się wykrzyknik, który oznacza tzw. mlask zadziąsłowy.

Dla osoby z Europy ich wymówienie jest niemożliwe, ale też bardzo trudne jest rozpoznanie danego dźwięku na tle innych.

Jednym ze specjalistów, który zajmował się językami mlaskowymi, był etnograf oraz językoznawca – Roman Stopa.

Hopi

Językiem tym posługuje się 500 Indian Hopi z Arizony w USA.

Cechą charakterystyczną tego języka jest to, że ma on nietypowy system czasów.

Czynności w tym języku nie są kwalifikowane do kategorii, jaką jest czas przeszły, teraźniejszy i przyszły, ale do zdarzeń, przewidywań oraz uogólnień.

Tak się dzieje, ponieważ Indianie Hopi nie zwracają uwagi na chronologię wydarzeń, ale właśnie na to, co sądzi na ich temat nadawca.

Natomiast krótkotrwałe zjawiska, np. płomień czy fala nie są tutaj traktowane, jako rzeczowniki, jak to ma miejsce w innych językach, ale jako czasowniki.

Piraha

Język ten zna 300 Indian Piraha z Amazonii w Brazylii.

Na ich alfabet składa się 11 głosek, czyli 8 spółgłosek i 3 samogłoski, a do tego nie ma tam słów, które oznaczałyby liczby i kolory.

Dzieje się tak, ponieważ Indianie używają tutaj określeń opisowych, czyli dużo i mało albo brudna krew i jasny liść.

W tym języku ograniczone jest również słownictwo, które dotyczy pokrewieństwa, gdyż ten sam wyraz oznacza zarówno matkę, jak i ojca, a pozostałych członków rodziny nie nazywa się w ogóle.

Brakuje tutaj również zdań złożonych, ponieważ nie powiedzą oni: „on wie, jak zrobić strzałę”, gdyż zamiast tego jest: „on zna robienie strzał”.

Jednak w tym języku bardzo jest skomplikowana odmiana czasownika, ponieważ odmienia się go przez 16 kategorii przy nieodmiennych rzeczownikach oraz zaimkach.

Poza tym język ten ma również odmianę gwizdaną.

Silbo

Językiem tym mówi 20 000 mieszkańców La Gomery, a są to Wyspy Kanaryjskie.

Od bardzo dawna mieszkańcy tak się posługiwali, ponieważ język ten najlepiej sprawdzał się na dużych odległościach w górskich dolinach.

Język ten ma tylko dwie samogłoski, czyli wysoką oraz niską, a do tego cztery spółgłoski, które są wznoszące lub opadające w linii melodycznej, przerywane albo ciągłe.

Brzmienie tego języka jest wzorowane na miejscowym dialekcie hiszpańskim.

Poza tym jest to język zagrożony wymarciem, dlatego jego naukę w latach 90. wprowadzono do lokalnych szkół.

Tuyuca

Jest to język Indian ze wschodniej Amazonii, który jest najtrudniejszym językiem świata, gdyż jest to język polisyntetyczny, a to oznacza, że praktycznie nie ma w nim żadnej różnicy pomiędzy słowem a zdaniem.

W związku z tym ze zlepków głosem powstają bardzo dziwne słowa, np. hóabãsiriga, które oznacza: „nie wiedziałem jak to pisać”.

W tym języku występuje również wiele rodzajów, np. w języku polskim jest rodzaj żeński, męski i nijaki, a w języku tuyuca rodzajów jest, aż 140.

Językiem tym mówi mniej niż 1000 osób.

Arczyński

Posługują się nim mieszkańcy wyspy Archib, która znajduje się na wybrzeżu Morza Kspijskiego w Rosji.

Prawdopodobnie mówi nim około 1000 osób, ale tylko w formie mówionej, ponieważ język ten w ogóle nie ma formy pisanej.

Stosuje się go przeważnie w sytuacjach nieformalnych, gdyż głównie porozumiewają się nim członkowie rodzin oraz znajomi.

Yupik

Jest to język eskimoski, który jest używany na Alasce oraz na Syberii, a do jego zapisu używany jest alfabet łaciński.

Język ten ma pięć głównych odmian, co oznacza, że poszczególni użytkownicy nie zawsze się rozumieją.

On również należy do grupy języków polisyntetycznych i w związku z tym pojedyncze słowa mogą zawierać w sobie wiele treści, np. tuntussuqatarniksaitengqiggtuq, co oznacza: „nie powiedział nam znów, że idzie polować na renifery”.

Pitjantjatjara

To język używany wśród Aborygenów z ludu Anangu, którzy zamieszkują środkową Australię.

Cechą charakterystyczną tego języka jest to, że ma tylko trzy samogłoski: A, I oraz U.

Zapisu dokonuje się alfabetem łacińskim.

Najdłuższe słowo w tym języku: Mamungkukumpurangkuntjunya – oznacza nazwę wzgórza w południowej Australii, a dosłowne jego tłumaczenie to: „tam, gdzie sika diabeł”.

⇒ Czytaj także: SYNDROM OBCEGO AKCENTU – CZY MOŻNA ZAPOMNIEĆ MOWY W OJCZYSTYM JĘZYKU?

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.