Farbownik lekarski jest rośliną mało znaną, która zaliczana jest do rodziny ogórecznikowatych. Można ją znaleźć w Polsce m.in. na nieużytkach rolnych. Zawiera cenne dla zdrowia związki, które wykazują właściwości zdrowotne. Ma ona działanie, np. przeciwzapalne, wykrztuśne, przeciwbakteryjne oraz ściągające. Dlaczego jeszcze warto wykorzystywać tę roślinę i co można z niej przygotować? 

Wołowe ziele

Farbownik lekarski to jeden z najbardziej znany przedstawicieli rodzaju farbownik, a inne to, np. farbownik polny oraz farbownik lazurowy.

Zalicza się go do rodziny ogórecznikowatych.

Roślina ta znana jest również jako wołowe ziele, czerwieniec albo wołowy język.

Farbownik lekarski rodzimie rośnie na terenach strefy umiarkowanej w Europie, ale wraz z upływem czasu rozprzestrzenił się na całą Europę, Amerykę Północną, a także na niektóre kraje Azji, Afryki, Ameryki Południowej oraz Środkowej.

Naturalnie rośnie na rumowiskach, przydrożach oraz nieużytkach rolnych.

Łodyga tej rośliny jest prosta, wzniesiona, a także owłosiona na całej wysokości i zaczyna się rozgałęziać dopiero w okolicach kwiatostanu.

Przeważnie osiąga wysokość 90 cm, ale są także dostępne odmiany, które mają od 30 do 50 cm wysokości.

Jej liście są lancetowate oraz podługowate i również owłosione, ale też zwężają się w taki charakterystyczny ogonek i bardzo często są faliste.

Jeśli chodzi o młode liście farbownika lekarskiego, to mogą być one spożywane w formie sałaty, gdyż zawierają duże ilości witaminy C.

Natomiast korona kwiatu jest koloru purpurowo-fioletowego, a w zależności od fazy kwitnienia ma ona barwę czerwoną, białą albo niebieską.

W środku korony znajdują się owłosione osklepki.

Są to kwiaty owadopylne, a owoce tej rośliny to pofałdowane rozłupki.

Farbownik lekarski kwitnie przeważnie od maja do października.

W starożytności roślinę tę wykorzystywano do farbowania materiałów i stąd pochodzi jej nazwa, a do tego celu używano jego korzeni, w których znajduje się czerwony barwnik.

Skład i właściwości farbownika lekarskiego

Surowcem zielarskim tej rośliny jest ziele albo korzeń, a także ich połączenie.

Ważne składniki farbownika lekarskiego to, np.: garbniki, cholina, antocyjany, alkaloidy (takie jak: konsolidyna oraz cynoglossyna), a także alantoina, śluzy i kwas krzemowy.

Roślina ta ma działanie przeciwbakteryjne, ściągające, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, kojące, napotne, a także obniżające temperaturę ciała.

Może być stosowana na stany zapalne gardła i oskrzeli, zapalenie płuc oraz kaszel.

Farbownik lekarski można także wykorzystywać przy leczeniu zapalenia jelita grubego, nieżytów przewodu pokarmowego, które zostały spowodowane wrzodami.

Poza tym przyspiesza przemianę materii i przyczynia się do oczyszczania organizmu z toksyn, a także usuwa zastoje limfatyczne oraz obrzęki.

Z tej rośliny można przygotować napar, który można wykorzystać jako płukankę przy zapaleniu dziąseł oraz przy paradontozie.

Natomiast zewnętrznie można ją stosować do robienia okładów albo do przemywania skóry, która jest chorobowo zmieniona.

Można ją zastosować na zapalenie skóry, oparzenia, ropnie, wypryski, odleżyny, owrzodzenia podudzi, krwiaki, stłuczenia, ale też na podrażnienie skóry, które zostało wywołane zabiegami kosmetycznymi.

Przyczynia się do zmiękczenia i wygładzenia skóry, a zawarte w nim substancje przyczyniają się do pobudzenia podziałów komórkowych, ale też stymulują wzrost i odnowę nabłonka.

Napar można także stosować jako płukankę do włosów, gdyż pomaga usuwać łupież, ale też zwalcza problem suchej skóry głowy.

Roślinę tę można również wykorzystać do robienia nasiadówek przy ranach narządów płciowych, a także przy świądzie odbytu.

Napar z farbownika lekarskiego

Składniki: 1 łyżka suszonego ziela farbownika lekarskiego, 1 szklanka wrzątku.

Przygotowanie: suszone ziele należy zalać szklanką wrzątku i odstawić pod przykryciem do zaparzenia na 10 minut, a potem przecedzić.

Odwar z farbownika lekarskiego

Składniki: 1 łyżka suszonego korzenia farbownika lekarskiego oraz 1 szklanka wody.

Przygotowanie: suszony korzeń należy zalać szklanką wody i następnie ustawić na małym ogniu i gotować przez 15 minut.

Później odwar należy odstawić pod przykryciem na 10 minut i przecedzić.

Warto pamiętać

W przypadku stosowania doustnego roślina ta nie powinna być używana dłużej niż przez 7 – 10 dni, a to z powodu alkaloidów pirolizydynowych, które się w niej znajdują.

Zbyt długie jej wewnętrzne stosowanie może przyczynić się do mdłości, wymiotów oraz bólów brzucha.

Poza tym preparaty z farbownikiem są przeciwwskazaniem dla kobiet w ciąży oraz karmiących piersią.

Inne zastosowania farbownika lekarskiego

Farbownik lekarski znany jest również z tego, że jest rośliną miododajną.

Z kolei młode liście farbownika znalazły zastosowanie w kuchni francuskiej, a są one bogatym źródłem witaminy C.

Poza tym z rośliny tej otrzymuje się jeszcze alkaninę, czyli naturalny czerwony barwnik, który wykorzystywany jest w przemyśle kosmetycznym oraz do barwienia napojów alkoholowych.

⇒ Czytaj także: OGÓRECZNIK LEKARSKI – „PSZCZELA ROŚLINA” DLA ZDROWIA, DLA SMAKU, DLA URODY

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy.

1) Przelew na konto bankowe Dla: Odkrywamy Zakryte. Numer konta: 70 1050 1807 1000 0091 4563 2593

2) Pay Pal  Kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/

Realizujemy również współpracę reklamową ⇒ [email protected] i ogłoszenia KLIK

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.