Nathowie to założona pod koniec XII wieku przez Dżńaneswara wisznuicka sekta religijna, której przedstawiciele działają głównie na terenie Maharasztry i Bengalu. Niewielu spotyka ich na swojej drodze, niewiele wiadomo na ich temat. Są tajemniczy, zazwyczaj wędrują w odosobnieniu, skupiając się na jogicznej tradycji Hathajogi oraz praktykowaniu technik umożliwiających im samorealizację.

Ucieczka od społeczeństwa

Nathowie (w tłumaczeniu natha oznacza adepta, pana, mistrza i obrońcę) należą do wędrowców, którzy w samotności lub w małych podgrupach przemierzają Indie.

Stronią od ludzi i przebywania w miejscach publicznych.

Najlepiej czują się z dala od zgiełku miast, w swoich odległych obozowiskach, gdzie mają pełnię swobody.

W obliczu tej swobody zachowują się ponad wyraz naturalnie, porzucając nawet swoje stroje i ciesząc się nieskrępowanymi ruchami nagiego ciała.

W miejscach publicznych zakładają zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone stroje przypominające szaty i turbany w takim samym odcieniu.

Charakterystyczną cechą wyglądu nathów są długie włosy, często splątane w dredy, broda oraz biżuteria, np. duże, okrągłe kolczyki w uszach.

Głównym obiektem ich kultu jest męskie bóstwo hinduistyczne Witthala (Withoba), które zasadniczo uznawane jest za manifestację Kryszny lub Wisznu, ale z pewnymi atrybutami Śiwy.

Wędrowne życie tych ascetów jest oznaką porzucenia wszystkich społecznie narzuconych zasad, nakazów, regulacji, systemu kastowego i konwenansów w zamian za prostotę i niczym nieograniczoną swobodę codziennego życia.

Nathowie żyją w opozycji do indyjskiego bramiczno-wedyjskiego systemu.

Nie obnoszą się ze swoim istnieniem, prowadzą spokojną egzystencję, na którą zasługuje każdy niezależnie od swojego urodzenia.

Jogiczna tradycja Nathów

Nathowie są głównymi twórcami rozwoju Hathajogi, czyli tradycji indyjskiej jogi, która bazuje na charakterystycznych pozycjach ciała asana, kontroli oddechu (pranajama) oraz sześciu procesach oczyszczających krija.

Do dziś nathowie kładą duży nacisk na ćwiczenia i jej praktyki.

Uważają, że dzięki ascetycznym praktykom uzyskują magiczne moce (siddihi).

To właśnie owe moce poza przeistoczeniem ludzkiego ciała w ciało praniczne – pełne mocy ciało duchowe oraz jego unifikacja wraz z ciałem fizycznym stanowią jeden z głównych celów dążenia nathów.

Większość praktykowanych przez nich metod nie jest dostępna dla zwykłych adeptów duchowości.

Co prawda medytacja jest dostępna dla każdego, lecz nathowie uwielbiają dokonywać jej w bardzo ekstremalnych warunkach np. w wodzie i do tego poświęcać jej wiele skupienia i uwagi, które trwa nawet tygodniami!

W swych praktykach Hathajogi nathowie odrzucają jej rozbudowany system, wierząc, że wystarczy im praktyka jedynie kilku pozycji ciała asana.

Najbardziej wytrawni jogini podczas głębokich praktyk potrafią przez 2-3 godziny wytrwać w mudrze Viparitakarani (prosta półświeca z głową na dole i kończynami na górze), która zapewnia doskonałe ukrwienie mózgu, odmładza oraz gwarantuje długie życie i nieśmiertelność.

Do najbardziej znanych mistrzów nathów należą jogin Matsjendra oraz jego uczeń Goraksza.

W północnej części Indii najczęściej wymienia się dziewięciu mistrzów nathów, tzw. Nawanatha, w tym: Matsjendra-Natha, Goraksza-Natha, Carpata-Natha, Mangala-Natha, Ghugo-Natha, Gopi-Natha, Prana-Natha, Surata-Natha oraz Cambana-Natha.

Samorealizacja i Adesha

Samorealizacja, do której dążą nathowie, opiera się na doświadczeniu totalnej jedności ze wszystkim, co ich otacza, ze wszystkim, co jest i istnieje.

Nathowie nie dokonują podziału na duszę uniwersalną i jednostkową, nie rozdzielają mikrokosmosu z makrokosmosem.

Ten stan pełnej i absolutnej jedności nazywany samarasą jest dla nich najwyższy.

Nawet najwyższy stan medytacyjnej kontemplacji jest mniej ważny.

Uniwersalna jedność i jej realizacja nazywana jest Adeshą.

Adesha, czyli absolutna prawda stanowi prostą, ale niezwykle ważną duchową naukę dla nathów.

Tradycyjni jogini podczas swoich licznych wędrówek pozdrawiają się zawołaniem „Adesh, Adesh!”, co jest nie tylko symbolem życzliwego pozdrowienia, ale i przyznawaniem się do wiary w tę niezwykle istotną dla ich życia naukę.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.