Nasz mózg bez wątpienia jest fenomenalną machiną o  chyba nieskończenie wielu możliwościach. Mistrzowska wręcz precyzja, niezliczona ilość procesów biochemicznych dokonywanych z prędkością światła bądź szybciej, bank danych będący prawdziwą skarbnicą wiedzy. Dla nas samych nasz umysł jest niezbadaną tajemnicą. Przeciętny człowiek wykorzystuje ok. 4-6% możliwości swojego mózgu. Geniusze i psychopaci 9-10%.  Zostaje nam ponad 90% nieodkrytych dotąd możliwości! To fascynujące być posiadaczem narządu o takim potencjale!

Jak go odkryć? Jak z niego korzystać?

To w dalszym ciągu jest dla nas zagadką. Znana jest już jednak droga, która wspiera rozwój naszego umysłu, a co za tym idzie całych nas.

Jest to synchronizacja naszych półkul mózgowych.

Natura zbudowana jest na zasadzie balansu pomiędzy skrajnościami, dzięki któremu utrzymuje harmonię całości.

Noc i dzień, ciepło i zimno, przypływ i odpływ, narodziny i śmierć, wdech i wydech.

My jako część natury funkcjonujemy w oparciu o te same prawa. Zawsze tam, gdzie jest dysharmonia, rozwój jest zblokowany.

Życie by mogło się rozwijać, potrzebuje obu biegunów. Wiemy, że jest dzień, dzięki temu, że poznaliśmy noc, dostrzegamy ciepło, gdyż doświadczyliśmy zimna.

Znajomość jednej sfery stwarza pole dla drugiej. Ta znajomość właśnie, utrzymywana w harmonii, umożliwia nam nieustanny rozwój.

Prawa i lewa półkula mózgu, każda z nich swój własny pogląd na świat. Prawa to świat artystyczny, a lewa to świat typowo logiczny.

Prawa półkula odpowiedzialna jest za lewą stronę naszego ciała, czyli stronę żeńską. Lewa zaś odpowiada za stronę prawą, czyli męską.

Jak i w innych zagadnieniach, tak i tutaj wiedza starożytna wybiega ponad nasze czasy.

Znany chyba każdemu taoistyczny symbol YinYang jest symbolem harmonii i równowagi m.in. w umyśle.

Yang symbolizuje męską, lewą półkulę (słońce), a Yin żeńską, prawą półkulę (księżyc).

Synchronizacja półkul mózgowych wprowadza harmonię zarówno do naszego umysłu, jak i do naszego ciała i ducha.

Taki stan jest podstawą dla naszego rozwoju. W przeciwnym razie będziemy ciągle błądzić przekonani, iż się  rozwijamy, w czasie gdy tak naprawdę w kółko będziemy gonić swój ogon, jednocześnie będąc podatnymi na każdą manipulację.

Z tego właśnie powodu dzisiejszy świat został skonstruowany tak, by rozwijać dominację jednej półkuli, jak się zapewne domyślacie, lewej.

Typowo logiczni, zadaniowi, operujący we władczej energii męskiej (bo taką formę przyjmuje ona, będąc odciętą od energii żeńskiej).

Oderwani od pasji, świata marzeń, uczuć, autentycznych przyjemności. Poukładani, schematyczni, nawet nie biało-czarni, a szarzy.

Tacy mamy być. Idealni do manipulacji i dalszego sterowania.

Uczucia, marzenia, kolory to, to co nas uskrzydla, co pozwala wyrazić swą indywidualność.

Czuła strona nas samych, która dostrzega drugiego człowieka, inne życie, która liczy się z nimi.

Ta strona rozpuszcza lęk. Ta strona nie zezwala również na władczą dominację. Jest łagodna w swej naturze.

Człowiek będący w harmonii tych energii nie da się zdominować. Nie da się odczłowieczyć i przerobić na robota bez uczuć.

Z tych powodów władzom kontrolującym społeczeństwo  bardzo zależy na wzmacnianiu rozwoju lewej półkuli u ludzi.

Cały system szkolnictwa właśnie na tym się opiera. Czego uczymy się w szkole? Głównie przedmiotów ściśle logicznych bądź humanistycznych podawanych w czysto rozumowy sposób.

Trafia się sporadycznie przedmiot artystyczny, niestety najczęściej w formie zasilającej u dzieci procesy odtwórcze.

W szkole nie ma miejsca na własną kreację, ekspresję, oryginalną wizję, czy swobodny środek i formę wyrazu.

Nie ma nawet miejsca na swobodne bycie poprzez samą strukturę organizacji czasu i formy lekcji.

Dzieci mają przyjąć, zapamiętać, a później odtworzyć zdobytą, nawiasem mówiąc często nieaktualną i nieprzydatną, wiedzę.

W cały ten proces angażowana jest przede wszystkim lewa półkula mózgu.

Proces zapoczątkowany w szkole, a nawet już w przedszkolu, kontynuowany jest na studiach, a później w miejscach pracy.

Ponownie struktury, zadania, schematy, ramy i odtwarzanie.

Tak żyje znaczna większość społeczeństwa. Tak zbudowany został świat. Tym bardziej zatem pora na zmiany!

A jak wiadomo, nawet największe zmiany zaczynają się od małych kroków. Zacznijmy więc od siebie. Zacznijmy małymi krokami.

Co możemy zrobić, by zharmonizować pracę naszego mózgu, zsynchronizować nasze półkule ?

* Większość z nas jest praworęczna (i prawonożna), co również wspiera nieustanne aktywowanie lewej półkuli mózgu.

By pobudzić do pracy prawą półkulę, możemy włączać do większej aktywności lewą stronę naszego ciała.  

Wpłynie to na pracę półkul mózgowych, ale i na lepszą sprawność i koordynację naszego ciała, a poza tym może przynieść wiele zabawnych sytuacji, czyli śmiechu i radości!

Przykładowo: zamiast krojenia chleba, mieszania herbaty, zupy, noszenia torebki, rysowania, zapinania guzików, otwierania drzwi itp. prawą ręką, zacznijmy to robić lewą!

* Wyrażajmy się twórczo, by pobudzić prawą półkulę mózgu. Tańczmy, śpiewajmy, rysujmy, piszmy fantastyczne opowiadania, wymyślajmy bajki dla dzieci, malujmy, róbmy to, co twórcze i manualne.

* Pozwalajmy sobie częściej na przyjemności, nawet te drobne. Te, które angażują nasze zmysły. Delektujmy się smakami, zapachami, widokami, dźwiękami.

* Świadomie budujmy relacje z ludźmi oparte na uczuciach. Nie powierzchownie i w biegu, tylko bezwarunkowo, czule i z uwagą.

* Obudźmy w sobie artystę i kreatora!

* Wykonujmy proste ćwiczenia, np. -Jedną ręką gładzimy się po brzuchu, a drugą klepiemy po głowie w tym samym czasie. Po chwili zmieniamy dłonie. –Na przemian dotykamy prawym kolanem lewego łokcia i odwrotnie, lewym kolanem prawego łokcia. –Stojąc na lewej nodze, wyciągamy prawy kciuk przed siebie na wysokość oczu, zakreślamy nim znak nieskończoności, wodząc za nim oczyma. Zmieniamy nogę i kciuk.

* Ćwiczenia zaproponowane przez dr Paula Dennisona. Przede wszystkim –   picie dużej ilości wody, regularnie i małymi łyczkami. Jedynie odpowiednio nawodniony organizm może prawidłowo funkcjonować.

Ponadto P. Dennison zaleca -wszelkie ćwiczenia naprzemienne, wymachy rąk i nóg, łączenie kolan i łokci. -„Punkty na myślenie”- stojąc lub siedząc, jedną rękę kładziemy na pępku, a drugą masujemy wgłębienia między pierwszym a drugim żebrem bezpośrednio pod obojczykiem, po lewej i po prawej stronie mostka. –Rysunek przy użyciu dwóch ołówków, obiema rękoma jednocześnie, bez odrywania ołówków od papieru.

Rysujemy np. choinkę, serce, jabłko, domek itp. Wykonujemy lustrzane ruchy rąk. Lewą stronę serca rysuje lewa ręka, a prawą stronę serca, prawa ręka. Ćwiczenie to można wykonać również palcami w powietrzu bądź na stabilnej płaszczyźnie.

I tak jak nasze półkule potrzebują działania w harmonii, tak potrzeba tego nam samym, w całości. Skupiając się zatem na mózgu, pamiętajmy zawsze o naszym sercu.

Tylko takie połączenie jest dla nas życiodajnym rozwojem.

Skuteczna pomoc psychologiczna kliknij  TUTAJ

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.