ZWON GORA – RODOWE SIEDLISKO I POWRÓT DO NATURY

Zwon Gora jest jednym z istniejących na Białorusi rodowych siedlisk, którego mieszkańcy wiodą wspólnotowe życie w zgodzie z naturą. Biologiczna i duchowa integracja ludzkich społeczności, powrót do tradycyjnych kultur, kultywowanie słowiańskich korzeni oraz rozwój w bliskości z Matką Ziemią – to podstawy życia w tej osadzie. Dominują w niej spokój i harmonia, czyli to, czego brak współczesnym masowym społeczeństwom.

Idea „Dzwoniących Cedrów Rosji”

Rozwój ruchu twórców rodowych siedlisk na Białorusi rozpoczął się już w 2001 roku, kiedy to ukazały się kolejne tomy książek z serii „Dzwoniące Cedry Rosji” Władimira Megre – „Stworzenie” i „Kim jesteśmy?”.

Autor podczas jednej z podróży handlowej w 1995 roku po rzece Ob na Syberii spotkał się z fenomenalnym zjawiskiem dzwoniących drzew cedrowych.

Na swojej drodze spotkał także Anastazję – tajemniczą dziewczynę z Syberii, z którą spędził trzy dni, słuchając uważnie jej opowieści o wychowywaniu dzieci, seksualności ludzkiej, ludzkich zachowaniach, religii i wielu innych rzeczach istotnych dla życia ludzkości.

Jej słowa tak bardzo wpłynęły na Władimira i zmusiły go do tak głębokich refleksji, że po powrocie do Moskwy napisał książkę, w której opisał to, co mu się przydarzyło.

Zaczął tym samym początek serii książek „Dzwoniące Cedry Rosji”.

W jednym z kolejnych tomów za radą Anastazji Megre napisał: „Weź hektar ziemi i stwórz na nim swój raj”.

Jeden hektar jest w tym znaczeniu symbolem samowystarczalności, bezpieczeństwa i niezależności pod każdym względem, który może uzyskać każda rodzina, łącząc się w większe kolektywy i tworząc rodowe osady:

Jeden hektar – to nie jest zwykły, odmierzony kawałek ziemi. To przestrzeń, przez którą będziecie związani z Kosmosem.

Na tą przestrzeń, a zatem i na was będą reagować wszystkie planety Wszechświata. One będą waszymi przyjaciółmi, pomocnikami i współtwórcami.

Świat roślin i zwierząt, powietrze i okrążająca nas przestrzeń, jest stworzona przez Boga.

Jeśli ktoś nazywa siebie duchowo rozwiniętym człowiekiem, to niech pokaże materializację swojej duchowości.

Więc każdy powinien użyć całej potęgi swojego umysłu, całej swej duchowości, i stworzyć maleńki, ale konkretny raj.

Jeden hektar – to mały punkcik. Ale wyobraźcie sobie, jak by wyglądała Ziemia, gdyby takich punkcików pojawiło się sto, tysiąc, milion – raj na ziemi.

Siła kolektywu

W myśl takich założeń stworzenia raju na ziemi mieszkańcy Białorusi natchnieni anastazjowymi radami w 2002 roku założyli organizacje „Stworzenie” i „Zielony dom”, które skupiały wokół siebie ludzi gotowych do wspólnego tworzenia rodowych siedlisk.

Ludzi pragnących uciec od miejskiej bieganiny, szumu, pogoni, brudu i chaosu.

Podstawą sukcesu tworzenia takich osad było i jest działanie kolektywne.

Grupa osób mających wspólną ideę (w tym przypadku jednomyślność w sprawie zakładania rodowych siedlisk) spotyka się regularnie raz w tygodniu i omawia plan powstawania osady, zasady jej funkcjonowania itp.

Wspólnie wypracowuje się jedno stanowisko w danej sprawie, jedno postanowienie, jeden wniosek, które muszą zostać jednomyślnie przyjęte i zapisane.

W rodowych osadach nie ma lidera. Wszystko oparte jest na zasadach głębokiej demokracji, ale nie istnieje prawo weta.

Minimum 75% poparcia dla danego wniosku oznacza jego przyjęcie.

Do realizacji wspólnego marzenia kolektywu potrzebne są także pieniądze na załatwienie wszelkich formalności prawnych i urzędowych.

Na Białorusi kolektyw może wystąpić do władz o przyznanie ziemi na założenie osady. Tak postąpili mieszkańcy dzisiejszej Zwon Gory.

Większość osadników pochodzi z miasta, zwłaszcza z pobliskiego Witebska. Każda rodzina otrzymała hektar ziemi na tzw. rodowe siedlisko z prawem dziedziczenia.

Pozostałą przestrzeń przeznaczono na wspólną infrastrukturę, np. drogi, plac zabaw, staw, klub, łąki, lasy, świetlicę itp.

I tak oto w północo-wschodniej części Białorusi, 30 km na północny-wschód za Witebskiem, kolektywna grupa zasiedliła kilkudziesięciohektarowy obszar otoczony polami, tworząc piękną, rodową osadę.

Zwon Gora i powrót do natury

Siedlisko Zwon Gora założono w miejscu wymierającej wioski Gora.

Teren otoczony rozległymi polami umożliwia dalszy rozwój osady i jej zasiedlanie bez szkód wyrządzanych przyrodzie.

Podstawą życia w takiej rodowej osadzie jest harmonia z naturą.

Nie ma tu ogrodzeń działek, nie ma wielkomiejskiego szumu, nie ma strachu, że dziecko bawiące się na drodze nagle ktoś uprowadzi.

Wszyscy czują się w wiosce bezpiecznie.

Każdy na swoim terenie uprawia ekologiczny, „słomiany” ogródek.

Nikt nie je mięsa, ani nie pije alkoholu.

Większość mieszkańców Zwon Gory stara się być samowystarczalnymi.

Pieką chleb, hodują pszczoły, robią ziołowe lekarstwa, szyją tradycyjne białoruskie ubrania, wytwarzają ceramikę itp.

Popularne są także produkty cedrowe ich produkcji.

Nie są jednak odcięci od cywilizacji.

Niektórzy wciąż pracują w miastach, mają samochody, dostęp do Internetu, elektryczności, wodociągu i korzystają z nowoczesnych maszyn budowlanych.

Dzieci nauczane są w domach (każda gospodyni naucza innego przedmiotu w swoich czterech ścianach), a egzaminy zdają w lokalnej szkole.

Daje im się dużo swobody.

Zamiast spędzać czas przed komputerem, hasają na świeżym powietrzu.

Zimową rozrywką mieszkańców rodowego siedliska w Zwon Gorze jest lodowisko na pobliskim stawie.

Chętnie korzystają także z ruskich bani, czyli mokrych saun.

Osadnicy prawie w ogóle nie korzystają z pomocy lekarza.

Dzieci rzadko chorują i nikt im nie aplikuje żadnych szczepionek.

Ziołowe napary i zdrowa dieta pomagają mieszkańcom utrzymać dużą odporność.

Życie w rodowym siedlisku dla typowego mieszkańca miasta, pochłoniętego pracą, gonitwą i biegiem życia może wydawać się absurdalne.

Jednak mieszkańcy Białorusi niekiedy pomimo dobrej pracy zarobkowej w mieście, wyższego wykształcenia i dobrego statusu materialnego, coraz chętniej odkrywają drogę powrotu do natury i są z niej bardzo zadowoleni:

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.