JAK AMERYKA ODTRĄCIŁA ŻYDÓW W POTRZEBIE?
Jak Ameryka odtrąciła Żydów w potrzebie? – na to pytanie odpowiada sama historia. W okresie Holokaustu, kiedy poddawani zagładzie europejscy Żydzi wołali i błagali o pomoc, siły USA i amerykańskie organizacje żydowskie pozostawały obojętne na te krzyki. Przypomnijmy, jak to było…
Byle dalej…
Do 1941 r. oficjalna polityka niemiecka zachęcała Żydów do opuszczenia kraju, utrudniając im życie w Niemczech.
Żydom zabroniono pracy w niektórych zawodach oraz wynajmowania lub posiadania domów w wielu miejscach.
Nie mogli utrzymać swoich aktywów finansowych i nie mogli się swobodnie poruszać.
Polityka ta, wraz z kampanią nienawistnej antysemickiej propagandy i coraz bardziej gwałtownego oporu, uniemożliwiły życie w Niemczech wielu Żydom.
Ci, którzy nie mieli wyboru, musieli uciekać, by przetrwać i uratować swoje rodziny, zostali uchodźcami, szukając bezpiecznych schronień w innych częściach Europy i poza nią.
Początkowo Żydom pozwolono osiedlać się w krajach sąsiednich, takich jak Belgia, Francja i Czechosłowacja, ale gdy okupacja niemiecka rozprzestrzeniła się na cały kontynent, kraje te nie były już bezpieczne, a uchodźcy coraz bardziej desperacko chcieli uciec dalej… za ocean.
Cel – Ameryka
Ten kryzys uchodźczy stworzył dylemat dla wielu narodów, w tym dla Stanów Zjednoczonych.
Jak zareagować na trudną sytuację uchodźców?
Czy powitać ich z otwartymi ramionami, czy odmówić przyjęcia?
W lipcu 1938 r. delegaci z 32 krajów spotkali się w Evian we Francji, aby omówić sposoby reagowania na kryzys związany z uchodźcami.
Każdy przedstawiciel wyraził ubolewanie z powodu obecnych problemów uchodźców, ale większość powiedziała, że nie są w stanie zwiększyć kwot imigracyjnych swojego kraju, powołując się na światowy kryzys gospodarczy.
Przedstawiciele mówili ogólnie, nie o ludziach, ale o „liczbach” i „kwotach”.
Ostatecznie tylko jeden kraj, Dominikana, oficjalnie zgodził się przyjąć uchodźców z Europy.
Ci jednak oczekiwali pomocy od kogoś innego, mianowicie od przedstawicieli USA.
Problem w tym, że podobnie jak większość innych krajów, Stany Zjednoczone nie przyjęły żydowskich uchodźców z Europy, bo nie pozwalała na to polityka kraju, a w 1939 r. aż 83% Amerykanów było przeciwnych przyjęciu uchodźców.
Rys historyczny
Jak Ameryka odtrąciła Żydów w potrzebie?
Oto krótki rys historyczny.
Rok 1939 – w maju 937 uchodźcom żydowskim udało się uciec z Niemiec na statku St. Louis. Niemiecki liniowiec próbował dokować na Florydzie po tym, jak uchodźcom odmówiono wjazdu na Kubę. Ale prezydent Roosevelt nie wysłuchał błagalnych próśb i odmówił przyjęcia żydowskich uchodźców. Uznał ich za „element niepożądany” w USA, wobec czego żydowscy uchodźcy musieli znów wracać do Europy. Przyjęła ich Francja, Belgia, Holandia i Anglia. Po deportacji z powrotem do Europy wielu z tych osób zginęło podczas Holokaustu.
Rok 1940 – członkowie Prezydenckiego Komitetu Doradczego ds. Uchodźców Politycznych spierali się z Departamentem Stanu o uproszczenie procedur imigracyjnych dla uchodźców. Ten wysiłek również został pokonany. Uchodźcy mieli sprzymierzeńca w pierwszej damie Eleanor Roosevelt, która poparła liberalizację prawa imigracyjnego, pisała o kryzysie uchodźczym w swojej cotygodniowej gazecie i pracowała za kulisami, aby wprowadzić zmiany. Interwencje pani Roosevelt z powodzeniem pomogły niektórym indywidualnym uchodźcom, zwłaszcza artystom i intelektualistom, ale nie była ona w stanie zmienić polityki krajowej.
Rok 1941 – Stephen Wise doradca prezydenta Roosvelta, syjonista, przewodniczący American Jewish Congress, nałożył całkowite embargo na wszelką pomoc wysyłaną Żydom do okupowanej Polski.
VII 1943 r. – raporty Jana Karskiego i Witolda Pileckiego to pierwsze na świecie oficjalne źródła, które wprost mówią o Holokauście. Kiedy Karski przedstawił prezydentowi USA raport o dokonującej się zagładzie Żydów w Polsce, spotkał się z brakiem jakichkolwiek reakcji władz amerykańskich. Eksterminacja Żydów trwała.
6 X 1943 r. – we fragmencie petycji europejskich Żydów do prezydenta Roosvelta napisano:
[…] przychodzimy ze złamanymi sercami, w przeddzień naszego największego święta, aby prosić Pana, czcigodny prezydencie Franklinie Roosvelcie […] o stworzenie specjalnej agencji, która zajmie się ratowaniem resztki narodu żydowskiego w Europie.
Ostatecznie prezydent USA, odwiedziony przez żydowskich rodaków, nawet nie przyjął delegacji rabinów. Z kolei jego doradca, Stephen Wise, nazwał protestujących „odszczepieńcami, którzy obrażają godność Żydów”.
Inny doradca Roosvelta, Samuel Rosenman z American Jewish Committee nazwał protestujących „hordami”.
Rok 1944 – Polska apeluje do USA o pomoc w zbombardowaniu torów kolejowych prowadzących do Auschwitz. Niestety, ponowny brak reakcji ze strony sił amerykańskich.
Ostatecznie pomimo wielu przeszkód w imigracji, w latach 1933–1945 około 200 000 Żydów dotarło do Stanów Zjednoczonych.
Mimo to liczba ta stanowi niewielki ułamek tych, którzy próbowali dotrzeć do USA.
Odtrącili, a żądają…
W maju 2018 r. prezydent USA Donald Trump podpisał ustawę 447 występującą pod skrótem JUST – Justice for Uncompensated Survivors Today.
W krótkiej ustawie napisano, że sekretarz stanu ma 18 miesięcy na przygotowanie raportu dotyczącego stanu prawnego i działań podjętych w celu restytucji dzieł sztuki i prywatnego majątku przejętego siłą, skradzionego lub oddanego na skutek groźby w czasie Holokaustu.
Raport ma dotyczyć 46 państw (w tym Polski).
Dziś potomkowie tych, którzy nawet palcem nie kiwnęli, by zatrzymać eksterminację Żydów i pomóc im w okupowanej Polsce podczas II wojny światowej, domagają się od Polaków odszkodowań.
Chcą zwrotu w naturze lub rekompensat za utracone kamienice, a nawet lasy, pola czy nieruchomości przemysłowe.
Szacunki tych żądań są różne, czasami mówi się nawet o wartości 300 mld dolarów!
⇒ Czytaj także: PASOŻYTNICZE ROSZCZENIA ŻYDOWSKIE WOBEC POLSKI I POLAKÓW
*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.
https://www.youtube.com/watch?v=eLfktm_Bozg
https://www.youtube.com/watch?v=kGQRL3UfF6o
