Koszenila to jeden z najpopularniejszych barwników w żywności. Nie każdy z nas czyta etykiety na produktach spożywczych podczas zakupów, a poprzez to tak naprawdę nie wiemy, co jemy. Okazuje się, że piękny kolor wiśniowego jogurtu lub malinowej galaretki wcale nie zależy od ilości zawartych tam owoców. Ten czerwony kolor zawdzięczamy barwnikom, a jednym z nich jest właśnie koszenila. Oczywiście nie wszyscy stosują ten barwnik, ale i tak można go znaleźć w składzie wielu produktów.

Co to jest koszenila?

Jak już było wcześniej wspomniane, koszenila to czerwony barwnik, który znany jest również pod nazwą E120, karmina albo kwas karminowy.

Koszenila to organiczny związek chemiczny, który ma naturalny, ciemnoczerwony kolor.

Jest to trwały barwnik, który jest odporny na działanie światła, podwyższonej temperatury oraz utlenianie w porównaniu do innych barwników syntetycznych.

W związku z tym znalazł szerokie zastosowanie nie tylko w przemyśle spożywczym.

Z czego i jak otrzymuje się koszenilę?

Koszenila jest naturalnym barwnikiem, który otrzymuje się z wysuszonych i drobno zmielonych owadów, jakimi są czerwce kaktusowe.

Najwięcej tych owadów występuje w Meksyku na kaktusach z rodzaju Opuncja.

Czerwce wytwarzają barwnik, który odstrasza inne owady.

Aby wyprodukować barwnik E120, potrzebne jest około 155 000 owadów, a głównie ich odwłoków i składanych przez nie jaj.

Dopuszczalne spożycie tego barwnika to 5 mg na 1 kg masy ciała.

Jest on nieodpowiedni dla osób, które są wegetarianami albo weganami.

Aby wyprodukować koszenilę, z kaktusów trzeba zebrać czerwce, które zdrapuje się z nich szczotką albo przy użyciu tępego narzędzia.

Później te owady trzeba zabić, a to oznacza wystawienie ich na działanie wysokiej temperatury, czyli albo we wrzątku, albo na świetle słonecznym lub przy pomocy pary wodnej.

Określony odcień czerwieni zależy od wybranej metody zabijania.

Następnie owady są mielone, a potem wsypywane do roztworu amoniaku albo węglanu sodu.

Do czego dodawana jest koszenila?

Dawniej koszenila była wykorzystywana do barwienia tkanin, ale dzisiaj używa się jej również w przemyśle kosmetycznym, a można ją znaleźć, np. w szamponach, szminkach, cieniach do powiek oraz w różu do policzków.

Jednak najczęściej koszenila znalazła zastosowanie w przemyśle spożywczym, a dodawana jest do produktów, które mają mieć czerwony kolor, np. jogurty, kisiele, galaretki, czekolady z nadzieniem, napoje, dżemy, a nawet ciastka i batony z czerwonym nadzieniem.

Czy czerwień koszenilowa a koszenila to to samo?

Nie. Nie powinno się mylić koszenili z czerwienią koszenilową, która jest syntetycznym barwnikiem azowym, a oznaczana jest jako E124.

Te dwa barwniki łączy tylko jedno – podobny kolor.

Czerwień koszenilowa jest barwnikiem kancerogennym, który może wywoływać nadpobudliwość u dzieci, wzmagać ADHD, ale także może wywołać reakcje alergiczne, czyli katar sienny i pokrzywkę.

Poza tym nie poleca się go astmatykom.

Dopuszczalna dawka czerwieni koszenilowej to 4 mg na 1 kg masy ciała, a całkowicie została zakazana w Stanach Zjednoczonych, Finlandii i Norwegii.

Koszenila – czy jest szkodliwa?

Można powiedzieć, że jest to bezpieczny barwnik, nie ma właściwości rakotwórczych i toksycznych.

Jednak w ekstrakcie tego barwnika mogą znaleźć się zanieczyszczenia, które mogą spowodować wystąpienie kataru siennego albo pokrzywki.

Powinien być unikany przez osoby z astmą i te, które są uczulone na salicylany. Może również być przyczyną wstrząsu anafilaktycznego.

Koszenila dodawana jest do wielu produktów i to nie tylko tych tańszych, ale również droższych.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką oznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.