ROZMOWY Z PSZCZOŁAMI – ZAPOMNIANY ZWYCZAJ CHRONIĄCY PRZED NIESZCZĘŚCIEM

Rozmowy z pszczołami to dawny, uroczy zwyczaj, któremu hołdowano w średniowiecznej Europie i nie tylko. Był bowiem taki czas, kiedy prawie każda brytyjska rodzina mieszkająca na wsi, która trzymała pszczoły, zachowywała się dziwnie. Ilekroć w rodzinie ktoś umarł, jeden z domowników musiał udać się do uli i opowiedzieć pszczołom o strasznej stracie, jaka spadła na rodzinę. Niezastosowanie się do tego, często skutkowało nieprzyjemnymi konsekwencjami…

Pszczoły i ludzie – odwieczny związek

Ludzie zawsze mieli szczególny związek z pszczołami.

W średniowiecznej Europie pszczoły były uważane za cenne owady ze względu na dary miodu i wosku.

Miód był wykorzystywany jako żywność, do produkcji alkoholu oraz jako środek do leczenia oparzeń, kaszlu, niestrawności i innych dolegliwości.

Świece z wosku pszczelego płonęły jaśniej, dłużej i czyściej.

Pszczoły często trzymano w klasztorach i dworach, gdzie pielęgnowano je z największym szacunkiem i uważano za część rodziny lub lokalnej społeczności.

pszczoły.jpg
foto.123rf.com

Za niegrzeczne uważano, np. kłócenie się w pobliżu uli.

Do pszczół udawano się także po to, by podzielić się z nimi faktem nie tylko o czyjejś śmierci, ale i wszystkimi ważnymi sprawami rodzinnymi, w tym narodzinami, małżeństwami i długą nieobecnością kogoś, kto wyruszył w daleką podróż.

Wierzono, że jeśli nie poinformuje się pszczół o tych ważnych wydarzeniach, wkrótce dojdzie do różnego rodzaju nieszczęść.

Tradycyjne rozmowy z pszczołami

Praktyka opowiadania pszczołom o ważnych wydarzeniach z życia codziennego może mieć swoje źródło w mitologii celtyckiej, która utrzymywała, że ​​pszczoły są łącznikiem między naszym światem a światem duchów.

Jeśli więc chciano jakąś wiadomość przekazać zmarłemu, należało udać się do pasieki, opowiedzieć wszystko pszczołom, a one przekazywały wiadomość dalej.

pszczoły-rozmowy.jpg
Obraz Charlesa Napiera Hemy (1841–1917)

Rozmowy z pszczołami były praktykowane w całej Anglii, a także w wielu miejscach w Europie.

Ostatecznie tradycja ta przeszła przez Atlantyk i do Ameryki Północnej.

Rozwijały się także rytuały związane z tą praktyką.

Typowym sposobem wzbudzenia zainteresowania pszczół, było to, że głowa rodziny lub „gospodyni domu” wychodzili do pasieki, delikatnie pukali w ul, by zwrócić uwagę pszczół, a następnie cicho szeptali smutne lub uroczyste wieści.

Jeśli ktoś w rodzinie umarł, często pszczelarz nakrywał górę ula kawałkiem czarnej tkaniny.

pszczoły-rozmowy.jpg
Obraz Alberta Fitcha Bellowsa. około 1882 r.

Jeśli zaś w rodzinie był ślub, ule były pięknie udekorowane, a wokół nich zostawiano kawałki ciasta, aby pszczoły mogły również świętować w ten wspaniały dzień.

Nowo poślubione pary musiały udać się także do pasiek w swoich rodzinnych gospodarstwach i przedstawić pszczołom swojego współmałżonka / współmałżonkę, ponieważ wierzono, że w przeciwnym razie ich życie małżeńskie będzie nieszczęśliwe.

Pszczeli folklor i zabobony

Intymna relacja między pszczołami i ich opiekunami doprowadziła do różnego rodzaju folkloru i różnych zabobonów.

Jeśli nie opłakiwano przy nich zmarłego członka rodziny, a następnie sprzedano całą pasiekę, straszne nieszczęścia spotkały zarówno tę rodzinę, jak i osobę, która je kupiła.

Niektórzy wierzyli też, że pechem było kupować lub sprzedawać ule, ponieważ kiedy sprzedajesz ule, sprzedajesz swoje szczęście pszczołom.

Zamiast tego pszczoły były oddawane za darmo lub wręczane jako prezenty.

Warto jednak pamiętać, że związek między pszczół z ludźmi wykracza poza folklor i zabobony.

Faktem jest, że pszczoły pomagają ludziom przetrwać, ponieważ są ważnym ogniwem łańcucha pokarmowego łączącego ludzi, zwierzęta i rośliny.

Konsekwencje ich masowego wymierania są zagrożeniem również dla życia ludzkiego, a to, że praktyka rozmów z pszczołami była kiedyś uważana za ważny zwyczaj, podkreśla tylko głęboki związek ludzi z tymi owadami.

Czytaj także: FRANCJA ZROBIŁA WIELKI KROK W RATOWANIU PSZCZÓŁ

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.