Istoty wysoko rozwinięte cechuje współpraca, harmonia i miłość, a nie konkurencja, konflikt i lęk. W rezultacie ich życie jest bardzo dobre, obfituje w wolność, dobrobyt i szczęście. Jakie jeszcze są cechy istot wysoko rozwiniętych? Co jest sekretem ich dostatniego i spełnionego życia? Zanurzmy się na chwilę w ich sposobie patrzenia na życie…

Neale Donald Walsch w czwartym tomie Rozmów z Bogiem stawiając dwa istotne pytania:

Czy ludzka rasa otrzymuje pomoc od wysoko rozwiniętych istot z innego wymiaru?

Czy ludzie będą grać ważną rolę we własnej ewolucji, biorąc udział we wspólnej misji towarzyszenia planecie w nadchodzących trudnych czasach?

otrzymał na nie odpowiedź w postaci konkretnych przykładów na to, jak postępowanie wysoko rozwiniętych istot różni się od naszego oraz na to, jak przejęcie tych zachowań pozwoli zmienić bieg historii naszego świata na lepsze.

Oto najważniejsze charakterystyczne cechy istot wysoko rozwiniętych, które my ludzie powinniśmy przejąć, by cieszyć się spełnionym życiem.

Jedność wszystkiego i wszystkich

Wysoce rozwinięte istoty uznają jedność wszystkich i wszystkiego.

Wiedzą, że wszyscy jesteśmy częścią osobliwej, ale wielowątkowej świadomości, która jest wszystkim tym, co nas otacza.

Wiedzą, że wszelkie działania, które podejmują, które wpływają na inną istotę lub rzecz, ostatecznie wpływają na wszystko inne.

Jest to najważniejsza podstawa ich sposobu życia.

Głęboko wiedzą, że to, co robią komuś innym, ostatecznie robią sobie sami – i dlatego traktują wszystkich i wszystko z wielką troską i szacunkiem.

Prawdomówność

Wysoce rozwinięte istoty zawsze mówią prawdę.

Zasadniczo nie są w stanie kłamać.

Nauczyli się, że zwodzenie samych siebie lub innych jest szkodliwe i nie sprzyja realizowaniu największych pragnień.

Zresztą na poziomie świadomości wysoko rozwiniętych istot, ich zdolność do odczuwania energii i wibracji jest znacznie większa (wszystko jest energią, materią, światłem, myślami, emocjami, itd.), a więc każda próba przekazania im czegoś, co jest nieprawdziwe, byłaby zdemaskowana.

Słowa i czyny

Zwyczaj mówienia prawdy nie jest ich jedynym nawykiem.

Zawsze przechodzą od słów do czynów i robią to, co obiecali innym lub sobie.

Ich działania są zawsze zgodne ze słowami, nie mówią jednej rzeczy i nie robią drugiej.

Dla wysoko rozwiniętych istot, trzymanie się rzekniętego słowa jest kwestią honoru i uczciwości.

Jeśli z powodu nieoczekiwanych okoliczności zdarzy im się nie dotrzymać danego słowa, wprost się do tego przyznają i otwarcie o tym mówią.

Logiczne działanie

Istoty wysoko rozwinięte działają logicznie, nigdy nie ignorują i nie zamiatają problemów pod dywan, jak to robi większość ludzkości.

Nie zaprzeczają ich istnieniu, nie ukrywają, nie działają wbrew temu, co nakazywałoby rozwiązać prawdziwy problem.

Żyją z zasadami, z logicznym podejściem do życia, wiedząc, że złe czyny rodzą złe czyny, a uraza goni urazę, dlatego nie warto marnować na nie codzienności.

Brak przemocy

Istoty wysoce rozwinięte nigdy, pod żadnym pozorem, nie zabijają innego wcielonego bytu, chyba że jednoznacznie o to poprosi.

Wewnątrz ludzkości morderstwa, przemoc i wojny zdarzają się przerażająco często, a wiele z tych zachowań uzasadniamy jako akt zwykłej samoobrony.

Tymczasem wysoko rozwinięta istota nie zabiłaby drugiego nawet w sytuacjach, w których wyraźnie byśmy wzięli pod uwagę samoobronę.

Wiedzą, że każde ich zachowanie jest aktem definiującym to, kim są.

Nie mają też potrzeby zabijania i stosowania przemocy, bo po prostu nie stwarzają konfliktowych sytuacji, które wyzwalałyby takie zachowania.

Dbałość o środowisko

Wysoko rozwinięte istoty nigdy nie zrobiłyby niczego, co mogłoby potencjalnie zniszczyć lub zaszkodzić środowisku, które wspiera ich społeczeństwo.

Głęboko rozumieją i doceniają wzajemne powiązania oraz współzależność każdego życia.

Wiedzą, że jest zrównoważony sposób traktowania środowiska, ostrożność i troska o nie, pozwolą zaspokoić nie tylko ich własne potrzeby, ale także potrzeby wszystkich przyszłych pokoleń.

Podział i brak własności

W wysoce rozwiniętych cywilizacjach nie ma czegoś takiego jak „własność”.

Dzieje się tak dlatego, że rozumieją, że skoro wszyscy są jednością, to wszystko, co istnieje, należy do każdego, kto istnieje.

Dlatego cały czas po równo dzielą się wszystkim ze wszystkimi.

Istoty wysoko rozwinięte mają również inny sposób patrzenia na zysk.

Nie uważają go za opłacalny, jeśli jedna osoba odnosi korzyści kosztem drugiej.

Za brak honoru uważają sytuację, w której jedni dostają więcej, a inni mniej.

W wysoce rozwiniętych cywilizacjach nikt nie odnosi indywidualnych korzyści, jeśli nie mogą na nich skorzystać wszyscy.

Wina bez kary

Społeczeństwa wysoko rozwinięte nie respektują zasad, które my nazywamy sprawiedliwością i karą.

Oświecone istoty rozumieją, że każdy, kto działa na szkodę drugiej istoty, jest głęboko zranioną jednostką, dotkniętą głębokim problemem, a jej działania są po prostu wołaniem o pomoc, apelem o miłość.

Dlatego nie starają się sprowadzić tych, którzy wyrządzili szkodę na drogę sprawiedliwości lub ukarania.

Twierdzą, że na dłuższą metę takie podejście rzadko jest skuteczne.

Zamiast tego docierają do takiej istoty ze współczuciem i miłością, tym właśnie pomagając im uleczyć ból duszy.

Współpraca

Wysoko rozwinięte istoty nigdy ze sobą nie konkurują.

Nie mogą zmusić się do zyskania czegoś kosztem innego, a więc konkurencja praktycznie zanika w ich cywilizacjach.

Strategia ich najlepszego działania na dłuższą metę to współpraca i dzielenie się.

My zaś wpadliśmy w niekończące się i często bezlitosne konkursy i rywalizację o wszystko – pieniądze, moc, sławę, miłość, uwagę, seks – po prostu o wszystko.

I to właśnie nas powoli zabija…

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.