Każdy ma dwa serca! – tak – to nie jest żart. Jedno bije rytmicznie w centrum naszej klatki piersiowej, a drugie zwane sercem peryferyjnym jest rozmieszczone w kapilarach i pracuje nawet trzy razy silniej od centralnego narząd układu krwionośnego. Kwestię ważności naszego drugiego serca porusza naturopata, specjalista w zakresie medycyny ludowej i naturalnej – profesor Iwan Nieumywakin.

Wiedza naturopaty

Profesor Iwan Pawłowicz Nieumywakin autor licznych pozycji książkowych na temat naturalnego leczenia i uzdrawiania ludzi i ponad 200 prac naukowych pomimo wielu tytułów naukowych, zyskał sobie przydomek Głównego Uzdrowiciela Ludowego Rosji.

Według Iwana Nieumywakina ludzie mogą żyć zdrowo, pomimo coraz większego zanieczyszczenia środowiska, wykorzystując jedynie naturalne sposoby leczenia, znane z medycyny ludowej.

Profesor jest szczególnie znany z promowania leczniczego wpływu małych dawek wody utlenionej, o czym dokładnie napisał w książce „Woda utleniona na straży zdrowia”.

W publikacji tej przystępnie, lecz zarazem fachowo wyjaśniono m.in. rolę wody w organizmie, negatywne skutki niedotlenienia tkanek, destrukcyjną rolę wolnych rodników oraz podano mnóstwo  informacji o tym, jak w praktyce stosować wodę utlenioną.

To właśnie w tej pozycji książkowej Nieumywakin opisuje również kwestię naszego drugiego serca.

Zobaczmy więc, co dokładnie profesor ma nam do przekazania.

Masz dwa serca!

O ile w dzieciństwie i młodości człowiek dużo się porusza, biega, to z wiekiem jego zapał gaśnie, ruchliwość ustaje, mięśnie słabną i nie mogą już utrzymać ciała w pozycji pionowej, a człowiek choruje.

Dlaczego tak się dzieje?

Układ naczyniowy człowieka (arterie, żyły, kapilary), który zapewnia komórkom to, co niezbędne do prawidłowej pracy oraz wydala zanieczyszczenia, musi bez przerwy pracować, czyli pompować płyny.

U człowieka arterie są połączone z żyłami z dwóch końców: jeden biegnie do serca, a drugi do kapilar.

Okazuje się, że pompą pompująca krew nie jest serce, lecz kapilary.

W naszych czasach wykazano, że mięśnie szkieletowe są zbudowane z włókien mięśniowych, które kurczą się z określoną częstotliwością, oddziałując na rozmieszczone w pobliżu naczynia, w szczególności na ich końcowe rozwidlenia – kapilary, które są rzeczywistą pompą, na styku pomiędzy sercem a żyłami i pracują 2-3 razy ciężej niż samo serce.

A ponieważ mięśni w organizmie człowieka jest ponad pięćset, ich funkcja ssąco-tłocząca jest ogromna!

Dlatego została nazwana sercem peryferyjnym.

Serce peryferyjne

Włączając do energicznej pracy mięśnie, peryferyjne serce (PS) zmusza jednocześnie do działania mózg.

U zwierząt, które były poddane obciążeniom fizycznym, w mózgu zaobserwowano bardziej rozwiniętą sieć naczyń krwionośnych i gęstsze unerwienie, niż u znajdujących się w bezruchu.

Elektrofizjologiczne badania, przeprowadzone na starszych ludziach potwierdziły, że u uprawiających sport, biegi, czy trucht, aktywność fal mózgowych była taka sama jak u młodych ludzi.

Innymi słowy – trening uzdrawia nie tylko ciało, ale i mózg.

Jest to dodatkowym dowodem wzajemnego powiązania i współzależności wszystkich narządów i układów w organizmie.

Na przykład profesor A.I. Arynczyn przeprowadził zachwycający w swej prostocie eksperyment: odizolował mięsień łydki od organizmu, zamknął go w sztucznym krwiobiegu, gdzie pompował on krew.

Udowodnione zostało, że o ile serce jest w stanie tłoczyć krew z ciśnieniem 120 mm słupa rtęci, to mięsień może robić to z ciśnieniem 200-250 mm słupa rtęci i więcej.

Najważniejsze, że niezależnie od wieku stan tkanki mięśniowej można trenować.

Trzeba tylko robić to stopniowo.

Ruch to zdrowie!

Jak już było powiedziane, jedną z ważnych przyczyn pogłębiających rozwój chorób jest ograniczenie ruchu i spoczynek, zalecany pacjentom przez lekarzy w czasie leczenia syntetycznymi środkami farmakologicznymi.

Okazuje się, że choremu organizmowi ruch jest potrzebny dziesiątki razy bardziej niż zdrowemu.

Jest to szczególnie ważne w chorobach układu ruchu.

Trening mięśni i więzadeł to nie tylko wsparcie dla serca, ale i dla organów, kręgów i połączeń, które przy tym biorą na siebie część funkcji, zabezpieczając przed nadmiernymi obciążeniami statycznymi i dynamicznymi, oraz przed gwałtownymi ruchami.

Podczas ćwiczeń fizycznych odbywa się masaż mięśni, co nie tylko poprawia ich ukrwienie, ale, co niezmiernie ważne, odżywia kości, gdyż te ostatnie nie posiadają własnych naczyń, a co za tym idzie, dzięki temu dłużej nie tracą one gęstości i nie starzeją się.

Wychodzi na to, że leczą się same.

Trzeba też wiedzieć, ze podczas ruchu z powierzani stawów złuszcza się nabłonek, przecierają się nacieki z kwasu moczowego (mocznika), zamieniając się w smar, który normalizuje pracę stawów.

Potwierdza się tutaj wręcz książkowo podstawowa zasada życia: czynność rodzi organ.

Tylko nie wolo się lenić, bo w ruchu jest zdrowie.

Zauważono, że im słabsze mięśnie, tym ciężej znosi się nawet sytuacje stresowe.

Stan udręczenia może na przykład negatywnie wpływać na mięsień podłopatkowy, przez co idący człowiek ma opuszczone ramiona i zgarbione plecy.

Mięsień ten ma energetyczny związek z meridianem serca, a przez to z samym sercem.

Przez kondycję tego mięśnia (słabo rozwinięty, nietrenowany itp.) mogą pojawić się problemy z sercem.

Im lepsze wytrenowanie mięśni, a co za tym idzie – kapilar tego serca peryferyjnego, tym bardziej zmniejsza się obciążenie serca i tym szybciej odnawia się jego funkcja.

Nie leń się!

Jak widać, profesor Nieumywakin dużą rolę przywiązuje do serca peryferyjnego, które do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje ruchu.

Systematyczna aktywność fizyczna pozwala uzdrowić całe ciało – odciążyć pracę serca, wspierać rozwój mózgu, odżywić kości, pomagać w utrzymaniu homeostazy, dotlenić organizm, wzmocnić odporność, polepszyć reagowanie na sytuacje stresowe.

⇒ Czytaj także: ILE AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ POTRZEBUJESZ, BY ŻYĆ ZDROWO?

⇒ Sięgnij po więcej w: Woda utleniona na straży zdrowia autorstwa prof. Nieumywakina (w artykule przedstawiono fragmenty z tej książki).

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.