Podbiał pospolity to powszechnie występująca roślina, która rośnie dziko m.in. w całej Europie. Stosowana od wieków w medycynie ludowej doskonale sprawdza się w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, a także ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, neuroprotekcyjne oraz przeciwnowotworowe.

Charakterystyka podbiału pospolitego

Podbiał pospolity to roślina należąca do astrowatych, która powszechnie występuje w całej Polsce, a rośnie w miejscach, gdzie panuje duża wilgoć, np. przy brzegach rzek i jezior oraz w polach.

Rośnie w całej Europie oraz w Azji, jak i również w Ameryce Północnej.

Jej potoczne nazwy to końskie kopyto, ośla stopa, kniat, kaczyniec, gęsie łebki oraz boże liczko.

Czasami jest również traktowana, jako chwast.

Roślina ta ma cienkie i łuskowate rozłogi, a także złocistożółte kwiaty, które kwitną od marca do maja.

Główny surowiec leczniczy podbiału to liście, które mają owalno – sercowaty kształt i nierówne brzegi.

Poza tym surowcem leczniczym są też kwiaty, ale jednak przede wszystkim wykorzystuje się liście tej rośliny, a kwiaty stosuje się przeważnie w krajach azjatyckich.

Liście rośliny powinno zbierać się wiosną oraz latem i to najlepiej z takich terenów, które charakteryzują się małą ingerencją człowieka.

Natomiast kwiaty podbiału najlepiej jest zbierać we wczesnej fazie ich kwitnienia, a więc w marcu lub na początku kwietnia.

Następnie kwiaty oraz liście podbiału trzeba natychmiast zasuszyć.

Wybitny przyrodnik, który nazywany był Pliniuszem Starszym, a żył w latach 23 – 79, zalecał wdychanie dymu z tlących się liści podbiału, co miało być skutecznym lekarstwem na suchy i ostry kaszel.

Skład chemiczny

W składzie chemicznym liści podbiału można znaleźć polisacharydy, a głównie insuliny, a także ramnozy, fukozy oraz aminokwasy, ale też garbniki, olejek eteryczny, karotenoidy.

Zawiera też niewielkie ilości trującego alkaloidu pirolizydynowego, dlatego nie zaleca się go stosować cały czas.

W kwiatach znajdują się polisacharydy śluzowe (głównie glukoza i galaktoza), ale też aminokwasy, aminy oraz nienasycone kwasy tłuszczowe.

Poza tym w liściach i kwiatach można znaleźć jeszcze składniki mineralne, takie jak: potas, miedź, sód, magnez, żelazo oraz cynk.

Właściwości podbiału pospolitego

Podbiał pospolity ma wiele właściwości leczniczych, a wśród najważniejszych wymienia się działanie przeciwkaszlowe oraz wykrztuśne.

Jest to możliwe dzięki zawartemu w podbiale śluzowi, który wpływa na złagodzenie receptorów kaszlowych i jednocześnie hamuje odruch kaszlu.

Dlatego osobom, które mają zapalenie gardła lub krtani oraz podrażnioną błonę śluzową jamy ustnej, zalecane jest picie syropu z podbiału.

Za działanie przeciwkaszlowe oraz wykrztuśne odpowiedzialne są kwiaty i liście podbiału, a za działanie przeciwbakteryjne odpowiedzialne są zawarte w nich kwasy fenolowe.

Dzięki temu osoby z infekcją bakteryjną powinny zażywać preparaty z podbiałem.

Poza tym roślina ta ma działanie przeciwzapalne oraz neuroprotekcyjne i w związku z tym mogą go stosować osoby, które mają stany zapalne, a przeważnie górnych dróg oddechowych.

Ponadto podbiał ma również pozytywny wpływ na działanie układu krwionośnego, gdyż poprawia krążenie oraz zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi.

Podbiał pospolity może być stosowany zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie.

Zewnętrznie można stosować liście, które najlepiej zebrać samemu, a potem zasuszyć, ale też takie liście można kupić w aptece, sklepie zielarskim czy sklepie ze zdrową żywnością.

Można je użyć lub przygotować z nich wywar na chorobowe zmiany skórne.

Natomiast wewnętrznie jest też stosowany w postaci soku, syropu, miodu oraz tabletek.

Podbiał pospolity również:

• ma działanie rozkurczowe,
• ma działanie wykrztuśne,
• pomaga w anginie,
• działa osłonowo dla błony śluzowej,
• zmniejsza podrażnienie w przeziębieniach,
• ma właściwości oczyszczające oraz dezynfekujące dróg oddechowych,
• działa rozkurczowo na mięśnie gładkie oskrzeli,
• ułatwia przepływ powietrza w drogach oddechowych.

Ma też działanie przeciwutleniające oraz przeciwnowotworowe.

Szczególną skuteczność wykazuje w zapobieganiu białaczce oraz nowotworom okrężnicy.

Wykazuje on również aktywność antyproliferacyjną w komórkach nowotworowych.

Jest to związane z obecnością w podbiale kwercetyny, a jest to związek o potencjalnie silnym efekcie chemioterapeutycznym.

Poza tym wykazano także jego aktywność neuroprotekcyjną, co może być pomocne w terapii chorób neurodegeneracyjnych, a przeważnie tych związanych ze stresem oksydacyjnym.

Działania niepożądane

Zbyt częste, regularne stosowanie preparatów z podbiałem może mieć negatywny wpływ na zdrowie, dlatego należy traktować ten środek jako pomoc doraźną lub stosowaną w równych odstępach czasu.

Takim głównym przeciwwskazaniem do stosowania syropu, miodu lub tabletek z podbiału są problemy z wątrobą, ponieważ podbiał może powodować uszkodzenia tego organu.

Poza tym podbiał nie może być stosowny przez kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także przez dzieci poniżej 12. roku życia.

Odwar z podbiału pospolitego do stosowania wewnętrznego

Składniki: ½ szklanki liści podbiału, 1 szklanka letniej wody.

Przygotowanie: pół szklanki liści podbiału zalewamy szklanką letniej wody oraz doprowadzamy do wrzenia pod przykryciem.

Średni czas gotowania wynosi 20 minut, a następnie odwar przecedzamy oraz pijemy 2 – 4 razy dziennie po ½ szklanki.

Odwar z podbiału pospolitego do stosowania zewnętrznego

Składniki: 2 łyżeczki podbiału i 1 szklanka letniej wody.

Przygotowanie: zioła podgrzewamy i gotujemy przez 15 minut pod przykryciem, a następnie przecedzamy go i po ostudzeniu wkładamy do lodówki.

Działanie: tak przygotowany odwar używa się do namaczania gazy, którą można nakładać na chorobowo zmienioną skórę.

Herbata z podbiału pospolitego

Składniki: 3 łyżki rozdrobnionych kwiatów lub liści podbiału, ½ litra wrzącej wody.

Przygotowanie: rozdrobnione kwiaty albo liście podbiału zalewamy ½ litra wrzącej wody, a następnie przez 5 minut podgrzewamy napar na małym ogniu, potem zdejmujemy i odstawiamy pod przykryciem maksymalnie na 30 minut.

Działanie: herbatę można pić między posiłkami, aby rozrzedzić wydzielinę. Poza tym taka herbata ma doskonałe działanie wewnętrzne, ale może być również stosowana na dolegliwości zewnętrzne.

⇒ Czytaj także: HYZOP LEKARSKI – NIEDOCENIANE „ŚWIĘTE ZIELE”

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.