Depresja egzystencjalna to termin używany rzadko. Niekiedy określana jest mianem kryzysu duchowego. Często jest odporna na tradycyjne metody leczenia, takie jak psychoterapia i leki. Z tego też powodu jest często najcięższą, najbardziej kłopotliwą i uporczywą odmianą depresji.

Kryzys życiowy i duchowy

Depresja egzystencjalna to wyniszczający, głęboki, wszechobecny i bardzo osobisty kryzys duchowy.

Klinicznie, depresja egzystencjalna znajduje się w „szarym” obszarze depresji.

Termin ten w 1954 roku do psychiatrii wprowadził Haefner, używając go do określenia zaburzeń, które nie mieszczą się ani w depresji endogennej, ani reaktywnej.

Taka depresja związana jest z utratą egzystencjalnego sensu wynikającego z doświadczeń całego życia człowieka, jego światopoglądu i stawianych sobie celów.

Objawy depresji egzystencjalnej

Objawy depresji egzystencjalnej obejmują:

• Nieustanne „głębokie przemyślenia na temat znaczenia i natury życia.
• Intensywne pragnienie otrzymania odpowiedzi na pytania typu „Jaki jest cel istnienia?”, „Co dzieje się z duszą po śmierci?”, „Dlaczego się urodziłem?”.
• Intensywne niezadowolenie ze stanu społeczeństwa, w jakim się żyje.
• Uczucie oddalenia się i odłączenia od innych (w związku z tym taka osoba ma niewielu lub nie ma żadnych przyjaciół).
• Uczucie niezrozumienia.
• Przewlekłą i głęboką samotność.
• Uczucie bycia „martwym”, „odrętwiałym” lub poczucie wewnętrznej pustki.
• Brak zainteresowania kontaktami społecznymi.
• Melancholijne nastroje.
• Niepokój.
• Utrata zainteresowania zwykłymi zajęciami.
• Brak entuzjazmu lub motywacji.
• Niski poziom energii.
• Przekonanie, że większość robionych w życiu rzeczy jest „daremna” lub „bezsensowna”.
• Próby popełnienia samobójstwa.

Utrata duszy

Kliniczne rozumienie depresji egzystencjalnej jest niejasne.

Innymi słowy, psychiatrzy nie wiążą jej z depresją jako chorobą wywołaną przez czynnik zewnętrzny, biologiczny, sezonowy, hormonalny ani związany z poczuciem własnej wartości.

Osoby, które przeszły przez depresję egzystencjalną mówią, że jest to kryzys, utrata duszy, ponieważ ciało odłącza się od duszy, która jest najgłębszym źródłem naszej kreatywności, nadziei, radości, miłości, błogości, współczucia, energii i namiętności.

Kiedy tracimy kontakt z naszymi duszami, tracimy kontakt z naszą najgłębszą egzystencją, czujemy się zagubieni i samotni.

Taki stan dotyka najczęściej osób:

• bardzo wrażliwych;
• wysoce inteligentnych emocjonalnie i intelektualnie;
• z osobowością chwiejną emocjonalnie;
• bardzo uduchowionych;
• dotkniętych osobistą tragedią lub trudnościami życiowymi;
• ze złą samoświadomością;
• prowadzących nie takie życie, jakiego by chcieli.

Depresja egzystencjalna często dotyka w jakiś sposób „utalentowane osoby”, np. poetów, artystów, filozofów, mistyków i uzdrowicieli.

Ludzie ci nie mogą odnaleźć się we współczesnej rzeczywistości, dlatego w naturalny sposób czują się zagubieni, samotni i pochłonięci przez poczucie bycia nieistotnym elementem tego społeczeństwa.

Powrót do życia

Wychodzenie z depresji egzystencjalnej jest zazwyczaj stopniowym procesem, który skupia się na zmianie własnego sposobu myślenia o sobie i otaczającym nas świecie.

W celu przyspieszenia tego procesu warto m.in.:

• Nauczyć się dostrzegać swoje nieszczęścia i bezsens w innym świetle. Życie to podróż, która wymaga czasu i cierpliwości.
• Uświadomić sobie, że im więcej otrzymamy odpowiedzi, tym więcej pytań zadamy. Umysł jest nieskończonym cyklem, niekończącym się labiryntem myśli i pytań, na które nie zawsze otrzymamy odpowiedź.
• Zatrzymać się na chwilę, zrelaksować się w ciszy, wykorzystać moc spokoju, który uczy życiowej cierpliwości.
• Znaleźć pasję, która sprawi, że poczujemy się podekscytowani, spełnieni i pełni życiowej energii.
• Rozwijać się, miłować siebie i wyjść naprzeciw nowemu, odrzucając stare wzorce, myśli, przekonania, sytuacje i ludzi, którzy nie wspierają naszego dobrego samopoczucia.
• Przejąć odpowiedzialność za własne szczęście.
• Skuteczna pomoc psychologiczna kliknij  TUTAJ

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.