Doktor Abram Hoffer to kanadyjski biochemik i psychiatra, który znany był z tego, że leczył schizofrenię, a także innego rodzaju zaburzenia psychiczne, poprzez podawanie wysokich, czyli terapeutycznych dawek niacyny, a więc witaminy B3. Poza tym stosował duże dawki pozostałych witamin i minerałów, ponieważ uważał, że chory mózg jest głównie mózgiem niedożywionym, a objawem tego są różne dysfunkcje tego właśnie organu.

Protokół witaminowy dr. Abrama Hoffera

Dr Abram Hoffer sam ułożył dla siebie ten protokół i codziennie zażywał następujące dawki witamin oraz minerałów:

• witamina A – 30 000 IU/na dzień;
• B-100 complex – 1 tabletka dziennie;
• kwas foliowy (najlepiej dostępny jako L-metylofolian) – 5000 mcg/na dzień;
• witamina C – 1000 mg w każdej dawce – 2x dziennie;
• witamina D3 – 6000 IU/na dzień (jest to absolutne minimum, gdy jest się perfekcyjnie zdrowym);
• witamina E – 400 IU w każdej dawce – 2x dziennie;
• selen – 200 mcg w każdej dawce – 3x dziennie i jest to ważny element antywirusowy;
• magnez i wapń – 650 mg wapnia oraz 350 mg magnezu w każdej dawce – 2x dziennie;
• cynk – 50 mg dziennie;
• olej z łososia (EPA/DHA) – 2000 mg/na dzień;
• NAC (N-acertlocysteina) – 1000 mg w każdej dawce – 3x dziennie;
• koenzym Q10 – 100 mg w każdej dawce – 3x dziennie;
• kwas alfa-liponowy – 200 mg w każdej dawce – 3x dziennie.
• Niacyna bez flush 1000 mg 3x dziennie

To jest protokół przeznaczony indywidualnie dla dr. Hoffera, wobec czego zaleca się, by dla każdej innej osoby został ułożony indywidualnie przez odpowiedniego lekarza.

Znani pacjenci dr. Abrama Hoffera

Najbardziej znanymi pacjentami dr. Hoffera była, np. aktorka Margot Kidder, która w filmie „Superman”, zagrała dziewczynę Supermana.

Innym jego znanym pacjentem był nowojorski finansista Peter Leeds.

Margot Kidder wyleczyła u niego chorobę afektywną dwubiegunową, którą dzięki medycynie konwencjonalnej nie udało się u niej wyleczyć.

Natomiast Peter Leeds miał stwardnienie rozsiane, ale do doktora przyszedł z depresją.

Dzięki temu, że doktor zalecił mu zmianę diety, pozbył się depresji, ale też stwierdził, że zmniejszyły się u niego objawy stwardnienia rozsianego.

Po wyleczeniu zarówno Kidder, jak i Leeds zostali promotorami medycyny ortomolekularnej.

Pytanie – dzięki czemu dziewięciu na dziesięć pacjentów doktora wracało do zdrowia?

„Cudowny lek” – niacyna

Podstawą leczenia, czyli tzw. protokołu leczniczego dr. Abrama Hoffera była niacyna, czyli witamina B3 albo witamina PP.

Jest to witamina rozpuszczalna w wodzie, ale też odporna na działanie temperatury.

Niacyna bierze udział w ponad 300 reakcjach biochemicznych w organizmie człowieka i okazuje się, że ze wszystkich witamin z grupy B, to właśnie niacyna jest witaminą z tej grupy, której potrzebujemy najwięcej.

Niestety organizm człowieka potrafi wytworzyć tylko niewielkie ilości niacyny, ale pod warunkiem, że zostanie mu dostarczony tryptofan, a także m.in. witamina B1, B2, B6 oraz C.

Witaminę B3 najlepiej stosować w małych porcjach, ale częściej, a nie rzadko i w większych dawkach.

Dzięki temu można utrzymać jej stały poziom we krwi.

Niacynę można używać w różnych formach, np. jako kwas nikotynowy albo, jako jego związki, np. jako amid, czyli niacynamid, nikotynamid albo, jako heksanikotynian inozytolu czy też jako w formie o przedłużonym uwalnianiu.

Jak się okazuje, każda forma tej witaminy ma inne działanie, np. kwas nikotynowy powoduje zaczerwienienie skóry.

Jeśli spożywamy używki, takie jak: kawa czy alkohol oraz puste węglowodany, a przeważnie cukier, to przyczyniamy się do tego, że zmniejsza się ilość niacyny w naszym organizmie.

Pelagra…

Kiedy w organizmie przez długi czas jest niedobór witaminy B3, to dochodzi do pojawienia się objawów chorobowych pelagry.

Aby nie dopuścić do rozwoju pelagry, to minimalna dawka, jaką należy dostarczać do organizmu, wynosi około 20 mg na dobę, ale pod warunkiem, że nie będzie się spożywało pustych węglowodanów albo innych używek.

Dr Hoffer był również biochemikiem z wykształcenia i także zainteresował się pelagrą, którą czasami nazywa się chorobą trzech D, a jest to przewlekła choroba, którą wywołuje niedobór niacyny w organizmie.

Dlatego też przy tej chorobie najlepiej pomaga podanie niacyny.

Jakie są zatem objawy niedoboru niacyny?

Trzy najważniejsze objawy pelagry to:

• dermatitis – czyli zapalenie skóry, a przeważnie dotyczy ono odsłoniętych części ciała i wystawionych na działanie słońca. Osobom, które miały tzw. uczulenie na słońce dr Abram Hoffer zalecał leczenie niacyną i po pewnym czasie okazywało się, że ich uczulenie znikało;
• diarrhoea – czyli biegunka, a do tego mogły również dojść zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, wymioty, a także takie ogólne zapalenie przewodu pokarmowego, które mogło dotyczyć stanów zapalnych dziąseł, czyli krwawienia, a także jamy ustnej, zapalenia języka, ale też problemy z pracą jelit;
• dementia – czyli otępienie, które może być związane z wpływem braku witaminy B3 na działanie ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto może to być również agresja, niepokój, osłabienie, depresja, omamy czy zaburzenia koordynacji ruchów ciała.

Dlatego że niacyna bierze udział w wielu reakcjach biochemicznych, to jej niedobór może sprzyjać powstawaniu wielu innych zaburzeń, np. kurcze astmatyczne, cukrzyca, alergie, migreny, stwardnienie rozsiane oraz artretyzm.

Poza tym witamina B3 jest niezbędną witaminą w leczeniu choroby popromiennej.

Dawniej zakładano, iż pacjent, który reaguje szybko pozytywnie na niacynę podaną w niewielkiej ilości, był chory na pelagrę.

Jeśli natomiast nie reagował, to był chory na schizofrenię i wypuszczano chorego do domu, gdyż według nich był nieuleczalny.

Witamina B3 w zaburzeniach psychicznych

Jeśli chodzi o doktora Hoffera, to on w 1950 roku zaczął podawać pacjentom niacynę w dużo większych ilościach.

Dawka stosowana przez niego przy zaburzeniach psychicznych to 1000 mg kwasu nikotynowego albo niacynamidu trzy razy dziennie, co dawało 3000 mg dziennie.

Ponadto podawał tyle samo lub znacznie więcej witaminy C.

I to pomagało, ale z wyjątkiem osób, które były chore chronicznie.

Chorzy podejmowali pracę, uczyli się, a także zakładali rodziny.

Dr Hoffer w 1953 roku razem ze swoim zespołem przeprowadził badania, które opierały się na próbie z użyciem placebo.

Dzięki temu udało się mu dowieść, że niacyna pomaga na zaburzenia psychiczne, a choroby psychiczne przecież były traktowane przez medycynę, jako nieuleczalne.

Kiedy przeprowadzano kolejne badania, wykonywane przez adwersarzy Hoffera, to wychodziły one negatywnie, bo przecież były to choroby nieuleczalne.

Po tym dr Hoffer został publicznie zdyskredytowany i uznano, że rozszerza znachorstwo oraz szarlatanię, ale jego pacjenci byli przeciwnego zdania.

Niacyna i poziom cholesterolu

Dr Abram Hoffer w 1955 roku odkrył wraz ze swoim zespołem, że niacyna to witamina, która reguluje prawidłowy poziom cholesterolu oraz trójglicerydów.

Jego badania dowiodły, że niacyna obniża poziom złego cholesterolu LDL, lipoproteiny, białka C-reaktywnego, a także trójglicerydów, a podwyższa poziom dobrego cholesterolu.

Dr Hoffer uważał, że niacyna w formie kwasu nikotynowego bardzo dobrze reguluje cholesterol.

Poza tym nigdy nie obniża go do poziomów, które są niebezpieczne dla zdrowia, a jeżeli ktoś ma niski poziom cholesterolu, to niacyna go powyższy do dobrego poziomu.

Ważne znaczenie miało również utrzymywanie diety bezcukrowej, niskotłuszczowej i wysokobłonnikowej, która opierała się przeważnie na świeżych owocach, warzywach i pełnych ziarnach.

Trochę faktów na temat dr Abrama Hoffera

Dr Abram Hoffer urodził się w południowej Saskatchewan w Kanadzie w 1917 roku.

Najpierw zainteresował się rolnictwem, ale potem rozpoczął studia podyplomowe na University of Minnesota i zaczął potem opracowywać testy na poziom niacyny.

W 1944 roku uzyskał doktora z biochemii, który dotyczył badania witamin, a w szczególności witamin z grupy B oraz ich wpływu na organizm.

W 1949 roku po dwóch latach pracy klinicznej na Uniwersytecie w Toronto uzyskał tytuł doktora.

Najpierw chciał zostać lekarzem ogólnym, ale podczas studiów zainteresował się psychiatrią.

Jeśli chodzi o życie prywatne, to ożenił się z Rose Mille w 1942 roku, a jego syn Bill urodził się w 1944 roku, a w John w 1947 i Miriam w 1949 roku.

W 1950 roku dr Hoffer został zatrudniony przez Departament Zdrowia Publicznego Sasktchewan.

Chciał też ustanowić prowincjonalny program badawczy w dziedzinie psychiatrii i wtedy dołączył do oddziału Regina Psychiatric Services, Department od Public Health w 1951 roku.

Dyrektorem do spraw badań psychiatrycznych pozostał do rozpoczęcia prywatnej praktyki w 1967 roku.

W tymże roku zrezygnował również z niektórych stanowisk akademickich oraz administracyjnych i wtedy tez wszedł do prywatnej praktyki psychiatrycznej w Saskatoon, Saskatchewan oraz stworzył dziennik schizofrenii, który w 1986 roku został przemianowany na Journal of Orthmolecular Medicine.

Dr Hoffer w 1976 roku przeniósł się do Victorii, Kolumbii Brytyjskiej i tam kontynuował prywatną praktykę psychiatryczną, aż do przejścia na emeryturę w 2005 roku.

W 1994 roku założył Międzynarodowe towarzystwo Medycyny Ortomolekularnej, a inaugurację zorganizował w tym samym roku w Vancouver.

Zmarł w wieku 91 lat – 27 maja 2009 roku.

⇒ Czytaj także: DEPRESJA POPORODOWA – CZYM JEST CIERPIENIE „WYRODNEJ MATKI”?

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.