Przodkowie słowiańsko-aryjscy znali dziewięć istotnych czakr energii, siedem wzdłuż kręgosłupa wraz z czakrą korony oraz dwie dodatkowe czakry wokół pach. Te dziewięć czakr tworzy energetyczny krzyż. W słowiańsko-aryjskim systemie czakr każdy ma też własne pole duchowo-energetyczne, które wygląda jak promienny 16-wymiarowy informacyjny kokon energetyczny. Percepcję świata przez czakry można osiągnąć za pomocą różnych systemów.

Czakry energii żeńskiej i męskiej

Czakry Łada i Leija, które łączą nas z żeńskimi i męskimi przodkami lub energiami, służą jako dodatkowe czakry wzmacniające.

Lewa czakra Lelja lub Chandra jest odpowiedzialna za kobiecą energię i połączenie z matką, babcią, prababcią i tak dalej.

Jest zdominowana przez rytm księżycowy lub miesięczną menstruację.

Odpowiada za tajność wiedzy i bogactwo rodziny.

Czakra Łada lub Surya jest odpowiedzialna za męską energię i połączenie z ojcem, dziadkiem i pradziadkiem i tak dalej.

Jest w rytmie słońca i odpowiada za objawienie wiedzy.

Te dwie czakry są bardzo ważne dla energetycznego krzyża duchowo-energetycznego, słowiańsko-aryjskiego.

Kontakt z naturą

Pozostałe siedem czakr, a szczególnie te, które znajdują się blisko obszaru nóg, przedstawia związek z Matką Ziemią – Naturą i jest odpowiedzialna za uziemienie.

Na podeszwie stopy znajdują się punkty akupunkturowe ze wszystkich narządów.

Jak wiadomo, człowiek dotyka ziemi podeszwą, dlatego nasi przodkowie cenili przyrodę i bezpośredni kontakt z nią, ponieważ wiedzieli, że ziemia, woda, ogień, powietrze i każde drzewo, każdy kamień ma duszę, i dlatego nasze nogi łączą nas z naturą, duchami natury i istotą natury.

Rozmieszczenie piątej i szóstej czakry jest ważne, ponieważ piąta czakra Łada (słońce) łączy nas z męskim plemiennym początkiem, a szósta czakra Lelja (księżyc) łączy nas z żeńskim plemiennym początkiem.

Mężczyzna w wedyjskim rozumieniu naszych przodków był kolekcjonerem, obrońcą i posiadaczem mądrości, a kobieta tą, która konserwuje i pomnaża twórcze moce natury.

Czakry w słowiańskim systemie wierzeń

Świat według wierzeń słowiańsko-aryjskich dzieli się na cztery części, do których przynależą czakry:

1. Świat Nawi – subtelne eteryczne, astralne i mentalne światy, świat ciemnych i jasnych duchów; czakry o niskich energiach.
2. Świat Jawi – rzeczywistość, materialność, szorstka materia, świat ludzi i istot żywych i ziemi; czakry średnich energii.
3. Świat Slawi – świat chwały, świat przodków; czakry o wysokich energiach.
4. Świat Prawi – świat czystego ducha, świat Najwyższych Bogów; czakry o bardzo wysokich energiach.

Trzy niższe rodzaje czakr pobierają subtelną energię ze świata Nawi.

Czakry te wpływają na stan strukturalny fizycznej powłoki człowieka.

Niektórzy ludzie egzystują tylko z tymi trzema czakrami.

Ich życia przypomina jedynie zaspokajanie prymitywnych instynktów, żyją jak zwierzęta (spanie, jedzenie, picie itp.).

Czakra serca i męska Łada oraz kobieca czakra Lelja należą do świata Jawi.

Udana praca w świecie Jawi jest możliwa tylko wtedy, gdy te czakry są u ludzi harmonijnie rozwinięte.

Wówczas można mówić, że człowiek z tymi czakrami ma także duszę.

Trzy wyższe czakry należą do świata Slawi o wysokich i bardzo wysokich energiach.

Jeśli w człowieku wszystkie czakry, nawet te najwyższe, działają dobrze, nazywany jest człowiekiem uduchowionym.

Człowiek, który żyje tylko z trzema najwyższymi czakrami, zwykle staje się samotnikiem, jest oddzielony od świata, nie współgra z nim.

Niższe centra energetyczne zasilają górne, więc Słowianie i Aryjczycy rozwijali się harmonijnie i zawsze używali wszystkich centrów (czakr).

Słowiańsko-aryjski system czakr

W postrzeganiu świata bardzo ważna jest praca wszystkich 16 kanałów energetycznych.

Dzięki niej możemy odfiltrować ilość informacji z otoczenia i wykorzystać ogromną wiedzę o pochodzeniu, której nie można znaleźć w świecie zewnętrznym.

Człowiek w sobie, w swoim wnętrzu, znajduje miejsce pamięci wspomnień z przeszłości, gdzie znajduje się doświadczenie i wiedza wszystkich pokoleń.

W każdej czakrze znajduje się punkt napełnienia (wejście) energii i punkt wyjścia (wylot), przez który energia może wpływać do narządów ludzkiego ciała.

Każda czakra odżywia określone narządy i zapewnia im niezbędną energię życiową.

Istota ludzka może aktywować te energetyczne kręgi (punkty) i, w zależności od ich potrzeb, zwiększać lub osłabiać przepływające prądy energetyczne do określonego organu.

Człowiek wytwarza energię życiową z energii eteru z kosmosu, słońca, księżyca innych ziem (planet), z powietrza, wody i jedzenia.

Otrzymuje także energię eteryczną z kosmosu od Słońca i Księżyca.

Ruch rosnących i opadających prądów i tej energii współdziała z czakrami.

Dolne, materialistyczne czakry zapewniają połączenie z naturą.

Ludzie, którzy używają tylko najniższych czakr, są niewolnikami materii, nie otrzymują dodatkowych energii z kosmosu, szybko się starzeją.

W takich ludziach brakuje więzi z plemieniem, są istotami śmiertelnymi, tzn. żyją tylko raz, bez możliwości odrodzenia się w świecie Jawi.

Czakry emocjonalne pozwalają łączyć się z innymi ludźmi.

Człowiek żyjący z siedmioma aktywnymi czakrami należy do systemu idealistycznego.

To człowiek, który rozwinął swoje górne czakry, który staje się współtwórcą i jest panem swojego ciała, a nie jego niewolnikiem.

Podstawą jego myślenia jest myśl, którą można stworzyć.

Ten człowiek zaczyna myśleć o umyśle i duszy, staje się rozsądny i żyje na poziomie uczuć.

Jest utalentowany i wszechstronny (czego materialistyczna osoba nie potrafi).

Tacy ludzie znajdują się na granicy życia duchowego i śmierci.

To, którą stronę wybiorą, zależy całkowicie od nich samych.

Otrzymują oni wolny wybór, co znaczy, że po śmierci fizycznej mają możliwość pójścia ścieżką rozwoju duchowego lub upadku na niższy poziom.

Duchowe czakry pozwalają nam patrzeć na świat z boku.

Dotyczą osób, u których dziewięć czakr jest w harmonii.

Dzięki swoim harmonijnie rozwiniętym ośrodkom energetycznym (czakrom) znają nieśmiertelność siebie, środowiska i innych światów.

Do tego etapu rozwoju należą ludzie słowiańsko-aryjscy, którzy nadal żyją zgodnie i harmonijnie z prawami swoich przodków.

Holistyczny system percepcji (umysł, ciało, dusza i sumienie) jest wykrywalny u ludzi czwartego etapu rozwoju.

Ta osoba rozwija się w trójcy wraz z przodkami i staje się asem, czyli bogiem, który żyje na ziemi.

Holistyczne postrzeganie świata, czyli postrzeganie wszystkich systemów razem, można znaleźć u w pełni rozwiniętych Słowian i Aryjczyków w Europie i Azji.

Życie w zgodzie z jednością umysłu, ciała, duszy i sumienia jest miarą wszystkich rzeczy.

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.